Στην πρωτεύουσα Κίτο τα φώτα σβήνουν από τις 10 το βράδυ έως τις 6 το πρωί και η πόλη βυθίζεται στο σκοτάδι. Κάποιοι, όπως ο συνταξιούχος Ραούλ Ενρίκεθ, το αντιμετωπίζουν στωϊκά: «Είχαμε κεριά, φακούς και λάμπες που διαρκούν τουλάχιστον 3-4 ώρες για κάθε υπνοδωμάτιο. Δεδομένου ότι έχουμε δύο υπνοδωμάτια, είμαστε καλά προετοιμασμένοι».
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΦΕΡΝΕΙ ΠΤΩΣΗ ΤΖΙΡΟΥ
Για τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες τα πράγματα είναι όμως πιο περίπλοκα, όπως παρατηρεί ο Φάμπιαν Γκάλο, που εργάζεται ως κτηματομεσίτης. «Πρέπει να κλείσουμε την εργάσιμη ημέρα λίγο νωρίτερα, επειδή μπορεί να μην υπάρχει διαθέσιμο μεταφορικό μέσο για να πάμε στο σπίτι. Συνολικά προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε τις δραστηριότητές μας νωρίτερα. Προσωπικά, φροντίζω να προμηθεύομαι νερό, να έχω φορτισμένο το τηλέφωνο και τον φορητό υπολογιστή μου και να είμαι προσεκτικός με την παροχή ρεύματος και τους διακόπτες, για να μην προκαλέσω ζημιά στις συσκευές».
Σοβαρές παρενέργειες έχουν τα νέα μέτρα και στον χώρο της εστίασης, σε μια χώρα όπου οι πολίτες ήταν μαθημένοι να κυκλοφορούν μέχρι αργά το βράδυ, όπως επισημαίνει ο Σάμουελ ντε λος Ρίος, ιδιοκτήτης εστιατορίου. «Μας επηρεάζει σημαντικά, γιατί συνήθως κλείνουμε στις 11 ή 12 το βράδυ, αλλά τώρα είμαστε αναγκασμένοι να κλείνουμε στις 9 ή 10. Οι περισσότεροι έρχονται το βράδυ για να δειπνήσουν, οπότε το πρόωρο κλείσιμο επηρεάζει τη ροή των πελατών μας κατά περίπου 20 έως 25%».
ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Μια σκοτεινή πόλη είναι φυσικά ό,τι καλύτερο για τη δράση εγκληματικών συμμοριών ή μεμονωμένων ατόμων και αυτό σημαίνει διπλή δουλειά για την αστυνομία, όπως εξηγεί ο Εουγκένιο Εσπέχο, αστυνομικός διοικητής σε μια από τις συνοικίες της πρωτεύουσας.
«Ταυτοποιούμε άτομα, αφαιρούμε τα φιμέ τζάμια, ελέγχουμε για πυροβόλα όπλα και επίσης υπενθυμίζουμε σε όλους ότι μπορούν να κυκλοφορούν μόνο μέχρι τις 10 το βράδυ. Παρακαλούμε να επιστρέφουν στα σπίτια τους όσο το δυνατόν νωρίτερα, για να διασφαλιστεί η ασφάλειά τους. Η εθνική αστυνομία θα είναι εδώ μέχρι τις 6 π.μ. για να ελέγχει την κατάσταση καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας και να αποτρέπει τυχόν ζητήματα εγκληματικότητας».
Οι κάτοικοι του Ισημερινού βιώνουν λοιπόν μια ακόμα παράπλευρη συνέπεια της κλιματικής κρίσης, την ώρα που νοτιότερα στη Λατινική Αμερική, όπως για παράδειγμα στη Βραζιλία, τεράστιες φωτιές κατακαίουν αχανείς εκτάσεις, με τις πυροσβεστικές δυνάμεις ανήμπορες να τις αναχαιτίσουν.