Σε πρόσφατη εκδήλωση στο Βελλίδειο Ιδρυμα ο καθηγητής, πρόεδρος του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θεοχάρης Ζάγκας αναφέρθηκε στην αξία των μνημειακών δέντρων.
Η Τσαγκαράδα του Πηλίου είναι γνωστή για τον πλάτανο που αγγίζει τα 1000 χρόνια ζωής. Στο χωριό Λεοντίτο του Δήμου Αργιθέας στην Καρδίτσα δεσπόζει στην πλατεία του χωριού ο πολυαιωνόβιος πλάτανος, που τη σκιά του μέχρι και οι οπλαρχηγοί απολάμβαναν. «Αποτελούσε τον αγαπημένο χώρο συγκέντρωσης, συζήτησης και λήψης σημαντικών αποφάσεων των οπλαρχηγών της Κεντρικής Ελλάδας υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη», σχολιάζει ο κ. Ζάγκας για να προσθέσει: το ύψος του αγγίζει τα 33 μ., όσο μια δεκαώροφη οικοδομή, στηθιαίας διαμέτρου 3 μ., μέσης διαμέτρου κόμης 35 μ. και προβολή (σκίασης) κόμης περίπου 1 στρέμμα. «Ίσως είναι ένα από τα καλύτερα διατηρούμενα δένδρα της χώρας μας με τόσο μεγάλη ηλικία και απουσία κοιλωμάτων στον κεντρικό κορμό», συμπληρώνει.
Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα μνημείο της φύσης, για ένα στοιχείο στο ορεινό χωριό Λεοντίτο που μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης τουριστών. «Το Λεοντίτο είναι ένα μικρό χωριό με λίγους κατοίκους, περισσότερα σπίτια και περίσσια άγρια ομορφιά. Θα μπορούσε να αποτελεί πολύτιμο καταφύγιο καταπονημένων πνευματικά ανθρώπων και μεγάλων καλλιτεχνών», σημειώνει για να συμπληρώσει στη συνέχεια τα μέτρα συντήρησης για τη διατήρηση του πολυαιωνόβιου δέντρου, «ο πλάτανος είναι ζωτικότατος και μόνο τα επιμήκη και τραυματισμένα κλαδιά του είναι αυτά που του προσδίδουν χαρακτηριστικά επικινδυνότητας. Για τον λόγο αυτό προτάθηκαν προληπτικά μέτρα».
Λόγω της οικολογικής, αισθητικής, ιστορικής και λειτουργικής του αξίας, σύμφωνα με τον καθηγητή επιβάλλεται η κήρυξή του σε μνημείο της φύσης. Για τον σκοπό αυτό προτάθηκε η ανάδειξή του σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Η παρακολούθηση του πλατάνου σε ετήσια βάση από ειδικό επιστήμονα και λήψη των απαραίτητων για τη συντήρηση του δένδρου μέτρων. Η υποβολή πρότασης προς το Πράσινο Ταμείο για την «Κήρυξη του Πλατάνου Λεοντίτου σε Μνημείο της Φύσης» για τη διάθεση των απαραίτητων πόρων για την περιποίηση του δένδρου, την ανάδειξή του, την αντιμετώπιση των στοιχείων επικινδυνότητας και τη διαρκή παρακολούθηση και συντήρησή του.
Το Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Α.Π.Θ. αναλαμβάνει με το εξειδικευμένο σε ζητήματα μνημειακών δένδρων προσωπικό του, την επιστημονική συνδρομή στην όλη διαδικασία τόσο της θεσμοθέτησης της κήρυξης του πλατάνου σε Μνημείο της Φύσης όσο και της συντήρησής του.
Εντός των ορίων του Δήμου Αργιθέας απαντάται πλήθος σημαντικών οικολογικών, ιστορικών και πολιτισμικών στοιχείων, όπως είναι τα δάση του, τα ποτάμια, τα γεφύρια, οι μύλοι, οι εκκλησίες, τα παραδοσιακά κτίρια και οι οικισμοί. Ανάλογα δέντρα που αγγίζουν τα 500 και 800 έτη βρίσκονται και σε άλλες περιοχές της Θεσσαλίας. «Δυστυχώς δεν έχει δημιουργηθεί ένα μητρώο καταγραφής όλων αυτών των δέντρων. Παλαιότερα είχε δημιουργηθεί ένα δίκτυο το οποίο όμως δεν είχε συνέχεια», σημειώνει ο κ. Ζάγκας για να προσθέσει ότι οι περιοχές που φιλοξενούν τέτοιου είδους μνημεία της φύσης πρέπει να αξιοποιούνται καλύτερα.
«Δεν είναι μόνο η θάλασσα, είναι και ο ορεινός τουρισμός ο οποίος με την ανάδειξή του θα μπορέσει να επιτευχθεί η επέκταση της τουριστικής περιόδου. Με επίκεντρο τα Μετέωρα θα μπορούσε να αναπτυχθεί τουριστικά όλη η Θεσσαλία. Όπως και η πόλη της Λάρισας αποτελώντας σημείο αναφοράς το ποτάμι της» συμπληρώνει.
Η ανάδειξη των μνημείων της φύσης θα επιφέρει την ευαισθητοποίηση των πολιτών, όλων εκείνων που απολαμβάνουν τα οφέλη τους και καμιά φορά γίνονται η αιτία για την καταστροφή τους, όπως στην περίπτωση της καστανιάς στον Όλυμπο που κάηκε από τους ίδιους τους κυνηγούς που έβρισκαν καταφύγιο στη σπηλαίωση του κορμού της.
Ζωή Παρμάκη
