Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ο γιατρός όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες με συμμετοχή γιατρών σε βασανιστήρια, δεν κατέγραφε ότι τα βασανιστήρια ήταν αιτία τραυματισμού ή θανάτου. Κρατούσε τα θύματα στη φυλακή μέχρι να εξαφανιστούν οι μώλωπες. Σχεδίαζε τρόπους βασανισμού που να μην αφήνουν σημάδια και λοιπά αποτρόπαια.
Αυτά όμως δεν συμβαίνουν μόνο στη Συρία, η Διεθνής αμνηστία κάνει λόγο για 140 χώρες που γίνονται βασανιστήρια με τη βοήθεια γιατρών!
Αυτά συνήθως περιλαμβάνουν απομόνωση, ή επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς λόγο για να καμφθεί η θέληση των ανθρώπων.
Στην ιστορία έχουν γραφτεί φριχτές περιπτώσεις όπως έγιναν από τους ναζί στοn β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τη δράση του γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε στο στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς ή μεταγενέστερα με τα αμερικανικά βασανιστήρια στις φυλακές Σμπου Γκράιμπ κοντά στη Βαγδάτη ή στο Γκουαντάναμο.
Δυστυχώς ακόμα και σήμερα σε τυραννικά καθεστώτα αλλά και σε χώρες που θεωρούνται δημοκρατικές και συμμετέχουν στις αγορές βασανιστήρια εξακολουθούν να γίνονται και από ό,τι μαρτυρούν θύματα αλλά και διεθνείς οργανισμοί και με τη συμμετοχή γιατρών.