Της Ζωής Παρμάκη
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την ημέρα που η Ελλάδα μπήκε στη μεγαλύτερη οικονομική περιπέτεια της σύγχρονης ιστορίας. Από το Καστελόριζο ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έβαζε τη χώρα στο «χορό» των μνημονίων.
Οι ζωές των Ελλήνων άλλαξαν. Αγωνία για το αύριο, αύξηση των αυτοκτονιών, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Οι πολίτες αντέδρασαν, βγήκαν στους δρόμους, εμφανίστηκαν οι «Αγανακτισμένοι», έγιναν εκλογές, δημοψηφίσματα.
Τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα μπήκε στον λεγόμενο μηχανισμό στήριξης, τη γνωστή τρόικα, ή τους γνωστούς σήμερα ως θεσμούς με τη συμμετοχή και την επίβλεψη του ΔΝΤ. Του ταμείου που καταφεύγουν πτωχευμένες και χρεοκοπημένες χώρες. Το ταμείο που πάντα λειτουργεί με στόχο να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές.
Τον Οκτώβριο του 2011, αποφασίστηκε το κούρεμα του ελληνικού χρέους με τη συμμετοχή των ιδιωτών και την ανάληψη νέων υποχρεώσεων από την ελληνική κυβέρνηση. Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλησε να βάλει σε δημοψήφισμα τη συμφωνία και τελικά οδηγήθηκε σε παραίτηση - ανατροπή.
Συγκροτήθηκε μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο και τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με τον ΛΑΟΣ να συμμετέχει αρχικά, αλλά να αποχωρεί αργότερα.
Η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της στο τρίτο μνημόνιο οδηγώντας τη χώρα στις εκλογές του 2012. Το νέο μνημόνιο ψηφίζεται, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς, στη μεγαλύτερη εσωκομματική κρίση, διαγράφει 20 βουλευτές που αντιδρούν.
Η νέα κυβέρνηση, που προέκυψε από τις δεύτερες εκλογές του 2012, στηριζόταν αρχικά από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και από τη ΔΗΜΑΡ.
Όμως, όπως απέδειξε η ιστορία των μνημονίων η κρίση «τρώει» τους πρωθυπουργούς και εξαφανίζει από τον πολιτικό χάρτη κόμματα. Η ΔΗΜΑΡ μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ φεύγει από την κυβέρνηση και λίγο αργότερα χάνεται από τον πολιτικό χάρτη.
Ο Αντώνης Σαμαράς μένει 2,5 χρόνια στην εξουσία και στις εκλογές του 2015 γνωρίζει την ήττα, όπως και το ΠΑΣΟΚ που μετά βίας μπαίνει στη Βουλή.
Η νέα κυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων αναλαμβάνει τον Ιανουάριο. Από τότε η τρόικα αλλάζει όνομα και γίνεται θεσμοί, και οι Έλληνες ζουν με την αγωνία αν το κράτος θα καταφέρει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις στο τέλος του μήνα.
Η διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη και ο χρόνος τελειώνει.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ
Από το Καστελόριζο και μετά ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας έξι πρωθυπουργοί και επιβλήθηκαν στους Έλληνες τρία ασφυκτικά μνημόνια. Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Τάκης Καφετζής σχολιάζει στην «Ε» το πολιτικό σκηνικό της χώρας, τα μνημόνια και την αυριανή μέρα. Σχετικά με το πώς τα μνημόνια κατεβάζουν πρωθυπουργούς τόσο εύκολα σχολίασε πως «διεθνώς, παντού, σε όποια χώρα έχουν εφαρμοστεί τέτοιες πολιτικές μνημονιακές, έχουν διαλύσει το πολιτικό σύστημα», προσθέτοντας ότι «αυτό το ζήσαμε και στη χώρα μας. Με κατ’ εξοχήν έκφραση αυτής της κατάστασης τις εκλογές του Μαΐου του 2012 με τη ΝΔ να έχει πάρει 18%, ο ΣΥΡΙΖΑ 17% και το ΠΑΣΟΚ 13%».
Σε τέτοιες πολιτικές καταστάσεις ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης εξηγεί πως το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει και θα πρέπει να λυθεί από τους κυβερνώντες είναι ποια ακριβώς είναι η σχέση μεταξύ Πολιτικής και Αγορών. «Όσο οι αγορές καθορίζουν τις ευχέρειες που υπάρχουν σε κάθε χώρα για άσκηση πολιτικής, το πολιτικό σύστημα θα διαβρώνεται σε κάθε χώρο», υπογράμμισε ο Τάκης Καφετζής για να συμπληρώσει ότι «τα κορυφαία ερωτήματα είναι αν αυτοί που διεκδικούν την αντιπροσώπευση του ελληνικού λαού, έχουν καταλήξει τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν και αν έχουν λύσεις και απαντήσεις για αυτό το ερώτημα, για τη σχέση δηλαδή της Πολιτικής με τις Αγορές».
Σε ό,τι αφορά στην επόμενη ημέρα ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου υποστηρίζει ότι «όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα που θα φέρει η κάλπη, η συμφωνία έχει γίνει και θα εφαρμοστεί.
Όλα τα κόμματα απόψε το βράδυ πρέπει να κάνουν “ταμείο”, πρέπει να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα. Αν δεν έχουν λύσεις, αν δεν έχουν απαντήσεις στο ερώτημα ποια η σχέση Πολιτικής και Αγορών τότε το ταμείο θα είναι μείον. Βρισκόμαστε πια σε ένα σημείο που έχουν διαλυθεί κόμματα, ιδέες. Ζούμε μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, όπως έχει πει και ο κοινωνιολόγος - συγγραφέας Ζίγκμουντ Μπάουμαν».
