«Ζητάμε μηδενική ανοχή στα νοσοκομεία. Θέλουμε ο στρατός να διασφαλίσει άμεσα την ασφάλεια των πολιτών και των γιατρών», ανέφερε η Μπάρμπαρα Μαντζακαβάλι, επικεφαλής της εθνικής ένωσης νοσοκόμων.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στην πολυκλινική Ριουνίτι της Φότζια, εξαγριωμένοι φίλοι και συγγενείς μιας 23χρονης ασθενούς που πέθανε στο χειρουργείο επιτέθηκαν σε ομάδα νοσοκόμων αναγκάζοντάς τους να «ταμπουρωθούν» σε γραφείο το οποίο σφράγισαν με καναπέδες και συρταριέρες.
«Δεν υπάρχει πια ζωή στο νοσοκομείο για εμένα», έγραψε σε ανοιχτή επιστολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η Φλαμίνια Μανγκάνο, μία από τις γυναίκες που χτυπήθηκαν στο περιστατικό. «Οι εχθροί σας δεν είμαστε εμείς οι υγειονομικοί, λίγοι και αποθαρρημένοι, που εργαζόμαστε σε ένα σύστημα υπό κατάρρευση. Είναι πλέον σαν να παίζουμε σε ταινία γουέστερν».
Εκτοτε συνέβησαν δύο ακόμη επεισόδια βίας στο ίδιο νοσοκομείο, με έναν 18χρονο να επιτίθεται σε τρεις εργαζομένους θαλάμου την Κυριακή και τον γιο ενός ασθενούς να χτυπάει δύο νοσοκόμες και έναν φύλακα τη Δευτέρα.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας της Ιταλίας, την περασμένη χρονιά καταγράφηκαν περισσότερες από 16.000 επιθέσεις σε υγειονομικούς σε ολόκληρη τη χώρα. Συνδικάτα γιατρών και νοσηλευτών έχουν ανακοινώσει πως θα πραγματοποιήσουν διαδήλωση στις 16 Σεπτεμβρίου ζητώντας από το κράτος να παρέμβει για την προστασία τους.
Ο πρόεδρος της εθνικής ένωσης ιατρών επανέλαβε το αίτημα των συναδέλφων του νοσηλευτών και ζήτησε από την πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι να ζητήσει χρήματα από το ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης για τον κορωνοϊό, ώστε να βελτιώσει την ασφάλεια στα νοσοκομεία.
Αν και η ίδια δεν έχει τοποθετηθεί ακόμη σχετικά με το ζήτημα, ο υπουργός Υγείας Οράζιο Σκιλάτσι αποκάλεσε σε συνέντευξη Τύπου «ντροπιαστικά» τα πρόσφατα περιστατικά, ενώ ο αναπληρωτής του είπε πως «τέτοια εγκλήματα δεν θα μείνουν ατιμώρητα».
Ξεχασμενοι και απελπισμενοι
Οπως πολλές χώρες της Ευρώπης, η Ιταλία βρίσκεται αντιμέτωπη με βαθιά κρίση στο σύστημα υγείας, η οποία χρόνο με τον χρόνο επιδεινώνεται εξαιτίας κυρίως της ανεπαρκούς κρατικής στήριξης. Το ελλιπές νοσηλευτικό προσωπικό εργάζεται ήδη από την εποχή προ της πανδημίας κάτω από αντίξοες συνθήκες με χαμηλούς μισθούς και συχνές απολύσεις.