Κατ’ αυτήν ο μητροπολίτης ευλόγησε τη βασιλόπιττα της ιερατικής οικογένειας, ευχόμενος «το νέο έτος να συνοδεύεται από υγεία, προσφορά και αγώνα στην προσπάθεια του ιερού κλήρου να δώσει μαρτυρία ζωής στον λαό του Θεού, αλλά και να διαφυλάξει τη θέση της ενορίας στη ζωή της κοινωνίας».
Ομιλητής με θέμα «Όψεις του ιερατικού ήθους σήμερα» ήταν ο Λαρισαίος κληρικός πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, γενικός αρχιερατικός επίτροπος της Ιερής Μητρόπολης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων. Ο ομιλητής επισήμανε την ανάγκη οι ιερείς σήμερα να διαφυλάξουν την ιερατική τους κλήση, ενθυμούμενοι τη στιγμή της χειροτονίας τους, την απόφασή τους να αφιερώσουν τη ζωή τους στον Θεό, να λειτουργούν όπως την πρώτη τους θεία λειτουργία και να αισθάνονται την ευθύνη ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων σαν να είναι η τελευταία τους και να θυμούνται τα λόγια του Χριστού κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Το «επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν» και το «εδίψησα και εποτίσατέ με», όχι μόνο ως προς τη διακονία της τροφής και των υλικών αγαθών, αλλά και ως προς την προσφορά του Χριστού ως του άρτου της ζωής και της πίστης ως αυτής που δίνει νόημα και στον άνθρωπο και στον κόσμο. Το «ξένος ήμην και συνηγάγετέ με» και το «γυμνός και περιεβάλετέ με», όχι μόνο ως προς τη συμπαράσταση στους ξένους και τους αναξιοπαθούντες, αλλά στη διακήρυξη της μετανοίας σε εκείνους που γίνονται ξένοι έναντι του Θεού εξαιτίας της αμαρτίας, αλλά και στην κάλυψη με το σκέπασμα της αγάπης σε όσους είναι γεγυμνωμένοι από τα πάθη, την αμαρτία και την απόγνωση.
Το «ασθενής ήμην και επεσκέψασθέ με» και το «εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με», όχι μόνο ως προς τη συμπαράσταση σε εκείνους που πονούν σωματικά και όσους έχουν κάνει σφάλματα που τους οδήγησαν στη στέρηση της ελευθερίας, αλλά και σε όλους τους περιθωριοποιημένους ανθρώπους και σε όσους ένας θρησκευτικός ευσεβισμός τους διαγράφει από τη δυνατότητα της σωτηρίας.
Ο π. Θεμιστοκλής επισήμανε ακόμη ορισμένους λόγους του αποστόλου Παύλου προς τους ιερείς από τη Δευτέρα προς Τιμόθεον επιστολή, διά των οποίων ζητά από αυτούς να αποφεύγουν τις «νεωτερικές» και εκκοσμικευμένες πρακτικές, να φέρονται με αγάπη προς τους ανθρώπους, να είναι ήπιοι και διδακτικοί, να μην προσωποληπτούν, αλλά και να μην κάνουν οπαδούς. Τέλος, να είναι φιλόθεοι και αφιλάργυροι, πιστεύοντας ότι ο Θεός δίνει στους εργάτες του Ευαγγελίου όσα χρειάζονται. Ο ιερέας καλείται να ζει όπως πιστεύει.
Κατόπιν ακολούθησε διάλογος, ενώ ο μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος, επισήμανε ότι «ο λαός μας αγαπά τους ιερείς και δεν θα τους εγκαταλείψει, ωστόσο και ο κλήρος οφείλει να μη λησμονεί την αποστολή του, να αφυπνίζεται, να μην υποκύπτει στους πειρασμούς της ραθυμίας και της συνήθειας, αλλά να δίνει το καλό παράδειγμα στους ανθρώπους. Δεν πρέπει ο κληρικός να επικαλείται ως δικαιολογία ραθυμίας τη συμπεριφορά των συγκληρικών του. Η τελειότητα βρίσκεται στον ουρανό. Ο ιερέας οφείλει να αγωνίζεται επί της γης και να μην κάμπτεται αν δεν βλέπει καλά παραδείγματα. Είναι καιρός ανάληψης της προσωπικής ευθύνης για τον καθένα μας».
