μέσα στην άνοιξη, πράγμα που είχαμε ξεχάσει με την κλεισούρα και τα περιοριστικά μέτρα που είχαν επιβληθεί. Ετσι τώρα με τη μερική χαλάρωσή τους, μια βόλτα στα πέριξ έρχεται να μας υπενθυμίσει το μεγαλείο της.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη και περιπλανώμενος σε επαρχιακούς και αγροτικούς δρόμους, σε πλημμυρίζουν χρώματα και μυρωδιές. Παπαρούνες, μαργαρίτες, αγριολούλουδα, χωράφια στα οποία είναι ευδιάκριτα πλέον τα αποτελέσματα της σποράς τους, σε μαγεύουν. Ακόμα και η εικόνα των αγροτών να δαμάζουν τη γη με τα μηχανήματά τους μέχρι το ηλιοβασίλεμα είναι χαρακτηριστική.
Οι αισθήσεις βρίσκονται σε εγρήγορση. Οσφρηση, ακοή, όραση, σε συνδυασμό μεταξύ τους συμβάλλουν, έστω παροδικά, στην ψυχική σου ανάταση και ευφορία. Και αυτό δεν είναι μικρό πράγμα.
Βέβαια επιστρέφοντας σε περιμένουν στην είσοδο της πολυκατοικίας λογαριασμοί και υποχρεώσεις που σε προσγειώνουν εν ριπή οφθαλμού στη σκληρή πραγματικότητα. Προθεσμίες, φροντιστήρια, πανελλήνιες, ανεργία, τηλέφωνα από τράπεζες και στο βάθος άγχος για τη μελλοντική εξέλιξη της νόσου. Παρ' όλα αυτά μια νότα αισιοδοξίας ποτέ δεν έβλαψε...
Βασ. Αγοραστός