στον Άγιο Δημήτριο Στομίου, μια έκταση που έχει οδηγήσει στα δικαστήρια με ανυποχώρητες κατά πώς φαίνεται διαθέσεις, την Κομνήνειο Μονή και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, όχι για την ιδιοκτησία της επίδικης έκτασης, αλλά για το ποιος θα έχει τελικά το δικαίωμα εκμετάλλευσης των καρπών των δέντρων.
Το Μονομελές Εφετείο Λάρισας έκανε προχθές δεκτή αντέφεση της Μονής με αποτέλεσμα ο Ερυθρός Σταυρός να παραμένει ο ιδιοκτήτης της έκτασης σύμφωνα και με το πωλητήριο συμβόλαιο αλλά η Ιερά Μονή Κομνηνείου (Κοίμηση της Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου) να είναι αυτή που θα «τυγχάνει δικαιούχος περιορισμένης προσωπικής δουλείας», θα έχει δηλαδή το δικαίωμα εκμετάλλευσης των εκατοντάδων οπορωφόρων δέντρων της έκτασης.
Εξέλιξη απαγορευτική για το ενδεχόμενο πώλησης της έκτασης που κάποτε φιλοξενούσε παιδικές κατασκηνώσεις της Πρόνοιας. Η αντιπαράθεση Ερυθρού Σταυρού και Μοναστηριού ξεκίνησε από το 2014 και έξι χρόνια μετά, φαίνεται πως δύσκολα θα πάψει αν και η προχθεσινή απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας ενδεχομένως να προδικάσει το αποτέλεσμα της νέας δικαστικής αντιπαράθεσης που έχει προσδιοριστεί (σ.σ. επί της ουσίας θα επαναληφθεί) για τις 11 Ιανουαρίου του 2021.
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
Η υπόθεση, που οδήγησε ακόμη και τον Ηγούμενο της Μονής να καταθέτει στο δικαστήριο ενάντια στον Ερυθρό Σταυρό, αφορά σε μια έκταση 39 στρεμμάτων (σ.σ. από 32 στρ. της αρχικής εμβαδομέτρησης) που συνορεύει με το Μοναστήρι, στο Στόμιο Λάρισας.
Έκταση που η Κομνήνειος Μονή πούλησε στις 21 Μαρτίου 1955 αντί 6.000 δραχμών στον ΕΕΣ προκειμένου να κατασκευαστούν παιδικές κατασκηνώσεις. Το χωράφι μπορεί να πουλήθηκε στον ΕΕΣ αλλά - όπως διευκρινίζεται και στο πωλητήριο συμβόλαιο του Υποθηκοφυλακείου Ολύμπου - η Κομνήνειος Μονή θα διατηρεί «υπέρ εαυτής εφ’ όρου υπάρξεώς της το δικαίωμα συλλογής των καρπών των εντός της εκποιουμένης εκτάσεως υπαρχόντων οπωροφόρων δέντρων, ή φυτευθησομένων ή εμβολιασθησομένων εις το μέλλον τοιούτων, υποχρεουμένου του αγοραστού (εν. του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού) όπως επιτρέπει εις την Μονήν την ακώλυτον και ανενόχλητον άσκησιν του δικαιώματος της εν τω μέλλοντι, ως και του επίσης διατηρουμένου υπέρ εαυτής δικαιώματος της εν τω μέλλοντι φυτεύσεως οπωροφόρων δέντρων ή εξημεροθησομένων δι’ εμβολιασμού, υπαρχόντων ή αυτοφυησομένων αγρίων τοιούτων».
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΦΘΟΡΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΞΙΑΣ
Η δικαστική αντιπαράθεση ξεκίνησε με αγωγή που κατέθεσε η Μονή το 2014. Η πρωτόδικη απόφαση (2017) δικαίωσε το Μοναστήρι με τον ΕΕΣ να ασκεί έφεση (Οκτώβριος 2017) και το Μοναστήρι να ασκεί αντέφεση (2018). Η υπόθεση συζητήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 και το Μονομελές Εφετείο Λάρισας δικαίωσε εκ νέου τη Μονή με την απόφαση που εξέδωσε προχθές. Υπενθυμίζεται πως στις αρχές του τρέχοντος μηνός και στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας εκδικάστηκε η προσφυγή της Μονής κατά του ΕΕΣ με κατηγορούμενο τον διορισμένο από τον Ερυθρό Σταυρό φύλακα της έκτασης. Ο οποίος σύμφωνα με το κατηγορητήριο, από τις αρχές του 2014 έως τον Μάιο του 2015 «προέβη σε κοπή, καύση και ράντισμα με ζιζανιοκτόνο ατόμων καστανιάς, φλαμουριάς και ελιάς, σε κοπή εμφυτευμάτων (μπόλιων) εμβολιασμένων άγριων ατόμων καστανιάς , καθώς και στην εκρίζωση νεαρών δενδρυλλίων καστανιάς, χωρίς τη συναίνεση της Ιεράς Μονής και με τις ενέργειές του αυτές κατέστρεψε» συνολικά, 417 δέντρα φλαμουριάς και 63 δέντρα ελιάς «ήτοι προκάλεσε αγροτική φθορά συνολικής αξίας 75.260,02 ευρώ η οποία είναι ιδιαίτερα μεγάλη». Η εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την αθώωση του φύλακα αλλά τελικά η δίκη θα επαναληφθεί στις 11 Ιανουαρίου του 2021 καθώς το Δικαστήριο επιφυλάχθηκε αναμένοντας την έκδοση της απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Λάρισας. Υπενθυμίζεται επίσης πως σε εκείνη τη δίκη, ηγούμενος και μοναχοί διευκρίνισαν πως η εκμετάλλευση των δέντρων δεν αφορούσε σε άμεσα οικονομικά οφέλη για το Μοναστήρι καθώς οι καρποί των δέντρων προσφέρονταν σε όλους όσοι στηρίζουν τη Μονή, ενώ από την πλευρά του ΕΕΣ, μεταξύ άλλων είχε τονιστεί πως οι μοναχοί φύτεψαν και άλλα δέντρα για να αποτρέψουν την πώληση της έκτασης.
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
