Έτσι, χθες Κυριακή, με την καθιερωμένη επισημότητα και με την παρουσία των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Νομού Λάρισας και του Δήμου Ελασσόνας γιορτάστηκε στην πατρίδα του εθνικού ήρωα (...και Λιβαδιώτη στην καταγωγή) Γεωργάκη Ολύμπιου η 195η επέτειος από τον θάνατό του.
Το πρωί, στον κατάμεστο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Λιβαδίου, τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία και το μνημόσυνό του, όπου συλλειτούργησαν ο ηγούμενος της Ι. Μονής Αγίου Δημητρίου(«Βαλέτσικο») Τσαριτσάνης – αρχιμανδρίτης π. Ισαάκ Τσαπόγλου, ο εφημέριος του ναού και ο διάκονος π. Παΐσιος Μπίσμπας.
Στην προσωπικότητα, στο έργο του και στη δράση του Λιβαδιώτη ήρωα Φιλικού, αλλά και στην ηρωική θυσία του στη Μονή Σέκου, αναφέρθηκε με μεστό και περιεκτικό λόγο η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου Γεωργία Σιάτρα, που στάθηκε ιδιαίτερα στις εξαίρετες ικανότητες, την εξυπνάδα, το υψηλό φρόνημα, τις ευρείς γνώσεις του και το άσβεστο πάθος του για την ελευθερία!
Χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα της ομιλίας της νεαρής Λιβαδιώτισσας:
«Πέρασαν 195 χρόνια από τη θυσία του στη Μονή του Σέκου. Η διάσταση της διαχρονικότητας της θυσίας του Γεωργάκη Ολύμπιου, όπως και των άλλων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της Επανάστασης, καθώς και το νόημα αυτής της θυσίας σήμερα είναι τεράστιο. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος υπήρξε από τους πιο γενναίους Έλληνες πολεμιστές. Διακρινόταν για το υψηλό φρόνημα, τον μεγάλο ενθουσιασμό καθώς και για την πειστικότητα του λόγου του. Ήταν σοβαρός, ψύχραιμος, έξυπνος και ποτέ δεν φοβήθηκε τον θάνατο. Χαρακτηριστική είναι η φράση προς τη γυναίκα του, «Αν σκοτωθώ, μη με κλάψεις, γιατί από μωρό παιδί είχα τάξει τη ζωή μου στην πατρίδα. Τους γιους μου θέλω να τους δώσεις στην Ελλάδα. Η ελευθερία της Ελλάδας αξίζει κάθε θυσία»! Τα λόγια αυτά αποδεικνύουν την τόλμη και την αυτοθυσία του για την απελευθέρωση της πατρίδας. Πίστεψε με πάθος στην ελευθερία, στη Μεγάλη ιδέα και στην αδερφική συνεργασία των χριστιανικών λαών της Βαλκανικής χερσονήσου, την οποία προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις να καλλιεργήσει για μια κοινή δράση εναντίον του κατακτητή.
Τον Ιούνιο του 1821 με τόλμη και φανατισμό πολέμησε στο Δραγατσάνι και με πολύ κόπο και άμεσο κίνδυνο της ζωής του κατόρθωσε να περισώσει τη Σημαία και τα λείψανα του Ιερού Λόχου. Πληγωμένος και ο ίδιος θρηνεί τον χαμό των τόσων γενναίων παλικαριών του. Ένας άριστος σχολιασμός για τον Γεωργάκη στη μάχη του Δραγατσανίου είναι ο εξής: «Κάθε τι που μπορούσε να προσφέρει ο ενθουσιασμός, η γενναιότητα και το θάρρος το επετέλεσε την ημέρα εκείνη ο θρυλικός Γεωργάκης Ολύμπιος». Μετά τη μάχη επιστρέφει για να συνεχίσει τον αγώνα στη Ρουμανία. Παγιδεύτηκε όμως και πολιορκήθηκε από υπέρτατες δυνάμεις με τα παλικάρια του στη μακρινή Μονή του Σέκου, στα Καρπάθια όρη. Εκεί, αρνούμενος κάθε διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, αμύνθηκε σκληρά, κι όταν όλα τελείωναν, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη του καμπαναριού και μαζί με τους άνδρες του – που αρνήθηκαν να τον εγκαταλείψουν και να παραδοθούν – τινάχτηκε στον αέρα, εξαϋλωμένος άγγελος στο Πάνθεο των Εθνικών ηρώων. Έτσι, ο Γεωργάκης θυσιάστηκε «Υπέρ πίστεως και Πατρίδος», μια πράξη που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Εκπλήρωσε στο ακέραιο ό,τι έγραψε τον Σεπτέμβριο του 1820 στον Αλέξανδρο Υψηλάντη: «Υπόσχομαι να αγωνισθώ ως την υστερινή ρανίδα του αίματός μου, χωρίς ποτέ να με δειλιάσει καμιά ανθρώπινος περίστασις».
Και η μαθήτρια Γεωργία Σιάτρα ολοκλήρωσε με νόημα:
«Αν επιζούσε, σίγουρα θα πρωταγωνιστούσε στα πολεμικά και ειρηνικά έργα της πατρίδας μας με την άρτια κατάρτισή του και την αδιαφιλονίκητη αποδοχή του από Έλληνες και ξένους που συμμετείχαν τότε ενεργά στη διαμόρφωση της μοίρας του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Το Λιβάδι Ολύμπου καμαρώνει που σε μια καίρια στιγμή για το έθνος μας χάρισε στην πατρίδα ένα τέτοιο λαμπρό παλικάρι. Αν θέλουμε να τιμούμε τη μνήμη του ήρωα Γεωργάκη Ολύμπιου και του κάθε Ήρωα, ας μην περιοριζόμαστε σε εκδηλώσεις μνήμης, αλλά ας ασχοληθούμε με το να αναδείξουμε, να διαδώσουμε και να εμφυσήσουμε παντού και κυρίως στη νέα γενιά τις ιδέες του Γεωργάκη, τις ιδέες της Ελευθερίας, τις ιδέες της Επαναστατικής και Ανυπότακτης Σκέψης, τις ιδέες της Υπέρτατης Θυσίας γι’ αυτό που ο Γεωργάκης θεωρούσε στάση ζωής. Η θυσία του, λοιπόν, ήταν μια θυσία όχι στιγμιαία αλλά διαχρονική και το νόημά της δεν έχει ημερομηνία λήξης, αλλά διαρκεί μέσα στους αιώνες!».
Στη συνέχεια, οι επίσημοι και ο κόσμος κατευθύνθηκαν στο «Κιόσκι», όπου βρίσκεται ο επιβλητικός ανδριάντας του Λιβαδιώτη ήρωα.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση από τον αρχιμανδρίτη π. Ισαάκ Τσαπόγλου με τη συμμετοχή όλων των ιερέων των ενοριών του Λιβαδίου και η κατάθεση στεφάνων από τις αρχές και τους φορείς. Τιμές απέδωσε η Φιλαρμονική του Δήμου Ελασσόνας(υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού της κ. Δημ. Τσιαβέ).
Στις πανηγυρικές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στο Λιβάδι Ελασσόνας παρευρέθηκαν ο βουλευτής κ. Χρήστος Κέλλας, η εντεταλμένη σύμβουλος της Περιφέρειας Θεσσαλίας – πρ. αντιπεριφερειάρχης και έπαρχος Ελασσόνας κ. Μαρία Μαμάρα, ο δήμαρχος Ελασσόνας κ. Νικ. Ευαγγέλου, ο πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου Ελασσόνας κ. Αντ. Μπίσμπας, οι αντιδήμαρχοι κ.κ. Διον. Μπαλούκας, Δημ. Λέκκας, Νικ. Γκουτζουρέλας, Αναστ. Γκατζιούρας, δημοτικοί σύμβουλοι, ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδίου κ. Γεώργ. Γκατζούνης, εκ μέρους της 1ης Στρατιάς ο συνταγματάρχης κ. Στάικος, εκ μέρους του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας (Α.Τ.Α.) ο αντισμήναρχος κ. Ζορμπάς, ο αστυνομικός διευθυντής Λάρισας κ. Κυριάκος Παπαδόπουλος, ο διοικητής του Α.Τ. Ελασσόνας κ. Πέτρος Μουταφίδης, ο διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λάρισας κ. Ιωάν. Ράπτης, ο διοικητής της Πυροσβεστικής Ελασσόνας κ. Ελευθ. Μουλτσιάς, ως εκπρόσωπος των Εφέδρων Αξιωματικών Λάρισας ο κ. Μιχ. Φωκάς, οι πρώην δήμαρχοι Λιβαδίου κ.κ. Γεώργ. Γαλάνης, Ιωάν. Γκούμας, Νικ. Καψάλης, παλαιοί και νέοι αυτοδιοικητικοί της περιοχής, εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Ιωάν. Καριπίδης, μέλη της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Δήμου Ελασσόνας, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, μαθητές σχολικών μονάδων του Λιβαδίου, μέλη της διοίκησης του Εξωραϊστικού Συλλόγου Λιβαδίου, εκπρόσωποι συλλόγων Λιβαδιωτών από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κατερίνη, Ελασσόνα, Λάρισα, «απόδημοι» Λιβαδιώτες, και πολύς κόσμος(...ντόπιοι και αρκετοί επισκέπτες εκδρομείς), που εκμεταλλεύτηκε τον ζεστό και μαλακό καιρό του Σεπτεμβρίου.
