«Η 8η Μάρτιου είναι ημέρα για να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από τους αγώνες των γυναικών και να οργανώνουμε τους αγώνες του σήμερα.
Η ημέρα μνήμης, λοιπόν, της μεγάλης απεργίας, στις 8 του Μάρτη του 1857, στη Νέα Υόρκη, όπου οι διαδηλώσεις των γυναικών εργατριών στα υφαντουργεία πνίγηκαν στο αίμα, ορίστηκε, το 1910, στην Κοπεγχάγη, στη Β΄ Διεθνή Διάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, έπειτα από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
«Χωρίς τις γυναίκες δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικό κίνημα των μαζών»: η αποστροφή του Λένιν, που η Τσέτκιν κατέγραψε στις «Συνομιλίες με τον Λένιν για το γυναικείο ζήτημα», παραμένει υπόθεση σημερινή.
Στις 8 Μάρτη, όπως και κάθε μέρα, οι γυναίκες αγωνίζονται, για πλήρη εργασία με ασφάλιση, ίσα δικαιώματα για όλες και όλους, για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, για το δικαίωμα στη δωρεάν αντισύλληψη, στην άμβλωση, στη γέννα, ενάντια στο σεξισμό και στις διακρίσεις με βάση το φύλο ή το σεξουαλικό προσανατολισμό, ενάντια στις διακρίσεις κατά των προσφύγων και μεταναστριών.
Δεν γιορτάζουμε λοιπόν, τιμούμε με σκοπό να εμπνεύσουμε την κοινωνία με τον αγώνα μας για ισότητα, αλληλεγγύη και ανθρώπινα δικαιώματα.
