της ιστορικής φωτογραφίας και της ξυλόγλυπτης κορνίζας του ήρωα, παραδόθηκε η κορνίζα από τον δισέγγονο του κ. Κωνσταντίνο Αστερίου και τον τρισέγγονο του κ. Θωμά Αστερίου και επανατοποθετήθηκε στη θέση της, στο Μουσείο του Γεωργάκη Ολυμπίου, στο κέντρο του Λιβαδίου.
Η συγκεκριμένη παραλαβή έγινε από τον Λιβαδιώτη πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ελασσόνας κ. Αντώνη Μπίσμπα και τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδίου κ. Γιώργο Γκατζούνη, με την παρουσία και του παλαιού κοινοτάρχη Λιβαδίου κ. Θανάση Μένου (φωτ.). Η συντήρηση της ιστορικής φωτογραφίας του ήρωα Αθανασίου Αστερίου πραγματοποιήθηκε από την προϊστάμενη του τμήματος συντήρησης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Βασιλική Τούλη και τον συντηρητή κ. Αλέξανδρο Ζουριδάκη.
Η ιστορική φωτογραφία του είναι τραβηγμένη το 1870 στο Παρίσι, όπου είχε μεταβεί ως διδάκτορας της ιατρικής για μετεκπαίδευση. Είναι διαστάσεων 83Χ98 πόντους και ήταν επιχρωματισμένη.
Να σημειωθεί ότι προτομή του ήρωα Αθανασίου Αστερίου ήδη υπάρχει στο γραφικό Λιβάδι, και βρίσκεται απέναντι από το κτίριο του παλαιού Δημαρχείου.
Ποιος ήταν ο ήρωας ιατρός Αθανάσιος Αστερίου; Χαρακτηριστικά τα όσα «σταχυολογήσαμε» από το βιογραφικό του, που επιμελήθηκε ο τρισέγγονος του ήρωα κ. Θωμάς Κων. Αστερίου: Αθανάσιος Αστερίου (1/1/1840-22/1/1893). Ο Αθανάσιος Αστερίου ήταν ιατρός καταγόμενος από το Λιβάδι Ελασσόνας του νομού Λαρίσης, φιλάνθρωπος, αγωνιστής, ήρωας και μορφή της Επανάστασης του Ολύμπου του 1878. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στη 1 Ιανουαρίου 1840 από γονείς που κατάγονταν από το Λιβάδι Ελασσόνας και ανδρώθηκε μέσα σε ιδανικό οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο από εθνικές αγωνιστικές παραδόσεις, χριστιανισμό, πατριωτισμό, ήθη και έθιμα.
Αφού συμπλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Θεσσαλονίκη, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα Ιατρικής το 1868. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λιβάδι Ελασσόνας όπου άσκησε με αγάπη, ζήλο και φιλότιμο το επάγγελμα του Ιατρού, ως λειτούργημα χωρίς ιδιοτέλεια, διαθέτοντας συχνά χρηματικά ποσά για να βοηθάει δυστυχείς και πάσχοντες συμπατριώτες του και ακολουθώντας κατά γράμμα τον όρκο του Ιπποκράτη του πατέρα της σύγχρονης Ιατρικής. Παντρεύτηκε το έτος 1871 την Αικατερίνη Αναστασίου Δήμου (από την οικογένεια των Λαζαίων του Λιβαδίου) που δυστυχώς πέθανε σε ηλικία μόλις 17 ετών. Μετά τον πρόωρο θάνατο της μνηστής του, ο Αθανάσιος Αστερίου αποφάσισε να ταξιδέψει σε χώρες της Ευρώπης για να παρακολουθήσει ανώτερες σπουδές στην επιστήμη της Ιατρικής. Με το ανήσυχο όμως πνεύμα του και το φλογερό πατριωτισμό του επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με το Μακεδονικό Κομιτάτο για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας, συμμετέχοντας σε σθεναρούς αγώνες που κορυφώθηκαν με την ακούραστη εθνική του δράση ως την επανάσταση του Ολύμπου το 1878.
Αφανής πρωτεργάτης και θεωρητικός νους της Επανάστασης του 1878 ήταν ο γιατρός Αθανάσιος Αστερίου. Αυτός έγραψε τη γνωστή διακήρυξη προς τις κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων και κατόρθωσε να περιορίσει τη δυσμενή για τους Έλληνες Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, με αποτέλεσμα να παραχωρηθεί το 1881 στην Ελλάδα ολόκληρη σχεδόν η Θεσσαλία (πλην της επαρχίας Ελασσόνας) και μέρος της Ηπείρου (περιφέρεια Άρτας).
Παντρεύτηκε μετά τη λήξη της επανάστασης την Αικατερίνη Παπαγεωργίου θυγατέρα του προύχοντα και μεγαλέμπορου του Λιβαδίου, Δημητρίου Παπαγεωργίου. Έζησε μαζί της 15 χρόνια και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Ο Αθανάσιος Αστερίου απεβίωσε ξαφνικά από καρδιακή ανακοπή στις 22 Ιανουαρίου 1893 στα Σέρβια Κοζάνης σε ηλικία μόλις 53 ετών. Η κηδεία του έγινε πάνδημη και έκλεισαν την ημέρα της κηδείας του όλα τα σχολεία και μαγαζιά της περιοχής. Ο πρωτότοκος γιος του Κίμωνας Αστερίου σπούδασε και εξάσκησε και αυτός το επάγγελμα του γιατρού και εκλέχτηκε μάλιστα το 1916 βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, συνεχίζοντας την εθνική δράση και το κοινωνικό έργο του ήρωα πατέρα του.
