Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ.: Βασίλης Ντάμπλης
«Είναι αγόρι», αναφώνησαν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό χθες τα ξημερώματα στη Μαιευτική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας. Μια νέα παιδική ψυχή ήρθε στη ζωή λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον χώρο της «ΡΟΚΑ» που φιλοξενούνταν τις τελευταίες ημέρες οι γονείς του.
Ήταν 12 τα μεσάνυχτα όταν η νεαρή προσφυγοπούλα αισθάνθηκε ότι η ώρα της γέννας πλησίαζε. Αμέσως ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο και μεταφέρθηκε μαζί με τον σύζυγό της στο Γενικό Νοσοκομείο το οποίο εφημέρευε. Στις 3 τα ξημερώματα, και μετά από έναν φυσιολογικό τοκετό οι Σύριοι γονείς κρατούσαν στην αγκαλιά τους το δεύτερο παιδί της οικογένειας. Το μωρό και η μητέρα χαίρουν άκρας υγείας . Η μικρή προσφυγοπούλα, καθώς είναι μόλις 18 ετών έφερε στη ζωή ένα αγοράκι 3 κιλών και θα παραμείνει στο νοσοκομείο όσο κριθεί απαραίτητο από τους γιατρούς.
Μάλιστα για την περίοδο της λοχείας προσφέρθηκε ήδη οικογένεια Λαρισαίων να τους φιλοξενήσει. Συγχρόνως η Μαιευτική Κλινική θα καλύψει τον ρουχισμό του νεογέννητου.
Ένα μωράκι δύο μηνών έχει στην αγκαλιά της και η Caouthar η οποία λόγω της εγκυμοσύνης της δεν είχε καταφέρει να φύγει από το Χασάκι της Συρίας για την Ευρώπη, όπως έκανε ο σύζυγός της. Έτσι, έμεινε πίσω μαζί με τα τρία της κορίτσια για να γεννήσει.
Η Caouthar είναι 31 ετών και μητέρα τεσσάρων παιδιών. «Μόλις γέννησα πήρα τα παιδιά και ξεκινήσαμε για τη Γερμανία όπου βρίσκεται ο άντρας μου εδώ και επτά μήνες», λέει στην «Ε» ενώ συγχρόνως προσπαθεί να κοιμίσει τον μόλις δύο μηνών γιο της. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να ταξιδεύει μόνη της, πόσο μάλλον όταν έχει μόλις γεννήσει και συνοδεύει και τρία μικρά κορίτσια.
Σε κάθε βήμα ο κίνδυνος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. «Όταν φύγαμε γύρω μας έπεφταν βόμβες, και όταν περνούσαμε στην Τουρκία μας χτυπούσαν. Ταπεινωθήκαμε πολύ. Εκεί που φοβήθηκα όμως περισσότερο ήταν στη θάλασσα. Παρακαλούσα να μην πνιγούν τα παιδιά μου. Σωθήκαμε από τους Έλληνες που μας βοήθησαν».
Προκειμένου να προφυλαχτεί η ίδια αλλά κυρίως να προφυλάξει τα παιδιά της η Caouthar στο ταξίδι της γνώρισε και άλλες γυναίκες από τη Συρία που ταξίδευαν και αυτές μόνες τους, με τα παιδιά τους. Τρεις γυναίκες έγιναν και μάνες και πατέρες για αυτά τα παιδιά, προκειμένου κάποια μέρα να φτάσουν στον προορισμό τους. Τέσσερις οικογένειες χωρίς πατεράδες.
Ο μικρός πήρε το όνομα Ζαχαρίας, όταν τη ρωτήσαμε αν επέλεξε αυτό γιατί... είναι γλυκός σαν ζάχαρη, η όμορφη προσφυγοπούλα χαμογέλασε και εξήγησε ότι πρόκειται για έναν προφήτη με το όνομα Ζαχαρίας που υπάρχει και στη δική τους θρησκεία, τον είδε στον ύπνο της λίγο πριν γεννήσει. «Όταν μεγαλώσει θα του πω όλη την ιστορία για την αρχή της ζωής του. Αυτό το μωρό γλίτωσε από τον πόλεμο, θέλω μόνο την προστασία του και να συναντήσει κάποια στιγμή τον πατέρα του καθώς δεν τον έχει δει ακόμα».
Ανάλογη είναι περίπτωση και του Haji Mohamad Shech Ali ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο φιλοξενίας της Λάρισας με τα επτά από τα οκτώ παιδιά του. Όπως δηλώνει κατάφερε να φύγει μόνο ο 15χρονος γιος του ο οποίος βρίσκεται σε χώρο στέγασης προσφύγων στο Μόναχο εδώ και επτά μήνες.
