γονέων που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία κατά της χρήσης μασκών στα σχολεία, οι οποίοι τον καταγγέλλουν πως με σχόλιό του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης «στοχοποιεί απλούς πολίτες», αναφέρει τα εξής: «Αγαπητοί συμπολίτες,
προχθές, σχολίασα ως πολίτης - γονέας και άνθρωπος που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, τη συγκέντρωση αρνητών της μάσκας στη σκεπαστή αγορά της Νεάπολης ως εξής: «Μέτρα κεφάλια επί 150 ευρώ πρόστιμο, αυτό έπρεπε να κάνει η ΕΛ.ΑΣ. και τα χρήματα να πάνε σε μάσκες για τα σχολεία».
Το γεγονός ότι το κατέβασα, ήταν γιατί ντράπηκα για τα χυδαία σχόλια που έγιναν σε βάρος μου σε ανάρτηση λογαριασμού άλλου ατόμου.
Ακολούθησε επιστολή τους προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρισας στην οποία ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητούν την κεφαλή μου επί πίνακι επειδή «... προσπαθώ εμμέσως να στοχοποιήσω απλούς πολίτες που συμμετείχαν στην ειρηνική διαμαρτυρία-μοτοπορεία!».
Δεν θεωρώ ότι η διαμαρτυρία τους ήταν ειρηνική, όπως και ο τόνος στην επιστολή τους, όπως και οι τόνοι τους στους συλλόγους γονέων και τα εξώδικα και οι απειλές που στέλνουν σε δασκάλους και καθηγητές.
Σε άλλο σημείο επισημαίνουν «ο κ. Σάπκας φαίνεται να μετράει τους πολίτες της Λάρισας «με το κεφάλι», απαξιώνοντας έτσι πλήρως την υπόσταση του καθενός...».
Αν μετράω τους πολίτες με το κεφάλι, το γνωρίζουν οι Λαρισαίοι από τη μακρά διαδρομή μου στα κοινά.
Η έκφραση «μέτρα κεφάλια» λεγόταν παλιά στα καφενεία όταν παράγγελνε κανείς καφέδες ή ποτά για την παρέα κι ο καφετζής ρωτούσε, πόσους;
Εγώ... παρήγγειλα πρόστιμα... Ίσως ατυχώς... Αλλά, δεν είχα καμιά διάθεση να προσβάλλω κανέναν.
Δεν θα κρύψω όμως, ότι η εικόνα συνωστισμού θυμωμένων γονέων που δεν τηρούν κανένα μέτρο προστασίας, παραβιάζοντας οδηγίες, νόμους και κανόνες, θύμωσε κι εμένα.
Κι επειδή στην επιστολή τους επικαλούνται τη δημοκρατία, αναρωτιέμαι πόσο δημοκρατικό είναι να επιτρέπει το κράτος να γίνουν τα παιδιά τους φορείς διασποράς του ιού;
Σε οποιαδήποτε συγκροτημένη πολιτεία, και στην πιο φιλελεύθερη ακόμα δημοκρατία, οι νόμοι έχουν αναγκαστική ισχύ. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να τους επιβάλλει ή να εγγυάται την επιβολή τους.
Η κοινωνία να συμμορφώνεται προς αυτούς.
Η χρήση μάσκας στα σχολεία αποφασίστηκε από την κυβέρνηση, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, κατόπιν διαβούλευσης με τους ειδικούς.
Πρόκειται για ένα επείγον μέτρο υγειονομικής σημασίας. Πώς να το αμφισβητήσεις εάν δεν διαθέτεις όλα τα ιατρικά και τα στατιστικά στοιχεία;
Και κυρίως, πώς μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη αν μία στο εκατομμύριο η μη τήρηση των οδηγιών κοστίσει τη ζωή έστω ενός συνανθρώπου;
Ο καθένας αναλαμβάνει την ατομική του ευθύνη, αλλά το κράτος έχει την ευθύνη όλων. Και είναι υπόλογο έναντι όλων, όχι κάποιων ομάδων άρνησης που κάποιοι τις χαϊδεύουν για ψηφοθηρικούς λόγους.
Θεμιτή η στάση των διαμαρτυρόμενων γονέων για τη χρήση της μάσκας, όλες οι απόψεις στη δημοκρατία είναι σεβαστές, όμως αυτή τη στιγμή οι εντολές των λοιμωξιολόγων είναι να τηρηθεί το μέτρο της χρήσης της μάσκας.
Πιστεύετε πως υπάρχει έστω κι ένας που του αρέσει αυτή η κατάσταση; Στους άλλους γονείς, στους επαγγελματίες εστίασης που κλείνουν από τις 12, σε όσους δεν μπορούν να δουλέψουν καθόλου και έχουν πρόβλημα επιβίωσης κ.ο.κ.
Δεν θα ήταν καλύτερα να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση ενωμένοι; Με τη δημόσια υγεία δεν μπορεί κανείς να παίζει. Αυτήν τη δύσκολη περίοδο πρέπει να επιδείξουμε ευθύνη και αλληλεγγύη.
«Τούτ’ εστί το ζην, μη σεαυτώ ζην μόνον. Αυτή είναι η ζωή, να μη ζεις μόνο για τον εαυτό σου.» Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής».
