Του Κώστα Γκιάστα
Μπορεί μια ψαροκαλύβα να εξελιχθεί σε… κουκλόσπιτο μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο; Αν ενώσουν τις δυνάμεις τους μια χούφτα άνθρωποι και χρησιμοποιήσουν επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις πάνω σε υλικά που τους προσφέρει απλόχερα η φύση, τότε ναι, γίνεται. Αυτό απέδειξαν έμπρακτα αρχιτέκτονες, φοιτητές και λάτρεις της φύσης που βρέθηκαν προ ημερών στην Παλιουριά. Εκεί βρήκαν ένα παλιό κτίσμα το οποίο με φυσικά και επαναχρησιμοποιημένα υλικά κατάφεραν να το κάνουν αγνώριστο. Άχυρο, φύκια, ξύλα, χώμα και πέτρες από το ποτάμι και το βουνό έκαναν περίφημα τη δουλειά τους.
«Ήταν ένα κτίσμα που δεν μπορούσα να το εκμεταλλευτώ αλλά ούτε είχα την πολυτέλεια να το μετατρέψω» λέει η ιδιοκτήτρια κ. Τσιντζιράκου στην «Ε» σχετικά και συνεχίζει «τότε απευθύνθηκα στην ομάδα του “Cob” η οποία και ανέλαβε να το φτιάξει με φυσικά υλικά και να το μετατρέψει σε ένα στολίδι που ήδη αποτελεί σημείο αναφοράς για την μικρή μας περιοχή».
Ο επικεφαλής της ομάδας “Cob”, Κώστας Κοντομάνος το ενέταξε στο πλαίσιο των εργαστηρίων και μπορεί ο καιρός να μην βοήθησε, η όρεξη όλων όσοι ήρθαν από διάφορα μέρη της Ελλάδας υπερπήδησε τα εμπόδια. «Τα αντικείμενο της εκπαίδευσης ήταν η φυσική δόμηση. Χρησιμοποιήσαμε φυσικά υλικά από την περιοχή αλλά και επαναχρησιμοποιημένα υλικά όπως από μια σκεπή που γκρεμίστηκε πρόσφατα».
Το εν λόγω κτίσμα ήταν πολύ παλιό. Πριν από αρκετές δεκαετίας ήταν ξύλινο για παραθέριση, μετά χρησιμοποιήθηκε ως ψαροκαλύβα, έπειτα προστέθηκαν τσιμεντόλιθα και πριν από λίγα χρόνια μετατράπηκε σε αποθήκη για τα ζώα. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο δεν χρησιμοποιούταν και αποφασίστηκε η μετατροπή του.
Γι’ αυτό τον λόγο ένα μωσαϊκό ανθρώπων έφτασε στην Παλιουριά. Κυρίως ήταν άνθρωποι που είχαν επαγγελματικό ενδιαφέρον όπως αρχιτέκτονες ενώ εκεί βρέθηκαν και φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όπου και παρακολούθησαν τη διαδικασία.
«Η εμπειρία για τους περισσότερους είναι μοναδική καθώς ανακαλύπτουν πως είναι να ιδρώνουν δίπλα - δίπλα για έναν τελικό στόχο. Σε συνδυασμό πως είναι σχετικό με τη φυσική δόμηση τους εμπνέει» τονίζει ο Κώστας Κοντομάνος που στοχεύει μέσα από την προσπάθεια του να φτιάχνει όπως λέει, πιο "φυσικές" κατοικίες για πιο "φυσικούς" ανθρώπους.
Η φυσική δόμηση και η βιοκλιματική αρχιτεκτονική είναι δύο πρακτικές που έχουν σαν αποτέλεσμα την εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας, η πρώτη στη φάση της κατασκευής μιας κατοικίας ενώ η δεύτερη στη διατήρηση σταθερών συνθηκών διαβίωσης σε αυτήν. Και οι δύο καταλήγουν σε περιβαλλοντολογικό αλλά και οικονομικό όφελος. Η φυσική δόμηση είναι ένας σχετικά νέος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια δομική προσέγγιση προσανατολισμένη στη χρήση τοπικών, προσεκτικά επιλεγμένων ή και ανακυκλωμένων υλικών, απλών εργαλείων και τεχνικών. Όπως έγινε και στο παράδειγμα της Παλιουριάς.
Καταλήγοντας ο κ. Κοντομάνος αναφέρει: «Σε όλους σχεδόν τους τόπους η φύση μας εξασφαλίζει τα δομικά υλικά που χρειαζόμαστε. Επειδή τα υλικά αυτά χρειάζονται ελάχιστη επεξεργασία ή μεταφορά, τα οικονομικά και περιβαλλοντολογικά κόστη είναι χαμηλά. Ένα ακόμα από τα πλεονεκτήματα του να κτίζει κάποιος με τοπικά υλικά είναι ότι το κτίριο βρίσκεται σε πλήρη οπτική αρμονία με το περιβάλλον».
