Ντρρρριν
-Παρακαλώ;
«Η κυρία Μ.Γ.;»
-Ναι η ίδια.
«Είμαστε από τον ΟΑΕΔ. Κερδίσατε ένα σπίτι στις Εργατικές Κατοικίες της Γιάννουλης»
-Μα εγώ είχα μπει στην κλήρωση το 1994, πώς γίνεται αυτό;
Κι όμως γίνεται. Στην Ελλάδα όλα μπορείς να τα περιμένεις. Ειδικά σε θέματα που εμπλέκονται δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμοί που πλέον δεν υφίστανται, αιτήσεις, κληρώσεις, δικαστήρια, εφέσεις, αναζητήσεις, χαμένες διευθύνσεις και ανενεργά τηλέφωνα. Σκεφτείτε όλα τα παραπάνω, προσθέστε τα και σαν άθροισμα μπορείτε να βγάλετε τα 22 χρόνια. Τόσα άλλωστε είναι και τα χρόνια που μετά από την κλήρωση Εργατικών Κατοικιών, κάποιοι Λαρισαίοι επιλαχόντες έμαθαν πως κέρδισαν ένα σπίτι. Ο λόγος πολύπλοκος σύμφωνα με τους αρμόδιους.
«Πρόκειται για περιπτώσεις που αφορούν σε σπίτια των παλιών και των νέων Εργατικών Κατοικιών στη Γιάννουλη, στα Φάρσαλα, στον Τύρναβο και μερικά στη Νεάπολη της Λάρισας» αρχίζουν να εξηγούν στην «Ε» και γίνονται πιο αναλυτικοί «Μιλάμε για περίπου 40 περιπτώσεις επιλαχόντων που μετά από μια διαδικασία πολλών ετών έφτασαν να πάρουν σπίτι τώρα. Κάποιοι εξ αυτών είχαν μάλιστα κληρωθεί ως επιλαχόντες από το μακρινό 1994».
Όσοι κληρώθηκαν ως δικαιούχοι προσκόμισαν τα δικαιολογητικά. Αν είχαν τα απαραίτητα τότε το έπαιρναν το σπίτι. Αν όμως δεν το δικαιούνταν σύμφωνα με την υπηρεσία και τους απέρριπτε η τελευταία, αυτοί κατέθεταν ένσταση και τότε ξεκινούσε ένας δικαστικός αγώνας.
«Αν δεν είχαμε τελεσίδικη απόφαση δεν μπορούσε να δοθεί το σπίτι στον επιλαχόντα. Γι αυτό έπρεπε να περιμένουμε» εξηγούν στην «Ε» αρμόδιοι υπάλληλοι. Τα πρώτα δικαστήρια έγιναν, ακολούθησαν οι εφέσεις, μετά ο Άρειος Πάγος και τα χρόνια πέρασαν. Ώσπου έφτασε η σειρά των επιλαχόντων. Κάποιοι από αυτούς στα καλά χρόνια πριν και λίγο μετά το 2000 είχαν ήδη πάρει δάνεια και η υπόθεση πήγαινε (όχι χωρίς ενστάσεις φυσικά…) στους αμέσως επόμενους. Και τα χρόνια περνούσαν. Όσον αφορά στην αναζήτηση των επιλαχόντων. Μια άλλη ιστορία…
«Στην αρχή τους αναζητούμε τηλεφωνικά. Μετά αν δεν τους βρούμε στέλνουμε επιστολή στη διεύθυνση που είχε κατατεθεί όταν συμμετείχαν στην κλήρωση. Αν δεν βρεθεί πάλι, ή έχει αλλάξει διεύθυνση τότε πάει μέσω αστυνομίας. Ακόμα και η λύση της δημοσίευσης στον Τύπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί» τονίζουν.
Πάντως το μόνο σίγουρο, σύμφωνα με τους αρμοδίους, είναι πως πρέπει να απαντήσει ο επιλαχών – ούσα και μόνο αν είναι αρνητική η απάντησή του, πρέπει να ειδοποιηθεί ο επόμενος. Έλα όμως που αν χτυπήσει το τηλέφωνό σου και σε ειδοποιήσουν πως κερδίζεις ένα σπίτι μετά από τόσα χρόνια, πέφτεις από τα σύννεφα.
«Στην αρχή νόμιζα πως μου έκαναν τηλεφωνική φάρσα. Πήρα την κόρη μου, τον γαμπρό μου αλλά αυτοί φοβήθηκαν πως ήταν από αυτούς τους απατεώνες που εξαπατούν τους ηλικιωμένους και θέλουν να τους πάρουν χρήματα. Μόλις καταλάβαμε πως είναι αλήθεια πάντως η χαρά ήταν μεγάλη» λέει στην «Ε» μια επιλαχούσα και καταλήγει «Δώρο. Σκέτο δώρο… Ως τέτοιο το εκλαμβάνω και μάλιστα αναδρομικό από τον ΟΕΚ» καταλήγει και μόνο άδικο δεν έχει.
Η άλλη διάσταση πάντως σύμφωνα με τους αρμοδίους είναι πως μπορεί να έκλεισε ο ΟΕΚ όμως συνεχίζει να κάνει καλά τη δουλειά του καθώς όπως τονίζουν «θα ψάχνουμε τους επιλαχόντες όσα χρόνια και αν περάσουν…».
