«8 Μάρτη 2016: Αγωνιζόμαστε για τις σύγχρονες ανάγκες μας στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην προστασία της μητρότητας, στην εργασία. Για ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Γυναικών Λάρισας (μέλος ΟΓΕ), απευθύνοντας κάλεσμα για συμμετοχή στο συλλαλητήριο που θα γίνει στις 8 Μαρτίου στην Κεντρική πλατεία, Λάρισας στις 7:00 μ.μ.
Επίσης αναφέρουν: «Η φετινή 8η Μάρτη να γίνει σταθμός στην κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης. Να γίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην πολιτική που στοχεύει τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση, τη μητρότητα, την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο, για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τους εταίρους της, με τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, μας καλούν να ξεχάσουμε την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στα ΒΑΕ. Να διαγράψουμε από τη μνήμη μας εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και να συμβιβαστούμε με την ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά με «ημερομηνία λήξης». Να δουλεύουμε στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο χωράφι χωρίς κανένα μέτρο προστασίας της υγείας μας.
Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στο βωμό των δικών τους συμφερόντων θυσιάζονται οι δικές μας ανάγκες, θυσιάζονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές – οι δικές μας ζωές! Η πολιτική που συσσωρεύει σε εμάς φτώχεια κι ανεργία, ανασφάλεια για τα παιδιά και όλη την οικογένειά μας, γεννά τον πόλεμο και την προσφυγιά.
Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες, που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με θάλασσες, με φράχτες, με κυκλώματα δουλεμπόρων, με την κάθε λογής καταστολή. Διαδηλώνουμε ενάντια στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που έκαναν τη Μεσόγειο θάλασσα νεκρών.
Να σταματήσει τώρα το αίσχος με τους χιλιάδες πρόσφυγες, ανάμεσά τους γυναίκες, άλλες έγκυες κι άλλες με μωρά στην αγκαλιά, παιδιά ασυνόδευτα κι εφήβους, που αναγκάζονται να περπατάνε χιλιόμετρα χωρίς φαγητό, χωρίς στέγη και βασικές υποδομές υγιεινής, χωρίς πρόσβαση σε υποδομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Να φτιαχτούν ανοιχτοί ανθρώπινοι χώροι ανοιχτής φιλοξενίας. Να κλείσουν τα απαράδεκτα στρατόπεδα διαλογής «hotspot».
Ο αγώνας των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Ν. Υόρκης στις 8 του Μάρτη του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης τους, είναι επίκαιρος και σήμερα.
Ό,τι κατακτήθηκε δεν είναι αυτονόητο... Αλλά κι ό,τι χάθηκε δεν χάθηκε για πάντα».