Οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών συναντώνται τακτικά και συντονίζουν τις ενεργειακές τους πολιτικές, ιδιαίτερα για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, γράφει ο γνωστός ισραηλινός καθηγητής Εφραίμ Ινμπάρ, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου της Ιερουσαλήμ για τη Στρατηγική και την Ασφάλεια (JISS), του οποίου είναι πρόεδρος και ένας από τους πιο σημαντικούς εμπειρογνώμονες σε θέματα ασφάλειας του Ισραήλ.
Επιπλέον, ίδρυσαν το Φόρουμ Αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF), στο οποίο συμμετέχουν η Αίγυπτος, η Ιταλία, η Ιορδανία και η Παλαιστινιακή Αρχή (PA). Αυτό έγινε μια πλατφόρμα περιφερειακής συνεργασίας για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Μεσόγειο.
Επιπροσθέτως, τα τρία κράτη πραγματοποιούν διάφορες στρατιωτικές ασκήσεις, βελτιώνοντας τις δυνατότητές τους. Επιπλέον αλληλεπιδράσεις σε άλλους τομείς εδραιώνουν αυτή την ευθυγράμμιση, η οποία έχει πολιτικά και στρατηγικά επακόλουθα. Για παράδειγμα, συνέβαλε στην αλλαγή πολιτικής της Τουρκίας έναντι των Συμφωνιών του Αβραάμ και του Ισραήλ.
Απαιτείται μια πιο συνεκτική ατζέντα κοινής εξωτερικής πολιτικής για την ενίσχυση της στρατηγικής σημασίας στην εταιρική σχέση Αθήνας – Ιερουσαλήμ – Λευκωσίας. Το πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης είναι ο καλύτερος συντονισμός με την Ουάσιγκτον για την ευαισθητοποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις περιφερειακές πραγματικότητες, καθώς δεν φαίνεται να έχουν μια συνεκτική πολιτική σε αυτήν την περιοχή.
ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΗΠΑ
Η Ουάσιγκτον έχει εμμονή με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην προσέγγισή της στην Αίγυπτο, το πιο σημαντικό αραβικό κράτος. Στη Λιβύη κλίνει προς τα ισλαμιστικά στοιχεία. Το αποκορύφωμα της κοντόφθαλμης προσέγγισης ήταν η ακύρωση της υποστήριξής της στον αγωγό EastMed (για υποτιθέμενους περιβαλλοντικούς λόγους), ο οποίος σχεδιάστηκε για να μεταφέρει ενέργεια στην Ευρώπη, λίγες εβδομάδες πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας που προκάλεσε ενεργειακή κρίση.
Αυτή η περίοδος θα πρέπει να αξιοποιηθεί για να διασφαλιστεί καλύτερη κατανόηση από τις ΗΠΑ για την αξία της τριμερούς ευθυγράμμισης.
Το δεύτερο θέμα της κοινής ατζέντας αφορά στην Αίγυπτο, μέλος του EMGF και ιστορικό αντίπαλο της Τουρκίας. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν αναπτύξει στρατιωτικές σχέσεις με την Αίγυπτο λόγω των απειλών για την ασφάλεια και για να ενισχύσουν την υπεράσπιση των συμφερόντων τους στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ωστόσο, η Αίγυπτος είναι απρόθυμη να ακολουθήσει την ελληνική στοίχιση με το Ισραήλ, παρά τη σημαντική βελτίωση των σχέσεων Καΐρου – Ιερουσαλήμ. Απαιτούνται προσπάθειες για την ενσωμάτωση της Αιγύπτου στο υπό διαμόρφωση σχήμα. Η συμμετοχή της σε αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επωφελής για τα τέσσερα κράτη.
Το τρίτο κοινό ζήτημα είναι η Τουρκία, μια ρεβιζιονιστική δύναμη που εμψυχώνεται από νεο-οθωμανικές και ισλαμιστικές παρορμήσεις. Μετριάστηκε η συμπεριφορά της για διάφορους λόγους, αλλά όσο ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ηγέτης της, οι πιθανότητες για αταξίες είναι μεγάλες.
Ωστόσο, η έξοδος των ΗΠΑ από την περιοχή και η αποδυναμωμένη Ρωσία παρέχουν μεγαλύτερη ελευθερία δράσης στην Τουρκία και σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις.
Ο πόλεμος της Ουκρανίας υπογραμμίζει τη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας. Επιπλέον, οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να διστάζουν να πιέσουν την Αγκυρα, προκειμένου να αποφύγουν τον εναγκαλισμό της με τη Ρωσία. Αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τον τουρκικό τυχοδιωκτισμό. Η συγκράτηση της Τουρκίας θα συνεχίσει να αποτελεί σημαντική πρόκληση.
