Η εισαγωγή τους θα απαγορεύεται αν η προέλευσή τους είναι δασικές εκτάσεις που αποψιλώθηκαν μετά τον Δεκέμβριο του 2020, όχι μόνο αν προκλήθηκαν ζημιές σε «πρωτογενή» δάση αλλά στο σύνολο των δασικών εκτάσεων.
Οι εισαγωγικές εταιρείες θα είναι υπεύθυνες για τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, θα καλούνται να πιστοποιούν την ανιχνευσιμότητα με τη βοήθεια δεδομένων γεωεντοπισμού των καλλιεργειών και δορυφορικών φωτογραφιών. «Πρόκειται για πρωτιά σε παγκόσμια κλίμακα! Πρόκειται για τον καφέ που πίνουμε το πρωί, για τη σοκολάτα που τρώμε, τον ξυλάνθρακα που χρησιμοποιούμε για μπάρμπεκιου, το χαρτί των βιβλίων μας. Είναι ριζοσπαστικό», ανέφερε με ικανοποίηση ο Πασκάλ Κανφέν (Renew, φιλελεύθεροι), ο πρόεδρος της επιτροπής περιβάλλοντος του ΕΚ.
ΤΟ WWF
Καθώς της αναλογεί το 16% της αποψίλωσης των δασών σε παγκόσμια κλίμακα λόγω των εισαγωγών της, η ΕΕ κατατάσσεται δεύτερη στον κατάλογο με τους μεγαλύτερους καταστροφείς των τροπικών δασών, πίσω μόνο από την Κίνα, σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF).
Το κείμενο είχε προταθεί τον Νοέμβριο του 2021 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και υιοθετήθηκε σε αδρές γραμμές από τα κράτη μέλη, όμως οι ευρωβουλευτές ψήφισαν τον Σεπτέμβριο σημαντική ενίσχυσή του, μεγεθύνοντας την γκάμα των προϊόντων που αφορά, ειδικά συμπεριλαμβάνοντας το καουτσούκ, που απουσίαζε από την αρχική πρόταση.
Οι ευρωβουλευτές ζητούσαν επίσης να επεκταθεί το πεδίο εφαρμογής και σε άλλα απειλούμενα οικοσυστήματα με βλάστηση, ιδίως στη σαβάνα Σεχάντου/Σεράδο (Βραζιλία / Παραγουάη/Βολιβία), προέλευση το 2018 περίπου του ενός τετάρτου των ευρωπαϊκών εισαγωγών σόγιας.
Η συμφωνία που έκλεισαν οι διαπραγματευτές του ΕΚ και των κρατών, έπειτα από μακρές συνομιλίες, προβλέπει τελικά ότι η επέκταση του μέτρου και στις «άλλες περιοχές με βλάστηση» θα επανεξεταστεί έναν χρόνο αφού τεθεί σε ισχύ το κείμενο.
Ομοίως, έπειτα από δύο χρόνια, η Κομισιόν θα μελετήσει την πιθανή επέκταση του πεδίου εφαρμογής σε άλλα προϊόντα (όπως για παράδειγμα στο καλαμπόκι, που οι ευρωβουλευτές ήθελαν να συμπεριληφθεί στο τρέχον κείμενο), καθώς και σε άλλα οικοσυστήματα που δεσμεύουν μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα και έχουν πλούσια βιοποικιλότητα (βάλτοι), όπως και στον χρηματοπιστωτικό τομέα, άλλο αίτημα που πρόβαλαν σθεναρά οι ευρωβουλευτές.