«…Το συνηθίσαμε πια, προσφυγές αυτοί, αγώνα εμείς. Προσκόμματα αυτοί, επιμονή εμείς. Ίσως κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμη, όμως εμείς τίποτε δεν έχουμε να φοβηθούμε, αρκεί να αντιτάξουμε μία άρτια νομική επιχειρηματολογία με κατάλληλους νομικούς συνεργάτες και να συνεχίσουμε, χωρίς ταλαντεύσεις, την προσπάθειά μας για την λειτουργία της Μεσοχώρας και την ολοκλήρωση της Συκιάς». Εκπρόσωποι φορέων της Θεσσαλίας με κοινή τους ανακοίνωση, παίρνουν θέση και απαντούν, στη νέα προσφυγή στο ΣτΕ κατά των Σχεδίων Διαχείρισης των Υδάτων της Θεσσαλίας.
Η ανακοίνωση την οποία υπογράφουν οι: Αλεξάκος Φώτης δήμαρχος Καρδίτσας, Παπαστεργίου Δημήτρη, δήμαρχος Τρικκαίων, Τσαλαπόρτας Κώστας αντιπρόεδρος Τ.Ε.Ε. – ΤΜΗΜΑ Κ.& Δ Θεσσαλίας, Καλόγηρος Κώστας πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδος, Καλλές Ιωάννης πρόεδρος Εταιρίας Θεσσαλικών Μελετών (Ε.ΘΕ.Μ.), Διαμάντος Ντίνος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Λαρισαίων, Μπαρμπούτης Τάσος μέλος Δ.Σ. Εταιρίας Θεσσαλικών Μελετών (Ε.ΘΕ.Μ.) και Γκούμας Κώστας γεωπόνος, είναι η εξής:
1. «Άλλη μία προσφυγή για τα έργα του Άνω Αχελώου. Από τους «συνήθεις» επισπεύδοντες, δηλαδή τους φορείς της Αιτωλοακαρνανίας, συνοδευόμενους και πάλι από ένα πλήθος οικολογικών οργανώσεων οι οποίες έχουν διεθνή παρουσία, διαθέτουν ισχυρές πολιτικές προσβάσεις, σημαντικό επικοινωνιακό δίκτυο, πολλές διασυνδέσεις και οικονομικούς πόρους. «Συνήθης» και ο αποδέκτης της προσφυγής, το ΣτΕ, όπου συχνά συναντώνται «ευήκοα ώτα» ως προς τις απόψεις των προσφευγόντων. «Συνήθης» και η επιχειρηματολογία: το «περιβάλλον», η «οικολογική ισορροπία», η παραβίαση (υποτίθεται) κανόνων του δαιδαλώδους – ούτως ή άλλως – ευρωπαϊκού και ελληνικού νομικού συστήματος.
Και ο στόχος; Προφανώς δεν πρόκειται απλά για τοπικιστικές εμμονές κατά των έργων του Άνω Αχελώου. Ο βασικός πραγματικός στόχος είναι να μην λειτουργήσουν ή τουλάχιστον να καθυστερήσουν ακόμη πιο πολύ τα υδροηλεκτρικά έργα επί του Άνω Αχελώου.
Τι και εάν το υδροηλεκτρικό έργο (φράγμα και σταθμός) Μεσοχώρας (Τρικάλων) είναι έτοιμο από το 2001 και περιμένει την απεμπλοκή του από όλα αυτά; Τι και εάν το φράγμα Συκιάς (Καρδίτσα) είναι ημιτελές και εγκαταλελειμμένο; Τι και εάν επενδύθηκαν τόσα χρήματα (500 + 350 εκατ. ευρώ αντίστοιχα) για τα έργα αυτά και μάλιστα για παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ; Τι και εάν συνεχίζουμε να εισάγουμε ηλεκτρική ενέργεια και να πληρώνουμε πολύ ακριβά το ηλεκτρικό ρεύμα και μάλιστα στη διάρκεια μιας παρατεταμένης οικονομικής κρίσης για τον λαό μας;
Όλα αυτά για κάποιους έχουν δυστυχώς περιορισμένη σημασία. Έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο, όλα αυτά τα χρόνια, οι προσφυγές να συμπλέουν αντικειμενικά με τις στοχεύσεις εκείνων που αντιτίθενται στην παραγωγή ενέργειας από υδατικούς πόρους, γιατί η παραγωγή αυτή δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Τελικά με το νομικό τους οπλοστάσιο και το «περιβάλλον» ως εργαλείο αλλά και ως ένα αξιοπρεπές άλλοθι εξυπηρετούνται οι στόχοι τους σε βάρος της λειτουργίας των ΥΗ έργων του Άνω Αχελώου. Και φυσικά δεν περιορίζονται μόνο σε προσφυγές στο ΣτΕ. Έως και στην Κομισιόν απευθύνθηκαν (δες ερώτηση του οικολόγου ευρωβουλευτή κ. Ν. Χρυσόγελου) ώστε να μην κατασκευάζονται πλέον υδροηλεκτρικά έργα. Φυσικά η απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου ήταν κατηγορηματικά αρνητική, όμως προστέθηκε ένα ακόμη επεισόδιο στη γενικότερη προσπάθειά τους.
2. Από την πλευρά του θεσσαλικού λαού, της Αυτοδιοίκησης και των άλλων φορέων του, έχουν επανειλημμένα δοθεί δείγματα γραφής για τον τρόπο που δρούμε σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το συνηθίσαμε πια, προσφυγές αυτοί, αγώνα εμείς. Προσκόμματα αυτοί, επιμονή εμείς. Ίσως κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμη, όμως εμείς τίποτε δεν έχουμε να φοβηθούμε, αρκεί να αντιτάξουμε μία άρτια νομική επιχειρηματολογία με κατάλληλους νομικούς συνεργάτες και να συνεχίσουμε, χωρίς ταλαντεύσεις, την προσπάθειά μας για τη λειτουργία της Μεσοχώρας και την ολοκλήρωση της Συκιάς. Άλλωστε και τα περιθώρια των αντιδράσεών τους έχουν περιορισθεί. Εξάντλησαν τις προσφυγές κατά των έργων, τώρα προσέφυγαν κατά των Σχεδίων Διαχείρισης. Άραγε τι απομένει; Ίσως το ίδιο το Σύνταγμα!
Σε ό,τι μας αφορά, σύντομα αναμένονται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας προς διαβούλευση οι περιβαλλοντικοί όροι για τη Μεσοχώρα. Με την έγκρισή τους ανοίγει ο δρόμος για τη λειτουργία του έργου. Αυτοί λοιπόν τη δουλειά τους, εμείς τη δική μας.
Επισημαίνουμε ότι δεν ωφελούν οι τοπικιστικές και μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Δεν ωφελούν οι παθιασμένες μεγαλοστομίες για ΝΑΙ/ΟΧΙ στην εκτροπή του Αχελώου. Εμείς επιδιώκουμε να γίνουν τα Υδροηλεκτρικά Έργα (ΥΗΕ) στη λεκάνη του Άνω Αχελώου και ταυτόχρονα να γίνουν τα προγραμματισμένα έργα στη λεκάνη Πηνειού (Κάρλα, Γυρτώνη, κλπ). Ας εργασθούμε επίσης στην κατεύθυνση των μέτρων, των παρεμβάσεων και όσων νέων έργων προβλέπουν τα Σχέδια Διαχείρισης, ώστε να περιορισθούν όσο γίνεται τα προβλήματα από το έντονα αρνητικό υδατικό ισοζύγιο της λεκάνης Πηνειού. Αυτός είναι ο δρόμος μας και έχουμε πράγματι πολλή δουλειά να κάνουμε.
3. Και μία τελευταία σημείωση. Η Διοίκηση της χώρας και η ΔΕΗ που όλα αυτά τα χρόνια από τη δεκαετία του '80 έχουν την ευθύνη υλοποίησης των ΥΗΕ του Άνω Αχελώου, προσαρμόσθηκαν σε όλες τις απαιτήσεις των πολλών, ποικίλων και συχνά αλληλοσυγκρουόμενων απαιτήσεων του ΣτΕ. Ήδη η χώρα ενσωμάτωσε στη νομοθεσία της την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/60 και εκπόνησε για πρώτη φορά Σχέδια Διαχείρισης κατά λεκάνη απορροής, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα εκσυγχρονισμού, κάτι το οποίο επίμονα και το ΣτΕ είχε απαιτήσει μέσα από τις ακυρωτικές αποφάσεις του. Σημειωτέον όλες οι προσφυγές κατά των έργων του Άνω Αχελώου την τελευταία 20ετία επικαλούνταν πάντοτε την έλλειψη των Σχεδίων Διαχείρισης και φυσικά το ΣτΕ στη βάση αυτή έκανε δεκτές τις προσφυγές τους.
Περιμένουμε λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τούτη τη φορά, ποια θα είναι η κρίση του ΣτΕ, επί της νέας προσφυγής. Τότε οι προσφυγές απαιτούσαν να εκπονηθούν για περιβαλλοντικούς λόγους Σχέδια Διαχείρισης, τώρα περιέργως επιδιώκουν το αντίθετο, δηλαδή να μην ισχύσουν οι προσφάτως θεσμοθετηθέντες κανόνες διαχείρισης των υδάτων και ταυτόχρονα να αγνοηθούν οι αποφάσεις που λήφθηκαν μέσα από τη διαδικασία διαβούλευσης, που επί δύο χρόνια αναπτύχθηκε γύρω από τα Σ.Δ. Άραγε το ΣτΕ θα τους επιτρέψει να περάσουν για ακόμη μία φορά από την «πίσω πόρτα» ό,τι δεν μπόρεσαν με τη δημοκρατική διαβούλευση; Άραγε το Ανώτατο Δικαστήριο θα λάβει υπόψη του και την (υγιή εν προκειμένω) βούληση του θεσσαλικού λαού;
Απευθύνουμε τέλος έκκληση προς κάθε κατεύθυνση να μην αγνοηθεί για μία ακόμη φορά το δημόσιο συμφέρον. Όλοι γνωρίζουν ότι τα έργα αυτά είναι πολύτιμα για το ενεργειακό μας σύστημα και περιμένουν την «απελευθέρωσή» τους, ώστε να προσφέρουν με τη λειτουργία τους το αναμενόμενο όφελος και να πάψουν να αποτελούν, ένα «παγωμένο» περιουσιακό στοιχείο της χώρας, εγκαταλελειμμένο επί του ποταμού Αχελώου, σε μία τόσο δύσκολη περίοδο.
Η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και η αξιοπιστία όλων θα κριθεί στην υπόθεση αυτή. Ελπίζουμε στο τέλος όλοι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων!».
