κατάργηση των Λυκειακών Τμημάτων στα σχολεία Συκουρίου και Μακρυχωρίου, καθώς δημιουργούνται σοβαρά θέματα στην έναρξη της σχολικής χρονιάς.
Ειδικότερα, η Λαρισαία βουλευτής επισημαίνει:
«Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό, έγινε μάλλον ...έθιμο, το Υπουργείο Παιδείας να «χτυπά» τον νομό Λάρισας και με μια ίδια ακριβώς, στο περιεχόμενό της , απόφαση, επιχειρούνται καταργήσεις τμημάτων, ομάδων μαθημάτων προσανατολισμού, των γενικών Λυκείων στον νομό μας. Μετά το απίστευτο έλλειμμα σεβασμού στην Ιστορία και στον Πολιτισμό, με την απόφαση κατάργησης του Λυκείου της Οικονομείου Σχολής Τσαριτσάνης, νέα «θύματα» είναι οι μαθητές της περιοχής Μακρυχωρίου και Συκουρίου, των οποίων τμήματα καταργούνται και στέλνουν τα παιδιά της Β, αλλά και Γ (!) Λυκείου, σε άλλα σχολεία του νομού, στην αρχή της χρονιάς και πριν τις Πανελλαδικές.
Με τις αιφνιδιαστικές αυτές αποφάσεις, γίνεται σαφές ότι η Κυβέρνηση δεν συναισθάνεται το ηθικό και ψυχικό βάρος των μαθητών που φοιτούν στη Β’ και Γ’ Λυκείου αλλά και των οικογενειών τους - ψυχικό βάρος, που πλέον προσλαμβάνει άλλες διαστάσεις λόγω της πανδημίας και των δυσλειτουργιών της τηλε-εκπαίδευσης, ενώ σε πρακτικό επίπεδο, οι εν λόγω μαθητές, χωρίς καμία προετοιμασία και κανένα οικογενειακό προγραμματισμό, υποχρεώνονται αναγκαστικά να μετακινηθούν για να συνεχίσουν τη φοίτησή τους σε όμορες και ίσως πιο μακρινές περιοχές- το πιθανότερο σε σχολικές μονάδες της Λάρισας οι οποίες απέχουν πάνω από 20 χιλιόμετρα.
Όλα αυτά γίνονται, στην αρχή της χρονιάς, μιας χρονιάς απαιτητικής, μέσα στην πανδημία, με την εκπαιδευτική διαδικασία να έχει πληγεί, με τους εμβολιασμούς να εμφανίζουν σοβαρή καθυστέρηση, με τα σχολεία να στοιβάζουν τους μαθητές, σε 25 και 30 ατόμων τάξεις! Τελικά, και πάλι το Υπουργείο Παιδείας αιφνιδιάζει τους πάντες! Την τοπική αυτοδιοίκηση που δηλώνει άγνοια, τους φορείς της εκπαίδευσης, την τοπική κοινωνία.
Για ποιον λόγο αλήθεια; Αντίπαλο είναι το Υπουργείο με τις τοπικές κοινωνίες; Θεωρεί ότι με αυταρχισμό και χωρίς καμία διαβούλευση, θα έχει το αποτέλεσμα που επιθυμεί;
Αν αυτό αφενός δεν είναι έλλειμμα πολιτικής σοβαρότητας και αφετέρου έλλειμμα σεβασμού σε μαθητές και γονείς που παλεύουν μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες, τότε τι είναι;».