(Φωτ. Λεωνίδας Τζέκας)
«Πάλι εδώ βρε παιδιά. Ε, νισάφι πια. Μας έχετε κάνει σταρ εμάς τους αγρότες. Γιατί δεν σηκώνετε λίγο το κεφάλι να δείτε τον Κίσσαβο που είναι και χιονισμένος, να ανοίξει λίγο το μάτι σας. Εγώ αν ήμουν στη θέση σας εκεί θα πήγαινα...».
Όταν στο λένε αυτό με το που φτάνεις στα Τέμπη για ακόμα μια φορά τότε αυτόματα σου γεννιέται η ιδέα. Κοιταζόμαστε με τον φωτογράφο και με μια μάτια συμφωνούμε. Αφήνουμε τα τρακτέρ και ανεβαίνουμε στην Όσσα. Ψάχνουμε για έναν όμορφο συνδυασμό. Χιόνια με ηλιοφάνεια.
Ανεβαίνοντας ήδη πλησιάζει μεσημέρι και από κάτω ο κάμπος της Λάρισας χρυσαφίζει. Την ίδια ώρα από τα νότια εξίσου γοητευτικός υποθέτουμε πως θα δείχνει ο κάμπος της Αγιάς ενώ αν ήμασταν προς τα ανατολικά του βουνού θα είχαμε την τύχη να βλέπουμε και τα παράλια.
Από τη Σπηλιά και μετά τα χιόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Οι ντόπιοι μπορεί να είναι συνηθισμένοι από τέτοιο σκηνικό αλλά δεν παύουν να το εκμεταλλεύονται. Τσιπουράκι και για μεζές... άφθονος ήλιος. Μέσα στο καφενείο μια τηλεόραση παίζει και όσον και αν «φωνάζουν» οι έκτακτες ειδήσεις για τις κινητοποιήσεις των αγροτών, κανείς δεν γυρίζει...
«Καλημέρα, παππού» στον δρόμο μας και ένας βοσκός με τα ζωντανά του «βρίσκουν τίποτα τα ζώα να φάνε τώρα με το χιόνι;» τον ρωτάμε.
«Καλό δρόμο παιδιά. Ναι βρίσκουν κατεψυγμένα...» απαντάει με χιούμορ δεχόμενος το πείραγμα. Αφού μας ρωτάει τίνος παιδιά είμαστε μαθαίνει και την επαγγελματική μας ιδιότητα.
«Έχει δίκιο όλος ο αγροτικός κόσμος που φωνάζει. Έτσι να τους πείτε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ασφαλιστικό, το φορολογικό, το κόστος παραγωγής θα τους αποτελειώσουν. Θυμηθείτε το. Ας αλλάξει ρότα ο Τσίπρας. Προλαβαίνει...».
Προλαβαίνει; Εμείς όμως αν μείνουμε κι άλλο εκεί δεν θα προλάβουμε και θα χάσουμε τον ήλιο. Στον δρόμο και ένα εκχιονιστικό - καθαριστικό για παν ενδεχόμενο. Σε ετοιμότητα οι αρμόδιες αρχές. Μπράβο.
Φτάνουμε στο καταφύγιο του ΕΟΣ και η θέα μας ανταμείβει για την επιλογή μας. Σαν να βλέπουμε και στα Τέμπη τον αγρότη που μας παρακίνησε για να ανέβουμε. Τον χαιρετούμε νοερά. Αυτός δεν μπορεί να φύγει. Έχει αγώνα όπως και εκατοντάδες χιλιάδες συνάδελφοί του, σε Τέμπη, Νίκαια, Αγιά, Μάλγαρα....
Πάλι τα αγροτικά στο μυαλό μας. Όπου και να πας, ακόμα και σε τόσο όμορφο μέρος ψάχνεις μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον αυτής της χώρας. Ένα σημάδι.
Σημάδι είπαμε; Να το. Μια ολάνθιστη αμυγδαλιά ανάμεσα στα χιόνια, με φόντο έναν Προφήτη. Τον Προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού. Αυτό ναι, φαίνεται για ελπίδα. Είναι που πλησιάζει και η συνάντηση με τον Τσίπρα... Ίδωμεν.
Κ.Γ.
