«Τα καλά νέα είναι ότι η χώρα μας ανέκτησε την επενδυτική βαθμίδα, ενώ τα κακά νέα είναι οι σοβαρές καταστροφές, οι φωτιές και οι πλημμύρες, οι οποίες μεταξύ άλλων έχουν δημοσιονομικές επιπτώσεις, που πρέπει να διαχειριστούμε», τόνισε ο κ Κουτεντάκης.
Η Ιταλία είπε ότι θα χρειαστεί να δανειστεί περισσότερα το 2024, γεγονός που προκάλεσε σε όλες τις ευρωπαϊκές αγορές μία μεγάλη ανησυχία, η οποία επηρέασε και τα ελληνικά ομόλογα.
Οι εκτιμήσεις του κ. Κουτεντάκη, για το πόσο μπορεί να επιβαρύνει την οικονομία, η διαχείριση των καταστροφών από τα έντονα καιρικά φαινόμενα, είναι οι εξής: «Προς το παρόν είμαστε οριακά καλύτερα από την Ιταλία, δηλαδή είμαστε περίπου 40 μονάδες βάσης χαμηλότερες από τις αποδόσεις της Ιταλίας. Αλλά εφόσον παραμένει σταθερή αυτή η διαφορά, ανεβαίνουν τα ομόλογα της Ιταλίας, ανεβαίνουν από πίσω και τα ελληνικά, όπως και ανεβαίνουν ολόκληρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ
Οι αγορές έχουν την τάση να αντιδρούν υπερβολικά, κάποιες φορές. Αυτή τη στιγμή η χώρα μας ανέκτησε την επενδυτική βαθμίδα, μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη, το οποίο όμως σημαίνει και περισσότερες υποχρεώσεις. Ξέρουμε καλά ότι η επενδυτική βαθμίδα, η αξιοπιστία γενικότερα, δύσκολα κερδίζεται και εύκολα χάνεται.
Σημαίνει, λοιπόν, ότι από’ δω και πέρα θα πρέπει η Ελλάδα να παραμείνει προσηλωμένη στο δρόμο της δημοσιονομικής υπευθυνότητας, ώστε να μην δώσει αφορμή σε κανέναν – είτε καλόπιστο είτε κακόπιστο – να αμφιβάλλει για τις δημοσιονομικές επιδόσεις. Και εδώ μπαίνει το ζήτημα των καταστροφών που είχαμε το τελευταίο διάστημα από το καλοκαίρι και μετά, και του κόστους που συνεπάγεται αυτό.
Και κόστους οικονομικού γενικότερα – έχει καταστραφεί κεφάλαιο, άνθρωποι ενδεχομένως να αναγκαστούν εγκαταλείψουν τις περιοχές που ζούσαν και εργάζονταν και παρήγαγαν – άρα αυτό μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες στην παραγωγική δυναμικότητα και έχει φυσικά και την αναγκαιότητα, την ευθύνη που έχει πάνω απ’ όλα το κράτος να συνδράμει, να προστατεύσει τους ανθρώπους, να στηρίξει».
Μεταξύ άλλων τόνισε ότι: «Η προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών δημιουργεί φυσικά οικονομικές υποχρεώσεις του κράτους, δημοσιονομική πίεση. (…) Θα πρέπει επομένως να γίνει ό, τι χρειάζεται είτε μέσω, για παράδειγμα αξιοποίησης ευρωπαϊκών πόρων, είτε μέσω χρονικής κατανομής των αποζημιώσεων, είτε μέσω μιας ειδικής μεταχείρισης των δημοσιονομικών επιπτώσεων, ώστε να μην διακινδυνεύσει η επίτευξη δημοσιονομικού στόχου».
