Του Δημήτρη Βάλλα
Ιστορίες με δραχμές, αλλά ποιες δραχμές; Αυτές που δεν τυπώθηκαν ποτέ, ή μήπως αυτές που ίσως επρόκειτο να τυπωθούν...
Η όλη ιστορία, θα μπορούσε να είχε αγγίξει τα όρια ακόμα και της... προβοκάτσιας, μια που τη στιγμή που εμφανίστηκε η Ελλάδα, ή αν θέλετε το Έθνος, πάλευε για την ύπαρξή του στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι!
Τελικά από αυτά που ακούσατε, ή από αυτά που πιθανόν να έχετε διαβάσει η πραγματικότητα είναι μία: Ότι δηλαδή στο διαδίκτυο, και μάλιστα σε αρκετά υψηλές τιμές κυκλοφορούν οι... δραχμές με εκτύπωση υψηλών προδιαγραφών και μάλιστα με το εθνόσημο της χώρας μας, ακόμα και με την επιγραφή στο τύπωμά τους της «Τράπεζας της Ελλάδος», η οποία βεβαία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ!
Διαλέγετε και παίρνετε λοιπόν, όμως το αποτέλεσμα μετράει .
Δραχμές λοιπόν σε χαρτονομίσματα σύγχρονα των 50, 100, 200 και 500 δραχμών σαρώνουν στο διαδίκτυο με τη μορφή test notes, και δίπλα τα σχετικά για «άκυρο», γραμμένο στα γερμανικά και στα αγγλικά.
Οι συλλέκτες έχουν κυριολεκτικά τρελαθεί και τα μαζεύουν από το e-bay στο διαδίκτυο, όπου τα χαρτονομίσματα αυτά κάνουν θραύση και μάλιστα πωλούνται σε τιμές αρκετά υψηλότερες από τα παλιά χαρτονομίσματα των δραχμών που όλοι γνωρίζουμε...
Το μυστήριο λοιπόν παραμένει, όσο για τα υπόλοιπα αρχίζουμε...
ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ ΚΑΙ... ΔΡΑΧΜΕΣ
Στα προάστια της Αθήνας, σε μια έκταση 19.000 τ.μ., βρίσκεται το ελληνικό εργοστάσιο χρημάτων: Το Νομισματοκοπείο, το οποίο βρέθηκε στο επίκεντρο των ανυπόστατων φημών περί επιστροφής στη... δραχμή.
Το κτίριο βρίσκεται στον Χολαργό εδώ και 69 χρόνια. Υπέμεινε την Κατοχή, φορτώθηκε με δουλειά την εποχή της χούντας, όταν επιφορτίστηκε με επιπλέον αρμοδιότητες τύπωσης αναμνηστικών με το φτερωτό σύμβολο της επταετίας, εκσυγχρονίστηκε σταδιακά, συνεργάστηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση στις αρχές του 21ου αιώνα. Όλα αυτά σχετικά αθόρυβα.
«Εδώ και λίγο καιρό, όμως βρέθηκε στη δίνη των εθνικών χόμπι της συνωμοσιολογίας και του κουτσομπολιού. Σε κουβέντες επιπέδου καφενείου, οι περισσότεροι συζητητές εμφάνισαν έναν γνωστό, έναν εξάδελφο, μια μακρινή συγγενή που δουλεύουν εκεί και, οπλισμένοι όλοι με τη διερευνητική ματιά των φανταστικών πλασμάτων, διέκριναν ύποπτες κινήσεις στο υπόγειο, με δραχμές να εμφανίζονται κρυφά και παλιές εκτυπωτικές μηχανές να ξεσκονίζονται για την περιβόητη αλλαγή νομίσματος. Τελικά, όλες αυτές οι φήμες αποδείχθηκαν... νομίσματα. Αν κάποιος μπει στο Νομισματοκοπείο θα δει μόνο ευρώ. Οι δραχμές βρίσκονται μόνο στις σκονισμένες αναμνηστικές προθήκες. Μόνο που για να μπεις και να τα δεις, πρέπει να συμμορφωθείς.
Στις παλιές αμερικανικές ταινίες ο στόχος των ληστών ήταν το Φορτ Νοξ, το φρούριο στο Κεντάκι των ΗΠΑ όπου κάποτε φυλάσσονταν τα αποθέματα χρυσού του κράτους. Οι διαφορές με το Νομισματοκοπείο στον Χολαργό είναι μεγάλες. Στρατός δεν υπάρχει. Οι επίδοξοι ληστές παρομοίως λείπουν. Χρυσός επίσης δεν φυλάσσεται στα 19.000 τ.μ. του Ιδρύματος Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών, όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Από ασφάλεια όμως άλλο τίποτε. Οι έλεγχοι σε κάθε είσοδο είναι πολλοί, αυστηροί, σχεδόν κουραστικοί. Οι κάρτες που ανοίγουν τις αλεξίσφαιρες πόρτες έχουν ειδικούς κωδικούς. Για να περάσεις από το ένα δωμάτιο στο άλλο χρειάζεται διαφορετικός συνδυασμός αριθμών. Κανένας εργαζόμενος δεν επιτρέπεται να βρεθεί σε διαφορετικό επίπεδο από το σημείο στο οποίο βρίσκεται η εργασία του. Ο υπεύθυνος ασφαλείας ακολουθεί κάθε βήμα του ρεπορτάζ, ο φωτογράφος απαγορεύεται να απαθανατίσει κάθε λεπτομέρεια που αφορά στην ασφάλεια και την εκτύπωση χαρτονομισμάτων. Όλα γίνονται με προσήλωση και αυστηρότητα στα μέτρα ασφαλείας. Δεν υπάρχει αμφιβολία: Εδώ, στον Χολαργό, το συνήθως σοβαροφανές ελληνικό Δημόσιο καταπιάνεται με μια εξαιρετικά σημαντική δουλειά, την παραγωγή χρημάτων. Και αναγκαστικά σοβαρεύεται.
Η αύρα του Δημοσίου πλανιέται στο κτίριο μόνο σε ό,τι αφορά στις εξωτερικές εγκαταστάσεις. Κιτρινισμένοι τοίχοι, πόστερ δημόσιων οργανισμών, μια γενικότερη αταξία – τουλάχιστον έξω από τις θωρακισμένες πόρτες. Εκεί κρύβεται το εργοστάσιο που οι περισσότεροι θα ήθελαν να έχουν στο σπίτι τους: Πολλές μηχανές που, δουλεύοντας με θόρυβο, «φτύνουν» ευρώ. Στην Ελλάδα δεν τυπώνονται χαρτονομίσματα των 50, 100, 200 και 500 ευρώ. Αυτά εισάγονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα μοναδικά χαρτονομίσματα που βγαίνουν από την πύλη του κτιρίου είναι αυτά των 5, 10 και 20 ευρώ. Όχι σε χαρτόκουτα, αυτή είναι η προσωρινή κατοικία τους, ώσπου να μετρηθούν, να ελεγχθούν, να ταξινομηθούν και να διοχετευθούν μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος στα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αλλά ακόμη και αυτά δεν είναι εύκολο να παραχθούν.
Ας υποθέσουμε ότι όλοι οι συνωμοσιολόγοι δικαιώνονταν και αποφασιζόταν μια ξαφνική επιστροφή στη δραχμή. Τι θα γινόταν; Οι άνθρωποι πίσω από το εργοστάσιο χρημάτων εξηγούν: «Ακόμη και αν αποφασιζόταν η μετατροπή σε δραχμή, θα χρειάζονταν έξι μήνες προεργασίας ώστε να γίνει πραγματικότητα η εκτύπωση. Δικλίδες ασφαλείας, μετατροπές στις μηχανές, έλεγχοι και παραγωγή θα έπρεπε να συντονιστούν. Και αυτό δεν είναι μια εύκολη δουλειά».
Το εργοστάσιο όμως δεν παράγει μόνο χρήματα. Εκεί τυπώνονται και τα διαβατήρια, παλαιότερα τα γραμματόσημα και τα έντυπα ασφαλείας των τραπεζών».
Καταπληκτική η θεώρηση αυτή των πραγμάτων και γι’ αυτό σας τη μεταφέραμε αυτούσια!
