Μια παρέα λοιπόν εφτά Λαρισαίων, φίλων μεταξύ τους, είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στον παγκόσμιο διαγωνισμό που διοργάνωσε η «Red Bull» στην ειδυλλιακή Σαντορίνη. Η ομάδα …των τυχερών μας ξεναγεί και φανερώνει τα μυστικά και τους τρόπους για να πετύχεις τους στόχους σου στο συγκεκριμένο άθλημα.
«Τι είναι το parkour λοιπόν; Το parkour για τον καθένα αντιπροσωπεύει βασικά κάτι ξεχωριστό» υποστηρίζει ο Αντώνης Ταμανάκιας, καθώς επιχειρεί ένα μεγάλο άλμα από ένα πεζούλι στο απέναντι. «Και αυτή είναι η έννοια του» προσθέτει: «Να πηγαίνεις από το σημείο Α στο σημείο Β με τον ταχύτερο και συντομότερο δυνατό τρόπο».
Το parkour έγινε δημοφιλές όπως καθετί σήμερα: μέσα από τα βιντεάκια του διαδικτύου, προσελκύοντας τους νέους να καταφέρουν άλματα και φιγούρες που έβλεπαν και θαύμαζαν στο YouTube.
Για τον 18χρονο Σταύρο Σκούρτα «το parkour είναι εθισμός αλλά και τρόπος ζωής εδώ και τέσσερα χρόνια».
Η εξάσκηση είναι ο συνδετικός κρίκος, που παντρεύει το μεράκι και την υπομονή με το ταλέντο. «Χρειάζεται καθημερινή προπόνηση. Θέλει αρκετή εξάσκηση για να φτάσεις σ’ ένα αξιόλογο επίπεδο», εξηγεί ο νεώτερος της παρέας, ο 16χρονος Γιώργος Ρουκάς. «Σημασία έχει βέβαια πως βλέπει και αντιμετωπίζει ο καθένας την προπόνηση. Επιμονή, υπομονή και πείσμα χρειάζεται και μέρα με τη μέρα γίνεσαι καλύτερος. Αρκεί η προπόνηση να γίνεται σωστά και ολοκληρωμένα».
Όσον αφορά την επικινδυνότητα του: είναι ανάλογη με την εμπειρία που διαθέτει ο κάθε νέος, αλλά και σε πιο χώρο-σημείο θα επιλέξει να πραγματοποιήσει τα κόλπα του. Το ταλέντο και η διαρκής εξάσκηση, κάνει το parkour ακίνδυνο ή …και επικίνδυνο ταυτόχρονα. Ο 20χρονος Βασίλης Μάνος, με μια σχετικά εύκολη φιγούρα για αυτόν, μας δίνει να καταλάβουμε πως «είναι τόσο επικίνδυνο, όσο το κάνεις εσύ και το μυαλό σου. Είναι σίγουρα και θέμα εμπειρίας, που θεωρώ ως το σημαντικότερο στοιχείο. Όταν εκτελείς κάποιο κόλπο ή άλμα θα πρέπει να είσαι σίγουρος για αυτό αλλά και για τον εαυτό σου. Να γνωρίζεις μέχρι που είναι οι δυνάμεις σου και να μην τις υπερτιμάς αν δεν είσαι αρκετά προπονημένος».
Ωστόσο, έχουν καταγραφεί στα χρονικά πολλά ατυχήματα που έχουν γεννηθεί από την ακόρεστη όρεξη των νέων για το parkour. Ατυχήματα σοβαρά τα οποία έχουν στιγματίσει το χόμπι τους. Οι νέοι, πολλές φορές καταβάλλονται από τον ενθουσιασμό και υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι γονείς, να ανησυχούν για τη σωματική τους ακεραιότητα και υγεία.
Ο Νίκος Ποζαπαλίδης, από τους νεώτερους της παρέας, παραδέχεται: «Οι γονείς μας το γνωρίζουν ότι κάνουμε parkour. Σίγουρα ανησυχούν και είναι λογικό, αλλά τουλάχιστον δεν τους λέμε ψέματα. Το αποδέχονται γιατί ξέρουν πως και να μας το απαγορέψουν, εμείς πάλι θα ασχοληθούμε μ’ αυτό που αγαπάμε. Απλά προσπαθούμε να τους κρατάμε ήρεμους», προσθέτει με μια δόση χιούμορ.
Η πόλη της Λάρισας βέβαια, δεν θα μπορούσε να λείψει από την ανταγωνιστικότητα του συγκεκριμένου αθλήματος. Είναι μια πόλη με ταλέντο και δημιουργικότητα εξάλλου. Έτσι αποτελεί σήμερα την «τρίτη δύναμη», στον ελλαδικό χώρο, μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
«Είμαστε η τρίτη δύναμη και αυτό τα λέει όλα πιστεύω», σημειώνει ο Χρυσοβαλάντης Ποζαπαλίδης, πιστός οπαδός του parkour, που αρπάζει την ευκαιρία να καταθέσει το παράπονό του: «Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, τόσο πανελλαδικά όσο και διεθνώς, αφού παντού υπάρχουν ορεξάτοι νέοι και με ταλέντο. Το κακό όμως είναι ότι η Λάρισα διαθέτει μόνον ένα χώρο για parkour. Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις και χώροι, ώστε να μπορούμε να προπονηθούμε με ασφάλεια. Ειδικά, τώρα που έρχεται ο χειμώνας είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για εμάς».
Στο σημείο αυτό η ομάδα θέλει να διαχωρίσει τις έννοιες ανάμεσα στο parkour και το free running, ώστε εκείνοι που δεν διαθέτουν τις κατάλληλες γνώσεις να μπορούν να ξεχωρίζουν τις ιδιαιτερότητες αυτών των δυο αθλημάτων. «Στο parkour υπάρχει κάποιος στόχος. Να φτάσεις από το σημείο Α στο σημείο Β με τον πιο γρήγορο τρόπο, όπως είπαμε και πριν» εξηγεί ο 17χρονος Γιώργος Παπανικολάου. «Στο free running, βάζεις τις δικές σου κινήσεις. Έχεις ελεύθερο τρέξιμο και συνδυάζεις το οτιδήποτε με ένα δικό σου τρόπο».
Ο ενθουσιασμός είναι έκδηλος και αστείρευτος. Και τα παράπονα είναι «ζωντανά» μέχρι να βρεθεί η λύση τους. Το σημαντικό όμως είναι ότι οι νέοι που κρατάνε το επίπεδο της πόλης ψηλό, όσον αφορά το συγκεκριμένο άθλημα, είναι αισιόδοξοι και πεισματάρηδες για το μέλλον. Έχουν μεράκι και όρεξη και δεν παρατάνε εύκολα τις φιλοδοξίες αλλά και τα όνειρά τους.
Γ.Κ.
