Σπάνιο παράδειγμα προς μίμηση, ειδικά σε εποχές δύσκολες όπως αυτή που διανύουμε, αποτελεί εκείνο μιας 27χρονης. Η Δήμητρα Λ. κατάγεται από τη Φαρκαδόνα Τρικάλων και τα τελευταία τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Όταν πριν λίγο καιρό βρήκε στον δρόμο το χρηματικό ποσό των 4.000 ευρώ δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να τα κρατήσει, αντιθέτως πήγε και τα παρέδωσε.
«Ήταν γιορτινές ημέρες. Είχα επισκεφθεί κατάστημα της περιοχής λίγο πριν επιβιβαστώ στο τρένο προκειμένου να επιστρέψω και πάλι στην Αθήνα», αναφέρει στην «Ε» η Δήμητρα περιγράφοντας το πώς βρήκε τα χρήματα.
«Ήταν μια ολόκληρη δεσμίδα, κάποιος μόλις θα είχε κάνει ανάληψη από τράπεζα σκέφτηκα. Σχεδόν τα έχασα όταν τα είδα βγαίνοντας από το κατάστημα», αναφέρει η 27χρονη για να προσθέσει ότι δεν υπήρξε άλλη σκέψη. «Δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη. Μόνο μία, να μπω και πάλι μέσα στο κατάστημα και να τα παραδώσω στην υπεύθυνη. Ήμουν σίγουρη πως ο κάτοχος των χρημάτων βρισκόταν κάπου εκεί. Έτσι, και έκανα και συγχρόνως ενημέρωσα την Αστυνομία».
Χωρίς να προλάβει να απομακρυνθεί αρκετά, και πριν φτάσει στον σιδηροδρομικό σταθμό η υπεύθυνη του καταστήματος την ενημέρωσε ότι ο κάτοχος του χρηματικού ποσού, των 4.000 ευρώ βρισκόταν μέσα στο κατάστημα. «Δεν πρόλαβα να φτάσω στον σιδηροδρομικό σταθμό και με ενημέρωσαν τηλεφωνικώς ότι είχε βρεθεί ο άνθρωπος που είχε χάσει τα χρήματα και ήθελε να με γνωρίσει», δηλώνει η Δήμητρα Λ. για να συμπληρώσει πως στη σύντομη γνωριμία που είχε με τον κάτοχο των χρημάτων, αφού την ευχαρίστησε θέλησε να της δώσει ένα μικρό χρηματικό ποσό που μετά από αρκετή πίεση όπως λέει στην «Ε» το αποδέχτηκε. «Η αλήθεια είναι πως το διάστημα εκείνο είχα μείνει χωρίς δουλειά και τα χρήματα που είχα με το ζόρι μου έφταναν μέχρι να βρω κάτι άλλο. Τουλάχιστον με το χρηματικό ποσό που μου δώρισε ο άνθρωπος αυτός μπόρεσα και πλήρωσα το ενοίκιο του σπιτιού μου», αναφέρει η 27χρονη.
Η Δήμητρα σε όσο δύσκολη οικονομική κατάσταση και αν βρισκόταν, δεν το σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να κρατήσει τα χρήματα, «είμαι της άποψης ότι όταν κρατάς κάτι που δεν σου ανήκει, τότε η ζωή θα στο “ζητήσει” πίσω διπλά. Δεν θα σου βγει ποτέ σε καλό. Ανεξάρτητα αν βρέθηκαν τότε άνθρωποι που μου είπαν ότι κακώς επέστρεψα τα χρήματα στον κάτοχό τους. Όσο δύσκολη και αν ήταν η οικονομική κατάσταση που βρισκόμουν δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να τα κρατήσω. Έβαλα τον εαυτό μου στη θέση εκείνου του ανθρώπου».
Ζωή Παρμάκη
(Σ.Ε: Μια καλή πράξη είναι μια καλή πράξη και πρέπει να επιβραβεύεται. Σπανίζουν στην εποχή μας οι άνθρωποι που θα παρέδιδαν 4.000 ευρώ αν τα εύρισκαν στον δρόμο. Η συγκεκριμένη κοπέλα αιφνιδιάστηκε όταν την ενόχλησε η εφημερίδα διότι είχε αποκρύψει το γεγονός από τη δημοσιότητα. Και προς τιμή της ούτε τώρα ήθελε να φανούν τα στοιχεία της. Δεν το αποδέχθηκε ούτε ύστερα από τη δημοσιογραφική πίεση. Αυτό είναι πιο σημαντικό από την ίδια την πράξη).
