Της Σοφίας Ορφανιώτη
Η ανεργία που πλήττει κυρίως τους νέους ανθρώπους, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς ενός χιουμοριστικού παιχνιδιού που κυκλοφορεί τον τελευταίο καιρό στο διαδίκτυο. Το παιχνίδι ονομάζεται «Angry Greeks» ή αλλιώς «Η οργή των Ελλήνων» και είναι εύκολο στη χρήση του. Άνεργοι εκτοξεύουν απλά τα «χρήσιμα»... πτυχία τους με στόχο τους Έλληνες πολιτικούς.
Το παιχνίδι έχει αποκτήσει πολλούς άνεργους φανατικούς που έστω και με αυτό τον τρόπο, αντιδρούν απέναντι στους πολιτικούς πετώντας τους τα πτυχία, που πλέον τους είναι άχρηστα.
Αυτή είναι η σατιρική πλευρά του φαινομένου της ανεργίας μέσω ενός παιχνιδιού. Γιατί η ουσιαστική, αυτή που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες άνεργοι και κυρίως νέοι, είναι δυσάρεστη και πολλές φορές με τραγική κατάληξη.
Είναι σκληρό και άδικο νέοι άνθρωποι με πτυχία και υψηλό μορφωτικό επίπεδο να μην εργάζονται. «Ψάχνουμε για δουλειά, αλλά δεν βρίσκουμε», ακούμε συχνά να λένε πτυχιούχοι που αναζητούν εργασία αλλά δυστυχώς δεν βρίσκουν.
Οι περισσότεροι συναντούν κλειστές πόρτες και μόνο υποσχέσεις, του τύπου «αφήστε το βιογραφικό σας και θα δούμε»... Για πόσο χρονικό διάστημα όταν οι υποχρεώσεις τους αυξάνονται διαρκώς; Όταν υπάρχει στη μέση οικογένεια και παιδιά; Ερωτήματα στα οποία δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση.
Η Χριστιάνα είναι πια... μια κλασική περίπτωση νέας και άνεργης πτυχιούχου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, ολοκληρώνοντας τις σπουδές της σχεδόν με άριστα. Στα μαθητικά της χρόνια σε σχολείο της Λάρισας, ήταν πάντα μια καλή μαθήτρια, που σπαταλούσε τις ώρες της στο διάβασμα και στο φροντιστήριο.
Με το πέρας των σπουδών ήλπιζε -τι άλλο;- να βρει μια δουλειά για να είναι αυτόνομη. Η κρίση όμως την πρόλαβε και μετά βίας εξασφάλιζε το χαρτζιλίκι της από τα λιγοστά ιδιαίτερα μαθήματα που έκανε.
Σήμερα η Χριστιάνα αντί να ξυπνάει το πρωί και να πηγαίνει στη δουλειά της, μοιράζει παντού βιογραφικά από πόρτα σε πόρτα. Σε φροντιστήρια, εταιρίες, εργοστάσια, καταστήματα. Παντού όμως συναντά κλειστές πόρτες. Απογοητεύεται για λίγο όπως λέει στην «Ε» αλλά συνεχίζει την προσπάθεια, το ανελέητο κυνηγητό για την εύρεση εργασίας.
«Η ύπαρξη ενός πτυχίου δεν συνεπάγεται στις μέρες μας και επαγγελματική αποκατάσταση. Μεγάλος αριθμός νέων είναι σε αδιέξοδο που το δημιουργεί η αγορά εργασίας και το εκπαιδευτικό μας σύστημα» συμπληρώνει με απογοήτευση η νεαρή άνεργη.
Η Χριστιάνα αν και είναι 30 χρόνων, σε μια ηλικία άκρως παραγωγική, παραμένει εκτός επαγγελματικού στίβου. Έχει όρεξη για δουλειά, αγαπά αυτό που σπούδασε, μα δεν διοχετεύει πουθενά τις γνώσεις της. «Ο καιρός περνά και η ίδια κατάσταση. Τα συναισθήματα που με διακατέχουν είναι ανάμεικτα, απογοήτευση, πίκρα, ελπίδα, αισιοδοξία, εκεί που «πέφτω» ψυχολογικά, ξανασηκώνομαι και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου. Ψάχνω στις αγγελίες, ρωτώ φίλους και γνωστούς, είμαι διατεθειμένη να εργαστώ οπουδήποτε, και σε δουλειές άσχετες με το πτυχίο μου» λέει.
Η νεαρή φιλόλογος δεν το βάζει κάτω, αν και πιεσμένη δεν μετανιώνει για τις σπουδές που έκανε. Η μόρφωση λέει χαρακτηριστικά δεν πάει χαμένη, κρίση είναι θα περάσει. Πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να ελπίζουμε, δηλώνει στην «Ε». Είναι πρόθυμη να κάνει εκπτώσεις στην κάθε εργασιακή προσφορά, που πιθανόν της γίνει στο μέλλον. Λιγότερα χρήματα ακόμη και ανασφάλιστη και στο ερώτημα αν θα εγκατέλειπε την Ελλάδα για να αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό, η απάντηση είναι αρνητική. Και συμπληρώνει «η Ελλάδα χρειάζεται τους νέους ανθρώπους, πρέπει όλοι να τη βοηθήσουμε να ορθοποδήσει, για να μην καταντήσει χώρα γερόντων».
Στα χρόνια της κρίσης η περίπτωση της Λαρισαίας Χριστιάνας, της νέας άνεργης που ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά, είναι μια από τις χιλιάδες αυτής της χώρας.
Πτυχιούχοι σαν και εκείνη αν και διαθέτουν πολλά προσόντα, πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, υπολογιστές δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας και για να επιβιώσουν κάνουν ακόμη και δουλειές του ποδαριού...
