Ο Κοϊβίστο υπήρξε ένας από τους οπαδούς της «φινλανδοποίησης», μιας πολιτικής που έγκειτο στη μη δέσμευση της χώρας στρατιωτικά και στην επιδίωξη μιας φιλικής σχέσης με την ΕΣΣΔ, παραμένοντας πάντως δυτικά του «σιδηρού παραπετάσματος».
Οταν το σοβιετικό καθεστώς κατέρρευσε το 1991, η απειλή ενός εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία τον έκανε, όπως και άλλους Φινλανδούς ηγέτες, να απαρνηθεί την ουδετερότητα της χώρας.
Ο Κοϊβίστο χρησιμοποίησε τις προνομίες του στην εξωτερική πολιτική για να αποφασίσει μόνος του, τον Φεβρουάριο 1992, την έναρξη της διαδικασίας ένταξης της Φινλανδίας στην ΕΕ. Το 1995, η χώρα εντάχθηκε στην τότε Ευρώπη των 15.
Πριν μπει στην πολιτική, είχε δουλέψει ως λιμενεργάτης στο λιμάνι Τούρκου, όπου παρατηρούσε τις εργασιακές σχέσεις για να κάνει διδακτορικό στην κοινωνιολογία. Πατέρας μιας κόρης, του άρεσε το σκι και το βόλεϊ, ένα παιγνίδι που εξακολουθούσε να παίζει και στα ογδόντα του.
Πηγή: ΑΠΕ
