Ο κ. Ευαγγελίδης μίλησε, χθες, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν στον Μύλο του Παππά, οι Τομεακές Οργανώσεις Λάρισας της ΚΝΕ, με θέμα «100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση». Για να τονίσει μεταξύ άλλων ο ομιλητής πως «το φωτεινό μέλλον όμως του σοσιαλισμού-κομμουνισμού γίνεται καθημερινά ολοένα και πιο αναγκαίο και πιο επίκαιρο, γιατί οξύνονται διαρκώς οι αντιθέσεις ενός συστήματος, που γερασμένο πια δεν έχει τίποτα νέο να δώσει στην ανθρωπότητα, πάρα μόνο τον βέβαιο δρόμο προς τις κρίσεις, την εξαθλίωση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Με το στέλεχος της ΚΝΕ να σημειώνει πως «θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι για ένα τέτοιο γεγονός, που συνέβη στη Ρωσία το 1917, οι εκατομμύρια σελίδες που γράφονται το 2017 αφορούν αποκλειστικά μία συζήτηση για την ιστορία, μια ακαδημαϊκή συζήτηση για την εκτίμηση του ενός ή του άλλου γεγονότος ή προσώπου που συνέθεσαν το παζλ της Οκτωβριανής Επανάστασης, ακόμη και αν φαινομενικά έτσι παρουσιάζεται.
Η συζήτηση λοιπόν αντικειμενικά πηγαίνει στο σήμερα. Αφορά στα λογικά ερωτήματα που σήμερα έχουν εκατομμύρια νέοι και νέες στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο: “Είναι μοιραίο να ζούμε έτσι σήμερα, χειρότερα από τους γονείς μας; Θα μπορέσουμε να ζήσουμε καλύτερα; Πώς θα γίνει αυτό; Κάτι πρέπει να γίνει για τη σημερινή κατάσταση αλλά τι; Μήπως οι επαναστάσεις ανήκουν στο παρελθόν; Μήπως, στην Ελλάδα αυτά δεν μπορούν να γίνουν; Μήπως πρέπει ο καθένας μας να κοιτάξει την πάρτη του αφού το σύστημα δεν γίνεται να αλλάξει; Μήπως να βρούμε μερικές διορθώσεις στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας; Μήπως τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου να ζει έτσι;”».
Με τον ομιλητή καταλήγοντας να σημειώνει ότι «θέτουμε ένα ερώτημα: Αφού όπως λένε “τα πράγματα δεν αλλάζουν και οι επαναστάσεις δεν πρόκειται να ξανασυμβούν” προς τι το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον; Γιατί για παράδειγμα η ΕΕ διοργανώνει “επιστημονικά” συνέδρια και στηρίζει αντικομμουνιστικά ιδρύματα με εκατομμύρια ευρώ που συκοφαντούν τον σοσιαλισμό και τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις, γιατί σε διάφορες χώρες απαγορεύονται ή χτυπιούνται Κομμουνιστικά Κόμματα, από τη στιγμή που αυτά «ανήκουν στο παρελθόν και δεν πρόκειται να ξαναγίνουν»;