Άλλη μια σπονδή στην οικονομική κρίση χθες από τους Λαρισαίους που ξεκίνησαν να τσικνίζουν υπαιθρίως από νωρίς το μεσημέρι, τηρώντας απαρέγκλιτα το έθιμο που έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια. Ξορκίζοντας το πνεύμα της λιτότητας και της ανέχειας, των δυσκολιών της καθημερινότητας, με τη συλλογική διάθεση για γλέντι- κατά κανόνα ρεφενέ.
Βοηθούσε κι ο καιρός φέτος, ανοιξιάτικος, απολύτως ενδεδειγμένος για να στρωθούν τραπέζια και ψησταριές, παρέες και χοροί στα πεζοδρόμια. Μια εικόνα ανάλογη με των προσφύγων, σε καμία των περιπτώσεων όμως ίδια, αυτοί υποχρεώνονται να ζουν στο ύπαιθρο επειδή δεν έχουν στέγη, όχι επειδή διάλεξαν να ξεφαντώσουν.
Παρέες εμπόρων, επαγγελματιών, γείτονες αλλά και διερχόμενοι φίλοι τίμησαν και φέτος την Τσικνοπέμπτη, τιμώντας ως στάνταρ έθιμο πια, το τσίκνισμα στον δρόμο. Το κρασί και το τσίπουρο, ενίσχυσαν την καλή διάθεση των Λαρισαίων που μαζεύονταν σε παρέες, στο κέντρο και τις συνοικίες. Ο ήλιος φάνηκε περίεργος, μπαινόβγαινε απ’ τα σύννεφα να δει τι τρέχει κι οι ακτίνες του βοήθησαν να στεριώσουν οι συντροφιές. Η κνίσα άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό, από πολλά σημεία της πόλης. Κι οι συζητήσεις φυσικά επικεντρωμένες κλασικά στις πολιτικές εξελίξεις, στα εσωτερικά ζητήματα, υπό το φως πάντοτε των κινήσεων και της στάσης των ξένων, με κυρίαρχο βεβαίως το προσφυγικό.
Οι ψησταριές στήθηκαν έξω από μαγαζιά, σε πεζόδρομους αλλά και πεζοδρόμια, ποικιλία κρεάτων άρχισε να τοποθετείται πάνω από τα αναμμένα κάρβουνα, το λίπος τους άρχισε να εκπέμπει μηνύματα, γείτονες και περαστικοί πλήθυναν τριγύρω, οι παρέες οργανώθηκαν εύκολα και το γλέντι σιγά-σιγά στήθηκε για τα καλά. Οι μουσικές και τα τραγούδια δεν άργησαν κι όταν ξεκίνησαν οι χοροί ήταν δύσκολο να σταματήσουν. Αντιθέτως κορυφώνονταν με το που ξεπρόβαλαν τα περιοδεύοντα κλαρίνα. Υπαίθρια, αυτοσχέδια κέντρα διασκεδάσεως ξεφύτρωσαν σε πολλές γωνιές της Λάρισας. Οι πρώτοι μασκαράδες έκαναν την εμφάνισή τους με το χθεσινό τσίκνισμα προοιωνίζοντας την τρελή Αποκριά. Οι πιο κεφάτες παρέες συνέχισαν ως αργά το απόγευμα. Πολλούς τους βρήκε το σούρουπο στο γλέντι. Άλλοι αποτραβήχτηκαν νωρίς, επιδιώκοντας απλώς μια μικρή ανάσα-γέφυρα ώστε να συνεχίσουν τσικνίζοντας ξανά το βράδυ, πιο οργανωμένα πια, στα μαγαζιά που περίμεναν οργανωμένα για το γλέντι της Τσικνοπέμπτης.
Ζ.
