του Δημήτρη Σιούφα, πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων
Στην περυσινή επέτειο της ίδρυσης της Νέας Δημοκρατίας δημοσίευσα στις 27/09/2014, ένα σχετικό άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα με τίτλο "Μια Επέτειος για το Μέλλον".
Διαβάζοντας το πάλι διαπιστώνω, όχι ευχάριστα, ότι είναι πολύ περισσότερο επίκαιρο φέτος. Η Ευρώπη είναι ενώπιον μεγαλύτερων κρίσεων. Στην οικονομική και τη γεωπολιτική κρίση έχει προστεθεί και η μεταναστευτική.
Στην Ελλάδα επιδεινώθηκε η οικονομική κρίση και απομακρύνθηκε η προοπτική τερματισμού της ενώ η μεταναστευτική κρίση έφτασε σε ακραία όρια.
Η Νέα Δημοκρατία αναζητεί ένα νέο ξεκίνημα αναζητώντας ηγεσία και βηματισμό σε ένα ασαφές, ταλαντευόμενο και ανασφαλές εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον.
Υπενθυμίζοντας τις προ έτους σκέψεις μου εύχομαι και ελπίζω να βρούμε ταχύτατα όλοι τη σοφία και τη δύναμη που απαιτούν οι περιστάσεις, η αποστολή μας και οι ευθύνες μας.
Μια επέτειος για το Μέλλον
«Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξις που ταυτίζει το Έθνος με τον Λαόν, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες της, την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη».
Ιδρυτική Διακήρυξη Νέας Δημοκρατίας 4-10-1974
*
Η αναγκαιότητα για ένα πολιτικό σχηματισμό με αυτές τις αρχές, είχε ωριμάσει στη σκέψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή πριν την τραγική δεκαετία 1965-1974, όταν το 1962, έκανε προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο πολιτικός κατήφορος, η επακόλουθη δικτατορία και η Κυπριακή τραγωδία έκαναν την Μεταπολίτευση επιτακτική αναγκαιότητα για την Ελλάδα. Ο πολιτικός φορέας που έθεσε τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης, ήταν η Νέα Δημοκρατία. Η ομαλή μετάβαση και η εμπέδωση του Δημοκρατικού συστήματος υπήρξε η σημαντικότερη πολιτική προσφορά στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του Εικοστού αιώνα. Η τιμή και η ευθύνη ανήκει στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τη Νέα Δημοκρατία, που ο ίδιος ίδρυσε στις 4 Οκτωβρίου 1974.
*
Στα 40 χρόνια η Νέα Δημοκρατία έδωσε στην Ελλάδα πέντε Πρωθυπουργούς: Κωνσταντίνο Καραμανλή, Γεώργιο Ράλλη, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά. Ανέδειξε ακόμη δύο Αρχηγούς, τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Μιλτιάδη Έβερτ, πολιτικούς με εξαιρετικές ικανότητες που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά ως Πρωθυπουργοί.
Η ομαλή δημοκρατική μεταβολή, η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τα διαχρονικά οφέλη από την ένταξη της και ο ομαλός πολιτικός βίος, είναι έργο κυρίως της Νέας Δημοκρατίας.
*
Η σημερινή κατάσταση της Πατρίδας μας και της Ευρώπης δεν είναι αυτή που οραματίστηκε και εργάσθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και οι διάδοχοί του. Μολονότι η Ελλάδα έκανε τεράστια βήματα από το 1974, σήμερα, ο Ελληνικός Λαός δεν αισθάνεται ευτυχέστερος ή ασφαλέστερος από ότι στην αρχή της Μεταπολίτευσης. Εσωτερικές αστοχίες και εξωτερικές συγκυρίες έχουν ανατρέψει πολλές οικονομικές και πολιτικές κατακτήσεις. Και απειλούν περισσότερες. Η ψηλάφηση των αιτίων είναι χρήσιμη ως διδαχή. Όμως η αναζήτηση και εφαρμογή των λύσεων στα προβλήματα είναι επιτακτική. Την περιμένει με αγωνία ο Ελληνικός Λαός.
*
Τα πολιτικά συστήματα και σχηματισμοί έχουν την ιστορία τους. Διατηρούν όμως χρησιμότητα όταν εκφράζουν την εποχή τους και την προοπτική ενός καλύτερου μέλλοντος. Μένοντας πιστά στις θεμελιώδεις αρχές τους, οφείλουν να εξελίσσονται με την εποχή και την κοινωνία που υπηρετούν. Οφείλουν να συμβαδίζουν με το διεθνές περιβάλλον υπηρετώντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες της Χώρας και του Λαού. Οφείλουν να δίνουν στους πολίτες και ιδιαίτερα στη Νέα Γενιά ολοένα και περισσότερες ελευθερίες και ευκαιρίες για ανάπτυξη παρέχοντας ταυτόχρονα σε όλους προστασία από τους ολοένα αυξανόμενους κινδύνους της χαοτικής εποχής που διανύει τις τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα.
*
Έχει γίνει προφανές ότι η ταχύτητα της κοινωνικής εξέλιξης, των παγκόσμιων και εθνικών γεωπολιτικών και οικονομικών μεταβολών, έχουν κεραυνοβολήσει το πολιτικό σύστημα. Μεγάλο μέρος αδυνατεί να εμφανίσει την απαιτούμενη δυναμική ιδεών και λειτουργιών ώστε να ελέγξει τα προβλήματα. Παραμένει αγκιστρωμένο σε απαρχαιωμένες ιδεοληψίες και σε επίμονα αποτυχημένες πρακτικές. Και το χειρότερο από όλα, απωθεί νέους, ικανούς ανθρώπους να μετάσχουν σ’ αυτό.
*
Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό. Ότι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει και για την Ευρώπη. Η γενιά των ιδρυτικών πατέρων έχει παρέλθει και οι ιδέες τους έχουν ξεχαστεί. Τώρα άνθρωποι χωρίς επίγνωση της Ιστορίας της Ηπείρου μας αποφασίζουν με λογική ανύπαρκτη ή ύποπτη και επιβάλουν στις εκλεγμένες πολιτικές ηγεσίες λύσεις ατελέσφορες ή επικίνδυνες.
Το Ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα σε τεράστια στρώματα των Ευρωπαϊκών λαών θεωρείται ανεπαρκές ή επιζήμιο. Το Ευρωπαϊκό Ιδεώδες και θεσμοί ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά σε μία ταχύρρυθμη πτώση. Ο πόλεμος των εθνικών και οικονομικών συμφερόντων οδηγεί σε μία μοιραία κοινωνική και οικονομική αλληλοεξόντωση.
*
Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα για το τι πρέπει να γίνει. Η απάντηση της Ιστορίας είναι απλή και ταυτόχρονα δύσκολη:
Δεν είναι πρωτόγνωρες ούτε για την Ανθρωπότητα ούτε για την Πατρίδα μας οι δύσκολες μεταβατικές εποχές. Άλλοτε η λύση προηγείτο και άλλοτε ακολουθούσε την καταστροφή. Οι περισσότεροι εύχονται το πρώτο. Ενδεχομένως λίγοι επιδιώκουν το δεύτερο. Τώρα επιβάλλεται η ευχή να γίνει απόφαση έργου και αγώνα. Από εκείνους που θα αρνηθούν αυτό που φαίνεται μοιραίο.
Και θα κάνουν ένα νέο ξεκίνημα για την πολιτική, για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Μια Εθνική Αφύπνιση, μια Εθνική Συνεννόηση.
Η Ελλάδα δεν ήταν σε καλή κατάσταση το 1974. Δεν είναι σε χειρότερη κατάσταση τώρα. Τα κατάφερε τότε. Με την τόλμη της υπέρβασης.
Μπορεί να τα καταφέρει και τώρα.
Η Ευρώπη ήταν σε τραγική κατάσταση το 1945.
Δεν είναι σε χειρότερη κατάσταση τώρα.
Κατάφερε να συνέλθει. Με έντιμη, ανυστερόβουλη και ισότιμη συνεργασία. Μπορεί να τα καταφέρει και τώρα.
