Ο Κρίστιαν Λιντμέιερ, εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, δήλωσε στο BBC ότι εκτός από τα μωρά, το νοσοκομείο δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει αιμοκάθαρση σε 45 ασθενείς που τη χρειάζονται. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι 600 ασθενείς παρέμειναν στο νοσοκομείο, ενώ άλλοι στεγάζονται στους διαδρόμους. Οι γιατροί στη Γάζα λένε ότι τα πτώματα αρχίζουν να συσσωρεύονται τόσο μέσα όσο και έξω από το νοσοκομείο, ενώ ο Λιντμέιερ υπογράμμισε ότι το νοσοκομείο λειτουργούσε περισσότερο σαν νεκροταφείο. «Γύρω από το νοσοκομείο υπάρχουν πτώματα που δεν μπορούν να τα φροντίσουν, ούτε καν να ταφούν ή να μεταφερθούν σε οποιοδήποτε είδος νεκροτομείου. Το νοσοκομείο δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Μοιάζει με νεκροταφείο», τόνισε ο εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν καταφύγει στα νότια της Γάζας από τις βόρειες περιοχές όπου το Ισραήλ έχει επικεντρώσει τις χερσαίες επιχειρήσεις του, αλλά κατά την άφιξή τους πολλοί βρίσκονται ενώπιον μίας οδυνηρής έκπληξης: Υπάρχουν ελάχιστα μέρη για να αναζητήσουν καταφύγιο. Ο Μανσούρ Σούμαν είναι ένας από τους εκτοπισμένους από την πόλη της Γάζας και αυτή τη στιγμή μένει, μαζί με την οικογένειά του, σε ένα νοσοκομείο στο Χαν Γιουνίς. Περιέγραψε τις συνθήκες διαβίωσης εκεί ως «πρωτόγονες». «Ας αφήσουμε στην άκρη το φαγητό και το νερό, τον ηλεκτρισμό και τα καύσιμα. Δεν υπάρχει ασφάλεια...», είπε στο Al Jazeera. «Μας είπαν, πηγαίνετε στον Νότο και θα είναι ασφαλές εκεί. Ωστόσο, κάθε μέρα ακούω περισσότερα ασθενοφόρα να έρχονται στο νοσοκομείο, βλέπω περισσότερους ανθρώπους να πηγαίνουν τους αγαπημένους τους στο νεκροταφείο. Βλέπω περισσότερα παιδιά να τραυματίζονται, περισσότερους ανθρώπους να ακρωτηριάζονται. Κάθε μέρα φαίνεται ότι ο Νότος χτυπιέται περισσότερο», πρόσθεσε. «Δεν ξέρουμε πού να πάμε, ο Βορράς δεν είναι ασφαλής, ο Νότος δεν είναι ασφαλής. Κανείς δεν σκέφτεται να φύγει στην Αίγυπτο για να μην επαναλάβουμε αυτό που συνέβη το 1948 και το 1967», τόνισε, αναφερόμενος στη Νάκμπα του 1948 και στην ήττα των Αράβων από το Ισραήλ το 1967. «Θέλουμε να μείνουμε στη χώρα μας. Ζητάμε από τη διεθνή κοινότητα, το συντομότερο δυνατό, να επέμβει, να υπάρξει κατάπαυση του πυρός, να ανοίξουν τα σύνορα για να περάσουν τα χιλιάδες φορτηγά γεμάτα βοήθεια. Και παρακαλώ, τα παιδιά μας θέλουν να ζήσουν μια ασφαλή ανθρώπινη ζωή».