Με περισσή ευλάβεια, με μεράκι και αγάπη η κ. Στέλλα εδώ και είκοσι χρόνια σχεδόν ράβει ιερατικές στολές, αφιερώνοντας μέρες και νύχτες ώστε το αποτέλεσμα να είναι άψογο.
Μοδίστρα αρχικά η κ. Στέλλα είχε στραφεί πριν πολλά χρόνια στην υψηλή ραπτική αμφίων. Μπορεί να τη συναντήσει κανείς στο μικρό εργαστήριο στο κέντρο της πόλης εκεί που παραδίδει και μεταφέρει την τέχνη της στο μικρό της γιο. Εκεί που βρίσκει κανείς ενδύματα που αποτελούν είτε προσωπική παραγγελία ιερέων, είτε δωρεά πιστών για τον εφημέριο της ενορίας τους. Οικογένειες για να υλοποιήσουν το τάμα τους.
Όλα τους προσεγμένα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, ραμμένα και φροντισμένα. Και δεν είναι μόνο τα άμφια είναι και τα αντιμήνσια που κοσμούν την Αγία Τράπεζα, οι κουρτίνες της «Ωραίας Πύλης». Όμορφα υφάσματα, βελούδινα.
Η κ. Στέλλα ράβει ιερατικά άμφια για τους ιερείς που επιμένουν στο χειροποίητο ένδυμα επιλέγοντας να ράψουν μια στολή και καλή.
Βέβαια η κρίση, η μείωση των μισθών των ιερέων όπως συνέβη σε όλο το δημόσιο τομέα, έχει τις συνέπειές της και στη δική της δουλειά. «Σχεδόν 80% κάτω είμαστε, σε σχέση με τις ημέρες πριν την κρίση» ανέφερε στην «Ε» η κ. Στέλλα.
Σύμφωνα με την ιεροράπτρια το κόστος μιας στολής είναι ανάλογο των υλικών που θα χρησιμοποιήσει για την κατασκευή της. Εκτός από την ποιότητα των υφασμάτων η τιμή ανεβαίνει πολύ όσον αφορά στα αξεσουάρ που θα διακοσμούν τα άμφια. Τα υλικά μπορεί να είναι από τα πιο απλά, έως τα πιο πολυτελή, δηλαδή οι σταυροί και τα γαλόνια μπορεί να είναι με μεταλλική κλωστή ή από σμάλτο που μπορεί να στοιχίζουν. Μπορεί δηλαδή κάποιος ιερέας να παραγγείλει μια στολή που το κόστος της να ξεκινά από τα 400 ευρώ αλλά και να αγγίζει τα 2000 ευρώ.
«Παλιότερα ένας ιερέας έραβε δύο και τρεις στολές τον χρόνο, σήμερα μπορεί να ράψει μια στολή στα τρία χρόνια, και ένα ράσο τον χρόνο», αναφέρει η κ. Στέλλα. Εκείνοι που ράβονται πιο συχνά είναι οι νέοι ιερείς, οι οποίοι αναγκαστικά πρέπει να το κάνουν καθώς δεν διαθέτουν στολές. Μάλιστα υπάρχουν και οι περιπτώσεις που κάποιοι δίνουν τα παλιά τους ράσα για μπάλωμα και επιδιορθώσεις αν και όπως αναφέρει η κ. Στέλλα «περισσότερο τους στοιχίζει να διορθώνουν συχνά ένα ράσο παρά να φτιάξουν ένα καινούργιο».
Η κ. Στέλλα είχε ξεκινήσει ως μοδίστρα, ερχόμενη στην Ελλάδα μέσα από τα βιβλία έμαθε να ράβει ιερατικά άμφια, δεν σταμάτησε όμως εκεί βρήκε τη διάδοχη κατάστασή της, στο παιδί της. «Την τέχνη της υψηλής ραπτικής αμφίων ως μητέρα τη μεταφέρω στον γιο μου, που διατηρεί πλέον εκείνος το εργαστήριό μας», υπογραμμίζει η κ. Στέλλα.
Ζωή Παρμάκη
