Η Λάρισα άδεια, χωρίς φωνές, χωρίς κίνηση, μόνο αυτή και οι υψηλές της θερμοκρασίες. Έτσι είναι τα καλοκαίρια. Σε κάποιους αρέσει, σε άλλους όχι... Μα αν βρεθείς σε ανάλογη κατάσταση μπορείς να την απολαύσεις.
Νωρίς το πρωί σηκώνεσαι για να μυρίσεις τον Πηνειό ποταμό. Να φορέσεις τα αθλητικά σου παπούτσια και να ποδηλατήσεις παραποτάμια εκεί όπου η δροσιά και η θερμοκρασία κάνουν τις συνθήκες ιδανικές για αθλητισμό. Διανύεις χιλιόμετρα ολόκληρα δίπλα στα νερά που ξεκινούν από την Πίνδο, περνούν τα Τέμπη και καταλήγουν στο Αιγαίο, κοντά στον Θερμαϊκό.
Όμως δεν θέλεις να χάσεις το μπάνιο και πηγαίνεις στη δημοτική πισίνα της Νεάπολης. Εκεί υπάρχουν οι ξαπλώστρες ιδανικές για ηλιοθεραπεία. Δύο λεπτά από το σπίτι σου και ούτε καν με το αυτοκίνητό σου αφού μπορείς να χρησιμοποιήσεις την αστική συγκοινωνία που αυτήν την περίοδο δεν χάνει ούτε... δευτερόλεπτο.
Πηγαίνεις για έναν καφέ σε ένα από τα εκατοντάδες κλιματιζόμενα αντίστοιχα καταστήματα της πόλης. Από θέα διάλεξε. Όλη η Λάρισα γεμάτη είναι. Αγοράζεις ένα φτηνό βιβλίο από τα μπαζάρ που γίνονται στους πεζοδρόμους καθημερινά και με λίγα μόνο ευρώ έχεις ιδανική παρέα. Επιλέγεις ένα μυθιστόρημα τσέπης του Ίαν Ράνκιν και μεταφέρεσαι νοερά στην εξιχνίαση ενός περίεργου εγκλήματος από τον αστυνόμο Ρέμπους.
Σαν βραδιάσει περπατάς νωχελικά. Από δω, από εκεί και σταματάς μπροστά στο Αρχαίο Θέατρο. Τώρα νιώθεις γιατί επέλεξαν οι αρχαίοι «συμπολίτες» μας να χτίσουν αυτό το τεράστιο κομψοτέχνημα στο συγκεκριμένο σημείο. Έχει μια αύρα...
Ανοίγει η όρεξη για πολιτισμό και γυρνώντας από τη Βενιζέλου, στρίβεις στη Δήμητρας για να κατέβεις στον «Μύλο του Παππά». Κάποια καλή ταινία θα παίζει στο θερινό σινεμά. Με λίγο πασατέμπο, νοσταλγείς τον Μπαρμπή Βοζαλή όση ώρα περιμένεις να ξεκινήσει το «Μητέρα και γιος». Γρήγορα όμως καταριέσαι τον Σοκούροβ για την τόση ώρα που δεν έχουν βγάλει άχνα οι πρωταγωνιστές και βγαίνοντας γελάς καθώς μαθαίνεις πως υπάρχει και το «Πατέρας και γιος»...
Μα, με την αύρα και την τέχνη δεν χορταίνεις και έχει περάσει η ώρα. Θέλεις δροσιά και καλό κρέας. Γι’ αυτό επιλέγεις να βρεθείς στη Φαλάνη και όπου σαν άλλη μικρή... Σαμαρίνα σε καλοδέχεται και σε περιποιείται. Αεράκι, πρόβειο και κόκκινο κρασάκι. Αυτό είναι.
Στην επιστροφή χαιρετιέσαι με τον Σταυροθεόδωρο που ’χει σήμα το βυσσινί αλογάκι να πάρεις ένα καρπούζι. Μια τελευταία στάση στο περίπτερο λίγο πριν τα μεσάνυχτα Σαββάτου να πάρεις την κυριακάτικη έκδοση της «Ε» και βγαίνεις στη βεράντα σου να την απολαύσεις.
Μια αυγουστιάτικη μέρα στην πόλη... Αδιάφορη, χαλαρωτική, καλοκαιρινή.
Κ.Γ.
