Της Ζωής Παρμάκη
Φωτ. Βασίλης Ντάμπλης
Η Λούσι, η Ίρμα, ο Άλεξ, ο Βλάσης, ο Τόμπι, η Μάρσι, η Έρη, ο Μπόμπο, ο Ρήγος, ο Δίας, ο Κούκι, η Μιράντα δίνουν ραντεβού κάθε απόγευμα για να απολαύσουν παρέα με τους ιδιοκτήτες τους τον απογευματινό τους περίπατο και το παιχνίδι.
Οι σκυλοπαρέες δημιουργούνται τα τελευταία χρόνια σε διάφορα σημεία της Λάρισας, συνήθως κοντά σε γειτονιές φιλικές προς τα τετράποδα. Η συγκεκριμένη σκυλοπαρέα συγκεντρώνεται κάθε μέρα κατά τις 5 το απόγευμα στο ανάχωμα της Νέας Σμύρνης. Ένα από τα ελάχιστα μέρη περιπάτου που διαθέτει η πόλη και μάλιστα κοντά στο κέντρο αν εξαιρέσει κανείς το ποτάμι. Το ήσυχο μονοπάτι ξεκινά από τη γέφυρα της Νέας Σμύρνης και φτάνει μέχρι και τις σιδηροδρομικές γραμμές στην οδό Αγιάς. Η κυκλοφορία κυρίως μόνο από περιπατητές δίνει τη δυνατότητα τα σκυλιά να κάνουν ανενόχλητα τη βόλτα τους, να φθάνουν μέχρι την όχθη του ποταμού, μερικές φορές να τσαλαβουτούν στο νερό, να κυνηγούν χελώνες και να εντοπίζουν την αλεπού που τους τελευταίους μήνες έχει κάνει τη φωλιά της στην περιοχή. Περισσότερα από έντεκα σκυλιά μικρόσωμα και μεγαλόσωμα αναζητούν χάδια.
Ένα επιβλητικό «κόλεϊ» κάνει μια επίδειξη των κόλπων ακούγοντας προσεκτικά τις εντολές του αφεντικού του. Τα πιο μικρόσωμα παίζουν κυρίως με τους «φίλους» του ύψους τους. Σκυλιά και ιδιοκτήτες δείχνουν να το διασκεδάζουν.
Στο σημείο συνάντησης φθάνει άλλος ένας ιδιοκτήτης με τρία μεγαλόσωμα σκυλιά. «Σίγουρα θα αναρωτιέστε πού μένουμε», λέει γελώντας για να εξηγήσει ότι «έχουν το δικό τους διαμέρισμα ακριβώς πάνω από το σπίτι το δικό μας. Είναι ένας κανονικός χώρος που διαθέτει τα πάντα για τις ανέσεις τους, μέχρι και καλωδιακή τηλεόραση». Μάλιστα το ένα από τα τρία τετράποδα ο Ρήγας έχει αδυναμία όταν ακούει το εμβατήριο κατά την υποστολή της σημαίας από το γειτονικό στρατόπεδο: Μένει ακίνητος «από μικρός, χωρίς να τον εκπαιδεύσει κανείς. Μόλις άκουγε το εμβατήριο κόκαλο ο Ρήγας», λένε οι ιδιοκτήτες και γελούν.
«Αν με ρωτήσεις δε θυμάμαι το όνομα της κυρίας», λέει η ιδιοκτήτρια της Μάρσι για να προσθέσει ότι γνωρίζονται με τα ονόματα των σκύλων τους «ξέρω ότι είναι η “μαμά” της Λούσι και αυτό είναι αρκετό». Η παρέα δημιουργήθηκε τα τελευταία τέσσερα περίπου χρόνια, και είναι ανοιχτή να δεχτεί και νέα μέλη με τα τετράποδά τους. Οι ιδιοκτήτες σκύλων στην καθημερινή αυτή επαφή τους, παρατηρούν και κάτι ακόμα: Το πόσο πιο κοινωνικός γίνεται ο άνθρωπος που έχει ένα ζώο. «Άνθρωποι που μπορεί να μην έλεγαν ούτε καλημέρα μεταξύ τους, τώρα αν βρεθούν στη βόλτα με τον σκύλο τους όχι απλά θα χαιρετηθούν αλλά θα πουν και τα νέα τους γύρω από το αγαπημένο τους τετράποδο», λέει ο ιδιοκτήτης του Βλάση. Το αφεντικό της Ίρμα, επιβεβαιώνει και συμπληρώνει: «Ήρθαμε τόσο κοντά που κάνουμε πλέον και οικογενειακή παρέα. Γνωριστήκαμε εδώ με τα σκυλιά μας και αυτά μας έφεραν πιο κοντά».
Αυτή την εποχή η αλήθεια είναι ότι η περιοχή βρίσκεται σε καλή κατάσταση, όπως σημειώνουν όμως οι περιπατητές τους επόμενους μήνες τα χόρτα θεριεύουν και τα φίδια βγαίνουν και αυτά για τον απογευματινό τους περίπατο μαζί με τους σκύλους. Αυτό που ζητούν είναι κάποιος να μεριμνήσει για το κόψιμο των χόρτων, να μπουν τουλάχιστον δύο κάδοι για να πετούν τις ακαθαρσίες των τετράποδων φίλων τους και μια βρύση γιατί ζωντανά είναι και χρειάζονται νερό.
Γαβ... συμφωνούν και τα ζώα!
