Η κ. Διώτη επισημαίνει ότι ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που απουσίαζαν από μία συλλογική προσπάθεια, όπως ήταν η συγκεκριμένη περιφερειακή παράταξη, αναφέρεται στα περί έλλειψης αυτοκριτικής που της καταλογίζεται και ασκεί σκληρή κριτική στα τεκταινόμενα της σημερινής κυβέρνησης.
Αναλυτικά, η απάντηση της Ηρώς Διώτη έχει ως εξής :
«Ενημερώθηκα για μια ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας και η οποία με στολίζει με διάφορους χαρακτηρισμούς.
Καταρχήν, θέλω να πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα που πληροφορούμαι ότι υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας –είχα αρχίσει να ανησυχώ, με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Ελπίζω, τώρα που τοποθετήθηκε για τα κομβικά σημασίας ζητήματα (το αίτημα να παραιτηθώ από περιφερειακός σύμβουλος), να βρει χώρο και χρόνο να ασχοληθεί και με άλλες λεπτομέρειες της κοινωνικής ζωής: τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των δημόσιων χώρων, την ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση των εργαζομένων, την απουσία οποιασδήποτε προοπτικής για τους νέους και όλα αυτά τα οποία προκαλεί η πολιτική των μνημονίων και του νεοφιλελευθερισμού, που αντιπάλευε ο ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας την προηγούμενη φορά που εκφράστηκε για κάτι.
Χαίρομαι επίσης ιδιαίτερα που με την ανακοίνωση του αυτή, μας υπενθυμίζει τη διακήρυξη της περιφερειακής μας παράταξης «ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ».
Χαίρομαι τέλος που η απουσία μου λίγο καιρό τώρα- εξαιτίας της εργασίας μου με τους πρόσφυγες εκτός Λάρισας- δεν πέρασε απαρατήρητη από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όταν ήμουν παρούσα, η δική τους απουσία από μια προσπάθεια συλλογικής δουλειάς ήταν ιδιαίτερα αισθητή.
Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω δεκτό το αίτημά τους –όχι τουλάχιστον για τους λόγους που το θέτουν. Οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις και τα σχήματα, δεν ανήκουν στις σφραγίδες των κομμάτων, όπως όψιμα και λαθεμένα νομίζουν. Ανήκουν στον κόσμο που τις συγκρότησε και κυρίως, στο πρόγραμμά τους (επισυνάπτω το δικό μας), από το οποίο προσωπικά δεν κάνω βήμα πίσω. Ελπίζω και κανείς και καμία άλλη.
Λυπάμαι αντίθετα να διαπιστώνω, ότι η αντίληψη περί ύπαρξης «αρχηγών», που την είδαμε να ξεδιπλώνεται με κωμικοτραγικό τρόπο στο πρόσφατο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει κάνει μετάσταση συνολικά στις συνειδήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε παντού να «βλέπουν», να φαντάζονται και να επινοούν «αρχηγούς». Ας μην κρίνουν όμως εξ ιδίων τα αλλότρια. Κάποιες και κάποιοι , επιμένουμε στην έννοια του συλλογικού υποκειμένου.
Τέλος, με παραξενεύει κάπως η προτροπή «να κάνω την αυτοκριτική μου». Η αυτοκριτική στην αριστερά δεν ενέχει χαρακτήρα χριστιανικής εξομολόγησης. Δεν λέμε τα κρίματά μας και σώζουμε την ψυχή μας. Για όσες και όσους αποχωρήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Ιούλιο του 2015, η αυτοκριτική μας είναι αυτονόητη, πρωτίστως γιατί επιτρέψαμε, από αβλεψίες και αυταπάτες, τη μεγέθυνση του σημερινού τέρατος.
Ειλικρινής «αυτοκριτική» όμως, είναι να παλέψουμε για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής αριστεράς και του κοινωνικού κινήματος, με όρους που θα προφυλάσσουν όλους και όλες από μεταλλάξεις σαν αυτή που βιώνουμε σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αν αυτή την αυτοκριτική εννοούν οι παλιοί μου σύντροφοι, τους ενημερώνω ότι την κάνουμε ήδη στον δρόμο, στους κοινωνικούς χώρους και στα στρατόπεδα των προσφύγων. Απλά δεν είναι εκεί για να το δουν».
