Το πρότζεκτ, βέβαια, δεν προχώρησε, αλλά θα είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο τώρα με το «έμφραγμα» που προκάλεσε η προσάραξη του τεράστιου φορτηγού πλοίου Ever Given στη διώρυγα του Σουέζ, μία από τις σημαντικότερες θαλάσσιες οδούς του παγκόσμιου εμπορίου, σημειώνει το Business Insider.
Σύμφωνα με απόρρητο υπόμνημα του 1963, που αποχαρακτηρίστηκε το 1996, το σχέδιο προέβλεπε την πυροδότηση 520 πυρηνικών βομβών για τη διάνοιξη της εναλλακτικής διαδρομής στη Νεκρά Θάλασσα κατά μήκος της ερήμου Νεγκέβ του Ισραήλ – ένα σχέδιο που επανέφερε προ ημερών στο προσκήνιο με αφορμή το μπλοκάρισμα της διώρυγας του Σουέζ ο Αμερικανός ιστορικός Άλεξ Γουέλερσταϊν με ανάρτησή του στο Twitter.
Το υπόμνημα, που επεξεργάστηκε η υποστηριζόμενη από το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας Εθνική Βιβλιοθήκη Lawrence Livermore, πρότεινε μια «ενδιαφέρουσα εφαρμογή πυρηνικής διάνοιξης στο επίπεδο της στάθμης της θάλασσας ενός καναλιού μήκους περίπου 257 χλμ μέχρι το Ισραήλ», σημειώνοντας ότι οι συμβατικές μέθοδοι εκσκαφής θα ήταν «απαγορευτικά δαπανηρές», σε αντίθεση με τη χρήση «πυρηνικών εκρηκτικών».
To υπόμνημα πρότεινε τη διάνοιξη με τη χρήση πυρηνικών εκρηκτικών μιας εναλλακτικής διώρυγας μέσω της ερήμου Νεγκέβ του Ισραήλ από τον κόλπο της Άκαμπα / Χάρτης: Google maps.
Πρόσθετε δε ότι «ένα τέτοιο κανάλι θα αποτελούσε μια στρατηγικής σημασίας εναλλακτική για τη διώρυγα του Σουέζ και θα συνεισέφερε πιθανότατα σε πολύ μεγάλο βαθμό στην οικονομική ανάπτυξη». Το υπόμνημα υπολόγιζε ότι θα χρειάζονταν τέσσερις πυρηνικές συσκευές ισχύος δύο μεγατόνων ανά μίλι, δηλαδή «520 πυρηνικές βόμβες» ισχύος 1.04 γιγατόνων σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Γουέλερσταϊν.
Μία από τις εναλλακτικές διαδρομές που πρότεινε το υπόμνημα, εκτεινόταν στην έρημο Νεγκέβ του Ισραήλ και θα συνέδεε τη Μεσόγειο με τον Κόλπο της Άκαμπα προσφέροντας πρόσβαση στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό. Σημείωνε δε ότι τα 210 χλμ. της συγκεκριμένης διαδρομής ήταν σε μια «σχεδόν ακατοίκητη έρημη περιοχή» και ως εκ τούτου θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά εκρηκτικά για τη διάνοιξή της, αφού μια προκαταρκτική μελέτη του θέματος έδειξε ότι ένα τέτοιο εγχείρημα φαινόταν τεχνολογικά εφικτό.
Από την άλλη πλευρά επεσήμαινε ότι ένα πιθανό πρόβλημα, που θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη, ήταν κατά πόσον το εγχείρημα θα ήταν εφικτό από πολιτικής άποψης λόγω των αναμενόμενων ισχυρών αντιδράσεων στη δημιουργία μιας τέτοιας διώρυγας από τα αραβικά κράτη που περιβάλλουν το Ισραήλ. Παρόμοια σχέδια για τη διάνοιξη διώρυγας στην κεντρική Αμερική με τη χρήση «πυρηνικών εκρήξεων για ειρηνικούς σκοπούς» (Peaceful Nuclear Explosions – PNE) μελετούσε και η Αμερικανική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, ανέφερε το Forbes προ τριετίας. Μόνον που και αυτό το πρότζεκτ έμεινε στα χαρτιά όταν διαπιστώθηκε σε 27 πειράματα με τη χρήση αυτής της μεθόδου η μόλυνση με ραδιενέργεια του γύρω τοπίου. Το υπόμνημα του 1963 υποβλήθηκε μερικά χρόνια μετά την κρίση του Σουέζ, μια σύγκρουση για τον έλεγχο της στρατηγικής σημασίας διώρυγας – κι από τις καθοριστικές στιγμές στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.