αποχώρησε ο άνθρωπος: φωτογράφισε πολικές αρκούδες να έχουν εγκατασταθεί σε εγκαταλελειμμένο Μετεωρολογικό Σταθμό στον ρωσικό Αρκτικό Κύκλο!
Το 1934 οι σοβιετικές Αρχές εγκατέστησαν Μετεωρολογικό Σταθμό στη νήσο Kolyuchin στη θάλασσα Chukchi, σε ένα νησάκι με μήκος 4,5 χιλιόμετρα και πλάτος 1,5 χιλιόμετρο, 11 χιλιόμετρα βορειότερα της χερσονήσου Chukotka, είναι το πιο ανατολικό και απομακρυσμένο μέρος της Ρωσίας. Ο Σταθμός λειτούργησε έως το 1992, οπότε και αποφάσισαν να τον κλείσουν. Οι επιστήμονες έφυγαν, τα κτίσματα παρέμειναν στο έλεος των στοιχείων της φύσης. Και η φύση επέστρεψε. Περί τους εννιά μήνες τον χρόνο, η θάλασσα γύρω από το νησί καλύπτεται από πάγο, πολικές αρκούδες ταξίδεψαν πάνω στον πάγο και εγκαταστάθηκαν στο έρημο από ανθρώπους νησάκι Kolyuchin.
Οι γονείς του Kokh καλλιέργησαν το πάθος του για τη φύση και για ένα μικρό διάστημα ο Dmitry σπούδασε βιολογία στη Σχολή Ζωολογίας. Ομιλία του, όταν ήταν 11 χρόνων τράβηξε την προσοχή του καθηγητή στο Russian State University, Nikolay Drozdov, δημόσιου προσώπου του διαμετρήματος του Sir Richard Attenborough. Ο καθηγητής τον επαίνεσε, λέγοντάς του ότι σε αυτό το πεδίο θα πάει πολύ μακριά. Ωστόσο, στα 12 του, το ενδιαφέρον του Dmitry για τη φύση εξανεμίστηκε. Και, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «άρχισε να ζει μια βαρετή ζωή».
«Λίγο μετά τα τριάντα άρχισα να ξανασκέφτομαι τη ζωή μου. Αποφάσισα να πάρω άλλη κατεύθυνση και να ξαναφέρω πίσω πάθος και ενθουσιασμό. Οπότε ξεκίνησα τη δική μου εταιρεία IT πριν οκτώ χρόνια, η οποία έκτοτε είναι το άλλο μου μεγάλο πάθος μετά την οικογένειά μου» είπε ο Kokh σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Nature Photographer of the Year. «Το πάθος για τη φύση επανήλθε όταν ένας καλός μου φίλος με προσκάλεσε σε ένα ταξίδι στις Αζόρες να δούμε φάλαινες φυσητήρες. Με το που πήδηξα στο νερό, κολυμπώντας αργά προς τις φάλαινες και βουτώντας λίγο για να έχω μια καλή σύνθεση, τα ζώα εξαφανίστηκαν στα βάθη. Πάνω στην έξαψη, τράβηξα μια φωτογραφία των φαλαινών που βουτούσαν και η οποία βγήκε μάλλον καλή. Πήρε και βραβείο, μετά».
Το καλοκαίρι, ταξίδεψε με ιστιοπλοϊκό πάνω από 1.900 χιλιόμετρα κατά μήκος της ακτής στη ρωσική Αρκτική προς τη νήσο Wrangel, η οποία παγκοσμίως αναγνωρίζεται ως το «σπίτι» των πολικών αρκούδων. Δεν κατάφερε να φωτογραφίσει εκεί πολικές αρκούδες, αλλά καθ’ οδόν, περνώντας στα ανοιχτά της νήσου Kolyuchin, πρόσεξε κάτι αξιοπερίεργο.
«Πάντα ήθελα να τραβήξω κάποιες όμορφες φωτογραφίες πολικών αρκούδων και αυτός ήταν ο βασικός στόχος της αποστολής μας. Αναμέναμε να τις συναντήσουμε κυρίως στη νήσο Wrangel, φημισμένης σε όλον τον κόσμο ως το «σπίτι» πολλών αρκούδων. Όχι φέτος, όπως ανακαλύψαμε αργότερα, πιθανώς λόγω του ότι το καλοκαίρι ήταν πολύ κρύο. Αλλά η φύση πάντα σου στέλνει κάτι εκεί που δεν το περιμένεις, περνώντας κοντά από τη νήσο Kolyuchin, κοντά στη βόρεια ακτή της Chukotka, είδαμε κάποια κίνηση στα εγκαταλελειμμένα παράθυρα. Και όταν πλησιάσαμε - ήταν αρκούδες! Ποτέ πριν δεν τις είχε δει ανθρώπου μάτι σε αυτά τα κτίσματα, οπότε ήταν κάτι που σου συμβαίνει μια φορά στη ζωή σου» είπε ο Dmitry Kokh, μιλώντας στο Bored Panda.
«Νομίζω ότι το σήμα κατατεθέν μου είναι ότι αιχμαλωτίζω τη στιγμή, στην οποία υπάρχει σύνδεση μεταξύ του ζώου και του φωτογράφου. Μπορείς να τραβάς εκατό φωτογραφίες, αλλά έχει να κάνει με το να αιχμαλωτίζεις αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή, στην οποία βλέπεις να υπάρχει συναίσθημα στο ζώο» εξήγησε στο Nature Photographer of the Year. «Όσο περισσότερο ασκώ την τέχνη της φωτογραφίας και επισκέπτομαι διάφορα μέρη, τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι ο κόσμος κινδυνεύει. Όταν τα ζώα χάνουν το οικοσύστημά τους, εξαφανίζονται. Θέλω να πληροφορήσω τον κόσμο για τους κινδύνους που απειλούν τον φυσικό μας κόσμο και για το πώς να νοιάζονται για τη φύση. Γι’ αυτόν τον λόγο προσπαθώ να αιχμαλωτίσω «αποφασιστικές στιγμές» στη φύση και να δείξω την άγρια ζωή στο περιβάλλον της. Επιπλέον, απολαμβάνω τη διαδικασία να προσπαθώ να δημιουργήσω αξιομνημόνευτες και όμορφες φωτογραφίες (https://www.instagram.com/p/ CT83K7rNFoL/). Ας ελπίσουμε ότι θα εμπνεύσουν τον κόσμο να νοιάζεται με κάποιον τρόπο για τον φυσικό κόσμο και να τον προστατεύει. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε καιρούς στους οποίους μπορούμε να αφηγούμαστε ιστορίες ενόσω ακόμη υπάρχει άγρια φύση... ας ελπίσουμε ότι και τα εγγόνια μας θα μπορούν να κάνουν το ίδιο...» πρόσθεσε.