Σπύρος Μπιμπίλας: Μικρός έκλαιγα κρυφά, να μην κλάψουν άλλα παιδιά

Προσωπική εξομολόγηση που καταχειροκροτήθηκε

ΑΘΗΝΑ
Ενώ η συζήτηση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο έφτανε στο τέλος της, στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής, ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης, ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας Σπύρος Μπιμπίλας, απέσπασε το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα όχι μόνο από τα βουλευτικά έδρανα, αλλά και από τα έδρανα της κυβέρνησης. «Θα κλείσω με μια προσωπική μου αναφορά, με μια δημόσια εξομολόγηση. Εγώ, γεννήθηκα στη δεκαετία του ‘50, σε μια συνηθισμένη μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της πόλης.

Ανδρώθηκα στη 10ετία του ‘60. Από πολύ μικρός κατάλαβα ότι σε κάτι διέφερα από άλλους ανθρώπους. Πώς το κατάλαβα; Όταν στα μουσεία, που εγώ λατρεύω την αρχαία Ελλάδα από μικρό παιδί, προσκολλιόμουν στα αγάλματα τα ανδρικά και όχι τα γυναικεία. Άρα, κάτι με τραβούσε από τη φύση μου. Διάβαζα Καβάφη και Λαπαθιώτη και ταυτιζόμουν με αυτούς τους σπουδαίους δημιουργούς. Έκλαιγα κρυφά, γιατί έπρεπε να κρύψω κάτι, που ντρεπόμουν γι’ αυτό και δεν μπορούσα να το πω ούτε στους γονείς μου. Έγινα ένα εσωστρεφές, ένα μελαγχολικό παιδί που έγραφε ποιήματα. Μεγάλωσα όμως, έφτιαξα ισχυρές σχέσεις, δεσμούς, σπουδαίους συντρόφους, οι οποίοι σήμερα είναι η ακριβή μου οικογένεια, μαζί με τα αδέλφια μου. Αυτά τα κρυφά δάκρυα με οδηγούν σήμερα στα 68 μου χρόνια να αγωνίζομαι για να μην κλάψουν άλλα παιδιά στο μέλλον, για να είναι ευτυχισμένα, για να μη φοβηθούν να πουν τι είναι, τι τους ελκύει, με ποιους θέλουν να ζήσουν. Επιτέλους, είμαστε όλοι άνθρωποι», είπε ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας. Σήμερα παίρνει σάρκα και οστά η λύση ενός ζητήματος ισότητας που εδώ και χρόνια ταλανίζει πολλούς ανθρώπους, είπε ο Σπύρος Μπιμπίλας, και πρόσθεσε ότι κανείς δεν μπορεί να έχει εξουσία στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου και πώς εκείνος θέλει να το διαθέτει. Οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι δεν στερούνται σε τίποτα από τη δυνατότητα και ικανότητα να μεγαλώνουν παιδιά, είπε ο ειδικός αγορητής της Πλεύσης Ελευθερίας, και κατήγγειλε τον διχαστικό και ρατσιστικό λόγο που τις προηγούμενες ημέρες ακούστηκε εντός της Βουλής, σε βάρος μιας μερίδας διαφορετικών ανθρώπων.