«Το σύμφωνο συμβίωσης καλύπτει όλα τα προβλήματα»

Υποστηρίζει ο διανοητής και συγγραφέας Στ. Ράμφος για το γάμο ομοφύλων

ΑΘΗΝΑ

Ο στοχαστής και συγγραφέας Στέλιος Ράμφος διατυπώνει τις απόψεις του για τον γάμο ομοφύλων και τις αλλαγές που θα επέλθουν, κατά την άποψή του, αν γίνει νόμος της ελληνικής πολιτείας.

Μιλώντας στο capital και στον δημοσιογράφο Αντώνη Κυριαζάνο, ο γνωστός συγγραφέας αποκαλεί «επικαιρότητα του διεθνούς συρμού» το θέμα του γάμου ομοφύλων και δηλώνει πως το υπάρχον μέτρο του συμφώνου συμβίωσης καλύπτει όλα τα προβλήματα, όπως της αναδοχής τέκνου.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο  πατέρας και η μητέρα, ο μπαμπάς και η μαμά, είναι η  καταστατική προϋπόθεση της κοινωνίας. Όχι ο μπαμπάς -μπαμπάς, ή  η μαμά -μαμά ή ο γονέας 1- γονέας 2. Επειδή σ αυτά τα σχήματα, διαμορφώνει το παιδί μια τόσο θολή εικόνα εαυτού που μετά δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει στις ορμικές του επιθυμίες και στην ίδια την κοινωνικότητά  του. Αυτό είναι το πρόβλημα.  Είμαι βέβαιος ότι με την καλύτερη των προθέσεων η πολιτεία σκέφτηκε αυτό το μέτρο, κυρίως πιεζόμενη  από την επικαιρότητα του διεθνούς συρμού.
Καλύτερα θα ήταν να ακούσουμε τις ενοχές μας για τον  άθλιο τρόπο που φέρθηκε η ανθρωπότητα ανά τους αιώνες στους ομοφυλόφιλους και να κρατήσουμε  στην θετική  λύση όπως είναι το σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχει κάνει ο Σύριζα και είχαν ψηφίσει τότε και ορθώς και αρκετοί  βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.  Και το οποίο  καλύπτει όλα τα προβλήματα που σήμερα θέλει να ξαναλύσει το νομοσχέδιο που πρόκειται να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση. Τα καλύπτει όλα απολύτως. Όπως την περίπτωση που έρχεται από το εξωτερικό ένα ομόφυλο ζευγάρι. Ερχόμενοι από το εξωτερικό οι ομόφυλοι σύζυγοι, υπογράφουν το σύμφωνο  ελευθέρας συμβιώσεως, υπογράφουν και την αναδοχή του τέκνου του ενός από τους δυο συζύγους και προχωρούν κανονικά. Σε περίπτωση θανάτου το παιδί μένει με τον ανάδοχο σύζυγο  κανονικά  και δεν χρειάζεται να απευθυνθεί κανείς σε ίδρυμα για να το περιθάλψει. Οπότε δεν υπάρχει θέμα ιδρύματος όπως φοβάται ο πρωθυπουργός, το παιδί είναι απολύτως καλυμμένο και για άλλα  κληρονομικά ή άλλης φύσεως θέματα. Άρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που χρειάζεται τον καινούργιο νόμο για να λυθεί  από την στιγμή που υπάρχει το πραγματικά φιλελεύθερο μέτρο της ευέλικτης και  εναλλακτικής λύσης του συμφώνου ελευθέρας συμβιώσεως. Και αν υπάρχει κάποιο κενό ή κάποια παράληψή ας διορθωθεί επί  τούτο. Επομένως το νομοσχέδιο περί γάμου των ομοφύλων ζευγαριών περισσότερο δημιουργεί  παρά λύνει προβλήματα». Ο κ. Ράμφος προσθέτει, μάλιστα, ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τοις μετρητοίς όσα θεσπίζουν οι χώρες της Δύσης, οι οποίες «κάνουν και εκείνες μεγάλα λάθη» και αναφέρει: «Η εξέλιξη των κοινωνιών με τον τρόπο που τη ζούμε σήμερα, είναι μια κατακόρυφη επαύξηση της βίας. Είναι μια επιστροφή φυσικών ορμών και επιθυμιών που δεν έχουν αναπροσανατολιστεί αξιακά. Και μιας χρονικότητας που ζητάει εδώ και τώρα την ικανοποίησή της, όπως τα ζώα. Γυρνάμε κατ ευθείαν στη ζούγκλα  και επειδή αναφερόμαστε σε ανθρώπους θα είναι πιο άγριο. Κατανοούμε   αυτά τα προβλήματα εις βάθος και όχι με όρους πολιτικούς και δεχόμαστε  ότι οι κυβερνόντες  έχουν καλές προθέσεις, διαπιστώνουμε όμως ότι τα δικαιώματα που επιχειρούν να προωθήσουν δημιουργούν προϋποθέσεις αδιέξοδων καταστάσεων. Μια ακροάτριά μου στα μαθήματα που κάνω στο Ίδρυμα  Θεοχαράκη, μου ανέφερε ότι αναζητώντας να νοικιάσει ένα σπίτι στο Ρόττερνταμ, έπρεπε να απαντήσει σε μια σειρά ερωτημάτων που σκοπό είχαν να σχηματιστεί η ταυτότητα της, αυτό το ζητάει το κράτος. Μια από τις ερωτήσεις, ήταν αν είχε ερωτική σχέση με το κατοικίδιο που είχε μαζί της. Και αυτό όχι για να την απορρίψουν αλλά για να έχουν μια διαυγή εικόνα της ταυτότητά της. Στην Ολλανδία επίσης υπάρχουν σωματεία παιδόφιλων που κάνουν οργανωμένες εκδρομές σε χώρες με χαλαρά ήθη. Το ότι χώρες προηγμένες οικονομικά έχουν θεσπίσει τέτοια μέτρα όπως η Ολλανδία, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη. Και το μεγαλύτερο λάθος των προηγμένων χωρών είναι ότι προκάλεσαν την κλιματική αλλαγή, την πιο επικίνδυνη κρίση, στο όνομα της ανάπτυξης. Οπότε δε μπορούμε να παίρνουμε τοις μετρητοίς ό,τι εκείνες αποφασίζουν. Κάνουν κι εκείνες μεγάλα λάθη».