Οι εντολές που φέρουν από τον διοικητή τους οι χειριστές των αρμάτων είναι σαφείς: «Καταλάβατε τα κυβερνητικά κτίρια, Πεντάγωνο, ραδιόφωνο, ΟΤΕ, Βουλή». Σημαντική δύναμη ελαφρών αρμάτων κυκλώνει τα ανάκτορα στο Τατόι και το αεροδρόμιο. Αλλά, από τη 01.30, πριν ακόμη ξεχυθούν τα άρματα στους δρόμους, έχουν ξεκινήσει οι συλλήψεις. Στις 02.00 οι ερπύστριες βγαίνουν από τα στρατόπεδα. Μέσα σε μία ώρα, οι άνδρες της Στρατιωτικής Αστυνομίας συλλαμβάνουν τον πρωθυπουργό Κανελλόπουλο, τον Παπαληγούρα, τον αρχηγό της Ένωσης Κέντρου, Γ. Παπανδρέου, τον γιο του, Ανδρέα, τον Αλευρά, τον Ηλιού και πολλά άλλα πρόσωπα της πολιτικής ζωής και της διανόησης, τον αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων και αρκετούς ανώτατους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, μεταξύ αυτών τους αρχηγούς ΓΕΝ, ΓΕΑ και ΓΕΣ, αντιναύαρχο Εγκολφόπουλο, αντιπτέραρχο Αντωνάκο και αντιστράτηγο Σπαντιδάκη αντίστοιχα.
Το τηλεφωνικό δίκτυο νεκρώνει. Η πόλη απομονώνεται. Το ραδιόφωνο εκπέμπει στρατιωτικά εμβατήρια, που διακόπτονται από όχι και τόσο διαφωτιστικά μηνύματα. «Προσοχή! Προσοχή! Λόγω της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως, από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβεν την διακυβέρνησιν της χώρας». Μία ολόκληρη χώρα πιάνεται στον ύπνο. Ένοπλοι στρατιώτες περιφέρονται στους δρόμους, αλλά για την ώρα αγνοείται από ποιον παίρνουν διαταγές. Το επόμενο ραδιοφωνικό μήνυμα κοινοποιεί ότι αναστέλλονται έντεκα άρθρα του Συντάγματος. Είναι αυτά που αφορούν τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες. Η εντολή δίδεται «… λόγω εκδήλου απειλής κατά της δημόσιας τάξεως και ασφαλείας της χώρας εξ εσωτερικών κινδύνων».
Σχέδιο κινηματιών στρατιωτικών, το οποίο οι ίδιοι βαφτίζουν «επανάσταση», είναι σε εξέλιξη και περιλαμβάνει Τεθωρακισμένα, Στρατιωτική Αστυνομία και Ευέλπιδες υπό τις διαταγές των διοικητών τους, ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού, συνταγματάρχη Ιωάννη Λαδά και αντισυνταγματάρχη Δημήτριου Ιωαννίδη αντίστοιχα.
Σε λίγο η ελληνική ιστορία θα ανοίξει ένα επταετές μελανό κεφάλαιο.
«ΕΞΕΡΑΓΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΝ ΚΙΝΗΜΑ - ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΝΔΡΕΣ». Με αυτόν τον τίτλο και «καπέλο» «Την 2αν πρωινήν», προλαβαίνει να σφηνώσει ένα μονόστηλο στο πρωτοσέλιδό της 21ης Απριλίου η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Μπρος στην εξέλιξη του πραξικοπήματος, οι πλαϊνές ειδήσεις καθίστανται απολύτως ανεπίκαιρες και αδιάφορες, αλλά ασφαλώς δεν υπάρχει χρόνος να ξηλωθεί ολόκληρη η σελίδα. Αυτό το μονόστηλο είναι το μόνο με την είδηση σε ορθό δημοσιογραφικό χρόνο. Ο εντός των ελληνικών συνόρων υπόλοιπος Τύπος, που έτσι κι αλλιώς δεν προλαβαίνει την επιβολή της δικτατορίας, θα φιμωθεί για χρόνια.
ΣΧΕΔΙΟ «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Τις πρώτες πρωινές ώρες, η ηγεσία των πραξικοπηματιών σπεύδει στο Τατόι με τελεσίγραφο «ναι ή όχι στην επανάσταση» και ζητά από τον νεαρό βασιλιά να ορκίσει την «επαναστατική κυβέρνηση». Το απόγευμα της 21ης Απριλίου ο Κωνσταντίνος… ευλογεί διά όρκου τους πραξικοπηματίες, θέτοντας ως όρο να μην αναλάβει στρατιωτικός την πρωθυπουργία, θέση στην οποία εντέλει τοποθετείται ο πιστός στο παλάτι, πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Κόλλιας, με αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Άμυνας τον Γρηγόρη Σπαντιδάκη, ο οποίος αν και δεν είναι από την αρχή με το συγκεκριμένο κίνημα, προσχωρεί, ωστόσο, εύκολα.
Στο βιβλίο του - ντοκουμέντο με τίτλο «Η ΔΙΚΗ», ο δικαστής των Απριλιανών, Γιάννης Ντεγιάννης, διατυπώνει την εκτίμηση πως «δεν ήταν μόνο η αγωνία του Κωνσταντίνου για τον θρόνο, αλλά έτσι όπως ήταν ζωσμένος από τόσους αρματωμένους που δεν ήξερε μέχρι πού θα έφταναν, σάστισε, δείλιασε, φοβήθηκε. Όσοι τον συμβούλευαν να αντισταθεί, ήταν λίγοι και δεν απέκλειαν τον εμφύλιο πόλεμο. Προτίμησε την υποταγή που ήταν πιο κοντά στον χαρακτήρα του».
Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
Οι συλλήψεις αυτό το βράδυ της ανατροπής ξεπερνούν τις 1.000 και είναι μόνον η αρχή. Από αυτούς τους πρώτους συλληφθέντες, οι διαφωνούντες στρατιωτικοί μεταφέρονται στο Πεντάγωνο, οι πολιτικοί στο Κέντρο Τεθωρακισμένων και οι κομμουνιστές διανοούμενοι και πολίτες στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια και στον Ιππόδρομο. Από την επομένη ο αριθμός των συλλήψεων πολλαπλασιάζεται προοδευτικά. Η λίστα της ασφάλειας είναι μεγάλη… Σύμφωνα με τα στοιχεία της Χούντας, οι συλληφθέντες ανέρχονται σε 6.509, εκ των οποίων 1.328 απολύονται τις επόμενες μέρες. Πηγές κομμάτων και ξένοι ανταποκριτές κάνουν λόγο για διπλάσιο αριθμό. Στην πλειονότητά τους, πάντως, εκείνοι που πέφτουν στα νύχια της ΕΣΑ καταλήγουν με αρματαγωγά στη Γυάρο και τη Λέρο.
«Η Κυβέρνησις ελπίζει ότι η παρούσα κατάστασις δεν θα διαρκέσει επί πολύ, αλλά μόνον κατά τον αναγκαίον χρόνον, διά να εκκαθαρισθή η χώρα διά της πειθούς και όχι διά της βίας, εκ των αναρχικών και των κομμουνιστών» δηλώνει σε λίγες μέρες στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο αντιπρόεδρος της «Κυβέρνησης» Σπαντιδάκης. Την ίδια ώρα, στα εφιαλτικά κρατητήρια του Ανακριτικού της Στρατιωτικής Αστυνομίας, στην ταράτσα της οδού Μουμπουλίνας, όπου στεγάζεται η Ασφάλεια, στα ξερονήσια της εξορίας και αλλού, ο διοικητής του Σώματος, ο «αόρατος δικτάτωρ» Δημήτρης Ιωαννίδης, κάνει θαύματα! Καθαρίζει τον τόπο «διά της… πειθούς» από αναρχικούς και κομμουνιστές…
«Η χώρα διέτρεχε τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί από τον κομμουνισμόν. Οι Έλληνες και κατά ιστορικήν παράδοσιν, αλλά και κατά την βασικήν κοινωνικήν αντίληψιν και αγωγήν δεν είναι ποτέ ευεπίφοροι προς τον κομμουνισμόν» (!) έχει ανακοινώσει από τις πρώτες ώρες στο «διάγγελμά» του ο επικεφαλής των πραξικοπηματιών Παπαδόπουλος μετά την επικράτηση των τανκς.
Πλέον, στην «ασθενή χώρα που έχει μπει στον γύψο», όπως διατυπώνει ο αυτόκλητος ιατρός και «σωτήρας» της, Παπαδόπουλος, χωρίς τη συγκατάθεση των πραξικοπηματιών δεν κινείται κουνούπι… Τα πάντα περνούν από αυστηρή λογοκρισία. «Το χριστιανορθόδοξον ελληνικόν έθνος πρέπει να καθαρθεί από τη νόσο του κομμουνισμού και να παραδοθεί άσπιλον και αμόλυντον εις τους πολίτας του»…
Το δόγμα της Ελλάδος που ανήκει στους Έλληνες Χριστιανούς της (Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, είναι το μότο της Χούντας) μετατρέπεται σε εφιάλτη για τους πολίτες των οποίων η καθημερινότητα έχει μπει στο μικροσκόπιο, ελέγχεται εξονυχιστικά και όταν δεν βρίσκεται «πρέπουσα», πίπτει ράβδος… Και της Ελλάδας οι δικτάτορες, όπως όλου του κόσμου, επιβάλλουν στρατιωτικό νόμο ακόμη και στη σκέψη. Κάθε νέο ξημέρωμα επιφυλάσσει εκπλήξεις… Μία λίστα διαταγών με ποινές σε περίπτωση μη συμμόρφωσης…
Ενδεικτικό είναι στο πρωτοσέλιδο του Σαββάτου, 6 Μαΐου του 1967, της εφημερίδας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», δίστηλο με χτυπητό τίτλο, το οποίο εφιστά την προσοχή των νέων: «Σεβασμός προς τους μεγαλύτερους - Οι σπουδασταί και οι μαθηταί υποχρεούνται να παραχωρούν τας θέσεις των εις λεωφορεία - Θα λαμβάνονται αυστηρά μέτρο δι’ όσους δεν θα συμμορφούνται». Προοιωνίζεται αναζωπύρωσις του περίφημου νόμου 4.000 του 1958 περί τεντιμποϊσμού. Το «εν χρω» (με την ψιλή) κούρεμα, που για καιρό πολύ είχε μπει στον πάγο, θα επανέλθει δριμύτερο. Οι «τεντιμπόηδες» θα μετονομαστούν «άπλυτοι μακρυμάλληδες», «διακονιάρηδες» και «αποδιοπομπαίοι» και, όπως θα δηλώσει ο μετέπειτα διοικητής ΕΣΑ Ιωάννης Λαδάς, ο στόχος της «χρηστής κυβερνήσεως δεν είναι να τους κόψει τα μαλλιά, αλλά να τους κόψει την νοοτροπίαν, ήτις είναι καταστρεπτική δι’ αυτούς και διά την Ελλάδαν» (!). Για τα επόμενα επτά χρόνια, πάντως, οι εφημερίδες θα αποδελτιώνουν κυβερνητικά ανακοινωθέντα παντός είδους απαγορεύσεων, αλλά και επιβολών, όπως εκείνη η… αριστουργηματική ανακοίνωση περί επιβεβλημένης κατανάλωσης πατάτας από τα ελληνικά νοικοκυριά τουλάχιστον δις εβδομαδιαίως, επειδή παρατηρήθηκε μη προβλεπόμενη υπερπαραγωγή προϊόντος!
Γενικώς, οι εφημερίδες αποτελούν τον μεγάλο φόβο των συνταγματαρχών. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» και «ΕΣΤΙΑ» είναι στο πλευρό της «επανάστασης», αλλά όλες οι υπόλοιπες… Βεβαίως, αυτοί, οι… προασπιστές και της δημοκρατίας και της ελευθεροτυπίας, δεν είναι δυνατόν να επιβάλουν λογοκρισία, αλλά κι αν επιβάλουν, πώς γίνεται να κλείσουν τις εφημερίδες επιλεκτικά; Τα πρώτα χρόνια το κάνουν και κάποτε, κάπου στο 1969, αναγκάζονται να αναδιπλωθούν, να περιορίσουν τη λογοκρισία, τουλάχιστον για τους τύπους. Μία περίοδο προσπαθούν να στηρίξουν τα δύο δικά τους φύλλα, αλλά έτσι κι αλλιώς εκείνα είχαν πάντα ισχνή κυκλοφορία. Πάντως, τη νύχτα των τανκς οι κινηματίες δεν χάνουν καθόλου χρόνο. Στέλνουν στρατιώτες στα γραφεία της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» και της «ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ» και σταματούν στον αέρα τις όποιες εκδόσεις. «Προλάβαμε την είδηση, επειδή «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» έβγαινε στις τρεις - τέσσερις το πρωί. Αυτά τα σημερινά τα τεμπέλικα που κλείνουν φύλλο οι εφημερίδες τα μεσάνυχτα και πάνε όλοι για ύπνο δεν τα είχαμε εμείς… Κάποια φύλλα πρόλαβαν και βγήκαν στα περίπτερα πριν εμφανιστούν οι στρατιώτες» θα εξηγήσει χρόνια μετά η Βλάχου.
«Για την «ΑΥΓΗ» και την «ΑΛΛΑΓΗ» είχαν… μεριμνήσει νωρίτερα οι στρατιωτικοί. Είχαν κλείσει τα γραφεία και είχαν συλλάβει με συνοπτικές διαδικασίες συντάκτες, που αναζητούσαν ακόμη και στα σπίτια τους! Όσο για την «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», είχε χάσει τα δύο κυριότερα στελέχη της. Ευτυχώς, υπάρχουν οι εφημερίδες του εξωτερικού κι εκείνες δεν λογοκρίνονται. Στο χρονικό διάστημα 1967 - 1974 η Ελλάδα φιγουράρει σε κάμποσα πρωτοσέλιδα, καθόλου κολακευτικά για την Κυβέρνησή της…
Στις 22 Απριλίου, Σάββατο του Λαζάρου, ο Παπαδόπουλος καλεί στο γραφείο του τους διευθυντές των εφημερίδων και τους… τραβάει έναν δεκάρικο περί των ιερών σκοπών της «επαναστάσεως», η οποία τυγχάνει και της ευλογίας του βασιλέως κι επειδή -όπως επαναλαμβάνει μετ’ επιτάσεως- «ο σκοπός είναι ιερός», από τις 24 τρέχοντος μηνός θα επιβάλει λογοκρισία. Όπερ και γίγνεται.
Μπρος στην προοπτική της… κατά παραγγελίαν δημοσιογραφίας, οι περισσότεροι εκδότες αναστέλλουν την κυκλοφορία των εφημερίδων τους. Ανάμεσά τους και η Ελένη Βλάχου. Σε μία συνάντησή του με την εκδότρια της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» και της «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗΣ» ο Παπαδόπουλος προσπαθεί να την πείσει να κυκλοφορήσει και πάλι τα φύλλα, υποσχόμενος ότι θα σταματήσει η λογοκρισία. Προσπαθεί να την πείσει, στην αρχή με ευγένεια, ύστερα με απειλές… «Σας ορκίζομαι στον τάφο της μητέρας μου» της λέει εντέλει κι εκείνη κρατιέται την τελευταία στιγμή να μην ξεσπάσει σε γέλια. Ή σε κλάματα…
Η στιχομυθία καταλήγει ως εξής:
- ΒΛ.: Θα περιμένωμε (την κατάργηση της λογοκρισίας).
- ΠΑΠ.: Όχι! Πρέπει να εκδοθήτε αμέσως! Να δείξετε ότι πιστεύετε στην υπόσχεση που σας δίδω!».
Η εκδότρια δεν κάμπτεται. Ασφαλώς, η λογοκρισία συνεχίζεται ακάθεκτη.
«Η Αμερική δεν επεμβαίνει εις τα εσωτερικά της Ελλάδος - Ούτε έχει νόμιμον δικαίωμα να το πράξη» δημοσιεύει, σε λίγες μέρες, στο πρωτοσέλιδό της η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», διασκεδάζοντας εντυπώσεις… Τα πολλά, πάντως, φύλλα που αρνούνται να συμμορφωθούν «προς τα υποδείξεις», παραμένουν κλειστά. Εκδότες και διευθυντές σύρονται σε δίκες. Στην πραγματικότητα, η λογοκρισία είναι αυστηρή και βασικά, ασυνάρτητη. Βλέπεις, οι επιτελείς αδυνατούν να κατανοήσουν τι είναι κακό και τι καλό για τον «ιερό σκοπό». Εντέλει, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο κι αφού περνούν από κρησάρα ακόμη και τις αγγελίες των γάμων, αποφασίζουν να κόβουν το 90% των ειδήσεων!
Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΤΟΥ TIME
Ο Παπαδόπουλος, που έχει συγκεντρώσει στο πρόσωπό του το μεγαλύτερο κομμάτι της πολιτικής δύναμης, προκαλώντας δυσφορία στο εσωτερικό του καθεστώτος, είναι πλέον αποφασισμένος να προχωρήσει σε μία μερική, ασφαλώς ελεγχόμενη, πολιτικοποίηση του τοπίου και μία κατ’ επίφαση δημιουργία πολιτικών ελευθεριών. Στο μεταξύ, στριμώχνει όλο και περισσότερο στη γωνία τους συνεργάτες του, παρέχοντάς τους πολιτικές θέσεις με στόχο να τους αποκόψει από το στράτευμα. Στην αρχή τούς δίνει θέσεις γενικών γραμματέων και ύστερα υπουργικούς θώκους, ώστε να παραιτούνται από τις ένστολες αξιώσεις τους. Αλλά ο δρόμος προς τη «φιλελευθεροποίηση» δεν αρέσει καθόλου σε κάποιους παράγοντες του καθεστώτος, που νοσταλγούν τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Από την άλλη, πώς είναι δυνατόν μία δικτατορία που επιβάλλεται διά των τανκς, που έχει μουτζουρώσει το φιλελεύθερο και δημοκρατικό παρελθόν μιας χώρας, που έχει σύρει στα βασανιστήρια χιλιάδες πολίτες, να αξιώνει τώρα να πάρει λαϊκή έγκριση; Τα πρώτα μέτρα της φιλελευθεροποίησης και η αδυναμία νομιμοποίησης του καθεστώτος από τον λαό, οδηγούν σε έκρηξη αντιδράσεων με ευρεία λαϊκή συμμετοχή. Το 1973 είναι μία ιδιαίτερα ταραχώδης χρονιά. Τον Φεβρουάριο, περίπου 1.000 φοιτητές καταλαμβάνουν τη Νομική Σχολή της Αθήνας και τον Μάιο το Κίνημα του Ναυτικού αφαίρει ακόμα περισσότερους πόντους από τους δικτάτορες. Στις αρχές του Ιουνίου, ο Παπαδόπουλος προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος καταργώντας τη μοναρχία με μία πράξη υπουργικού συμβουλίου. Στις 11 Ιουνίου του 1973, το περιοδικό «ΤΙΜΕ» βγαίνει με τον «Greece’s President Papadopoulos» (πρόεδρο της Ελλάδας, Παπαδόπουλο) στο πρωτοσέλιδο και πλάγιο χτύπημα «FIRING THE KING» («απολύοντας τον βασιλιά»).
Το καλοκαίρι πια ο Παπαδόπουλος, αναγνωρίζοντας την αδυναμία του καθεστώτος, αναθέτει την πρωθυπουργία στον παλαίμαχο πολιτικό Σπύρο Μαρκεζίνη, προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα στην πολιτική ομαλότητα. Εξαγγέλλει κι ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την επισημοποίηση της κατάργησης της μοναρχίας και την εγκαθίδρυση της αβασίλευτης προεδρικής δημοκρατίας, οπότε φυσικά θα τοποθετήσει τον εαυτό του στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Με επίσης… ύποπτη πλειοψηφία οι συμμετέχοντες και πάλι… επικυρώνουν με το ΝΑΙ τους το πλάνο της «Κυβέρνησης»... Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα φτάνει το 85,5%. Από τους ψηφοφόρους 78 στους 100 τάσσονται υπέρ του ΝΑΙ και 21 υπέρ του ΟΧΙ! Την επομένη, με μία εμπνευσμένη μαντινάδα, που βάζει στο στόμα του Κρητικού ήρωά του, ο σκιτσογράφος της «ΒΡΑΔΥΝΗΣ» Βασίλης Χριστοδούλου σατιρίζει… «Μαθές δεν εματάγινε τέτοιο κουτί ρημάδι ΟΧΙ να ρίχνεις το πρωί να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ…».
Ο Παπαδόπουλος μεταφράζει το μήνυμα και του δεύτερου δημοψηφίσματος, το οποίο διεξήχθη στο γνωστό πια κλίμα βίας και νοθείας, κατά το δοκούν, καθώς ακόμη κι αυτή η ηθελημένη θετική ψήφος δεν αποτελεί απαραιτήτως έγκριση της δικτατορίας, αλλά το πιθανότερο απόρριψη της μοναρχίας. Τότε αποφασίζει να δείξει το… δημοκρατικό του πρόσωπο αίροντας τον στρατιωτικό νόμο και χορηγώντας γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους. Αλλά ύστερα από τόσα χρόνια καταπίεσης, η έκρηξη αντιδικτατορικών διαδηλώσεων θεωρείται μάλλον αναμενόμενη και η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι η κορυφαία από αυτές. Ένας συνδυασμός φόβου, ερασιτεχνισμού, σπασμωδικών κινήσεων και ασυνεννοησίας οδηγεί στη βίαιη καταστολή της φοιτητικής αντίδρασης με το στρατιωτικό τανκ υπό τις διαταγές απευθείας του «προέδρου της Δημοκρατίας» να γκρεμίζει την πύλη του Ιδρύματος και να πυροδοτεί έναν νέο κύκλο τρόμου και αίματος, τον οποίο αυτήν τη φορά ενορχηστρώνει ο «αόρατος δικτάτωρ» Δημήτρης Ιωαννίδης. Κατώτεροι αξιωματικοί, απογοητευμένοι από τη Χούντα του ‘67 συσπειρώνονται γύρω από τον συνωμοτούντα διοικητή της ΕΣΑ, τον μόνο στρατιωτικό, που δεν έχει «ξηλώσει» ο Παπαδόπουλος.
Μέσα στον γενικό πανικό, ο Ιωαννίδης βρίσκει την ευκαιρία να γκρεμίσει τον μέντορά του από τον …θρόνο του, ενθαρρυμένος από τις …νουθεσίες των Αμερικανών και συνεπικουρούμενος από τον διοικητή της 1η Στρατιάς, αντιστράτηγο Φαίδωνα Γκιζίκη, και με εφόδια τον μισανθρωπισμό, την ανοησία, την απρονοησία και την ανικανότητα να οδηγήσει τα πράγματα στην εισβολή του Αττίλα και την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου. Μετά τη διαλυτική θητεία της Χούντας του Παπαδόπουλου, έχοντας πια αποδυναμώσει εντελώς τη λειτουργία της χώρας και φέροντας στα χέρια το αίμα της Κύπρου, Ιωαννίδης και οι συν αυτώ καλούν τους πολιτικούς αρχηγούς και τους παραδίδουν το κουρελιασμένο σώμα της Ελλάδας.
Το δύσκολο έργο της αποκατάστασης της πολιτικής ομαλότητας αναλαμβάνει ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής ως επικεφαλής ενός Συμβουλίου «Εθνικής Σωτηρίας», ο οποίος καλείται και καταφθάνει εσπευσμένα από το Παρίσι.
Δικαστήρια οδού Σανταρόζα. Μεγάλη ισόγεια αίθουσα. Οι χουντικοί δικάζονται. Στις 23 Αυγούστου το 1975, ύστερα από ακροαματική διαδικασία ενός μηνός, 24 απόστρατοι αξιωματικοί, που στριμώχνονται στο εδώλιο για τα αδικήματα εσχάτης προδοσίας και στάσης, θα ακούσουν τις βαριές ποινές τους και 20 από αυτούς θα οδηγηθούν στις φυλακές, όπου οι περισσότεροι από αυτούς θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή.
Θα περάσει καιρός έως ότου η Ελλάδα καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - Γιάννη Κορδάτου (εκδ. 20ός αι.)
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - Σπύρου Μαρκεζίνη (εκδ. Πάπυρος)
ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - Αντώνη Μακρυδημήτρη (εκδ. Ι. Σιδέρη)
«Η ΔΙΚΗ» - Γιάννη Ντεγιάννη (εκδ. Γνώση)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1949 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ - Συλλογικό (εκδ. ΔΟΜΗ)
ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ - Σπύρου Λιναρδάτου (εκδ. Παπαζήση)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (1888-1968) ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Γ. Κασιμάτη, Π. Πετρίδη, Αγ. Σιδεράτου (εκδ. Νέα Σύνορα Α.Α.Λιβάνη)
ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ - Τάκη Λαμπρία (εκδ. Μορφωτική Εστία)
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ μία ανίχνευση - Παύλου Τζερμιά (εκδ. Ελληνική Ευρωεκδοτική)
Αρχείο εφημερίδων Τόνιας Α. Μανιατέα
Της Τόνιας Α. Μανιατέα
(Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων)
