«Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ επιχειρεί να είναι ο εναλλακτικός πόλος στις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ώστε να αποκτήσει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά στην κοινωνία. Από αυτήν την άποψη δεν μπορεί να λειτουργεί ως «διορθωτική» δύναμη στη Δεξιά, ούτε φυσικά να μην αναδεικνύει τα συστηματικά λάθη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με την ανοχή στον λαϊκισμό των κραυγών». Αυτό υποστηρίζει, με συνέντευξή του στην «ΕτΔ», το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝΑΛ -και στέλεχος της Κίνησης «Ανανεωτική Αριστερά»- Θόδωρος Μαργαρίτης. Επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι «οι ευθύνες των Δυτικών στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και οι συνέπειες από τον Ουκρανικό εθνικισμό στην περιοχή του Ντονμπάς δεν δικαιολογούν την άγρια στρατιωτική επίθεση σε ολόκληρη την επικράτεια της Ουκρανίας», και πως «η συζήτηση για τις Αμερικανονατοϊκές πολιτικές μπορεί να γίνει, αφού ηττηθεί τώρα η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία». Αναφερόμενος στα θέματα της πανδημίας και την ουρά που αφήνει πίσω της, σημειώνει ότι επιδίωξη της Κυβέρνησης «είναι να σωθούν οι κλινικάρχες, με τα δημόσια νοσοκομεία να γίνονται «κοβιντάδικα» και οι ιδιωτικές κλινικές free Covid για όλα τα άλλα νοσήματα».
Ολόκληρη η συζήτηση μαζί του, έχει ως εξής:
*Οι εξελίξεις στην Ουκρανία αποτελούν μια δραματική εξέλιξη στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα του πολέμου;
-Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ πήρε καθαρή θέση κατά της ρωσικής ηγεσίας. Χωρίς συμψηφισμούς και μισόλογα. Γιατί οι ευθύνες των Δυτικών στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και οι συνέπειες από τον ουκρανικό εθνικισμό στην περιοχή του Ντονμπάς δεν δικαιολογούν την άγρια στρατιωτική επίθεση σε ολόκληρη την επικράτεια της Ουκρανίας. Είναι σαν να επικαλείσαι τα εθνικιστικά ατοπήματα των Μιλόσεβιτς-Κάραζιτς, ώστε να μην πάρεις μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στο Βελιγράδι. Πάνω απ’ όλα βρίσκεται ο σεβασμός στη διεθνή νομιμότητα και στις αρχές του ΟΗΕ. Γιατί η ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να είναι η απάντηση στα όποια ερωτήματα για τη γεωπολιτική θέση της Ουκρανίας. Οι εικόνες από την Μπούκα δεν επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Και μόνο το γεγονός ότι οι απαιτήσεις της ρωσικής ηγεσίας έφυγαν από το πεδίο του Ντονμπάς και αφορούν στρατιωτικές επιχειρήσεις γύρω από το Κίεβο και τη Βόρεια Ουκρανία καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς του Πούτιν. Ο τελικός στόχος ήταν η κατάλυση της ανεξαρτησίας ενός κράτους. Η συζήτηση για τις αμερικανονατοϊκές πολιτικές μπορεί να γίνει αφού ηττηθεί τώρα η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, με κατάπαυση του πυρός και ειρηνική επίλυση των διαφορών.
ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
*Με την πανδημία έχουμε ξεμπερδέψει;
-Δύο κοσμογονικές αλλαγές στη ζωή μας έχουν συντελεστεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ευρώπη. Και οι δύο εξελίξεις θα αφήσουν πίσω τους ένα συντηρητικό αποτύπωμα. Από την πανδημία τραυματίστηκαν οι ανοιχτές κοινωνικές συναναστροφές, με επίκεντρο τα ατομικά όρια και τις υποχρεώσεις απομόνωσης. Από τον πόλεμο -μέσα μάλιστα σε σύγχρονες πόλεις- προκύπτει η εξοικείωση με την πολεμική βία και τη λογική του αναθεωρητισμού των συνόρων.
Βρισκόμαστε σε καταστάσεις όπου οι προσεγγίσεις απαιτούν σοβαρότητα και ισορροπίες. Η Σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να διαμορφώσει αξιόπιστες απαντήσεις. Κάπως έτσι και στη χώρα μας αντιμετωπίζουμε αυτές τις μεγάλες μεταβολές. Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ στην περίπτωση της πανδημίας τάχτηκε από την πρώτη στιγμή με την πλευρά του ορθολογισμού και της επιστήμης. Στήριξε χωρίς δεύτερες σκέψεις τον εμβολιασμό και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Υπογράμμισε όμως παράλληλα την ανάγκη για μια ολοκληρωτική στροφή σε δημόσιες πολιτικές με επίκεντρο το κράτος. Έθεσε τα ζητήματα της κριτικής στο δόγμα της λιτότητας. Γιατί ΝΑΙ, «λεφτά υπάρχουν» και φαίνονται στα υπερκέρδη των ολίγων, ακόμη και μέσα στην υγειονομική κρίση. Φαίνονται από το γεγονός ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο έσπασε ξαφνικά ο κορσές της δημοσιονομικής αυστηρότητας και βρέθηκαν χρήματα για τις κρατικές δαπάνες και για τη στήριξη των επιχειρήσεων. Στην Ελλάδα -και όχι μόνο- καταλάβαμε από πρώτο χέρι τη σημασία του κοινωνικού κράτους. Την αξία του δημόσιου Συστήματος Υγείας. Ο ιδιωτικός τομέας Υγείας κρύφτηκε, έκανε πίσω. Σε ορισμένες περιπτώσεις κοίταξε να τα «κονομήσει» (τιμές για rapid test και μοριακό έλεγχο), χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας. Οι ασφαλιστικές εταιρείες φάνηκαν ανίσχυρα περίπτερα. Όσοι έδιναν μάχες για τον αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα το βούλωσαν και όσοι από αυτούς νόσησαν έτρεχαν στα δημόσια νοσοκομεία για να τα καταφέρουν. Φυσικά αυτή η μάχη δεν έχει κριθεί. Η υπόθεση της Covid-19 είχε και μια «πίσω ουρά». Την επιδίωξη ακόμη και σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες να σωθούν οι ιδιωτικές κλινικές. Με μια αναδιάταξη των πολιτικών υγείας, όπου τα δημόσια νοσοκομεία γίνονται «κοβιντάδικα» και οι ιδιωτικές κλινικές free Covid για όλα τα άλλα νοσήματα. Η στήριξη του ΕΣΥ δεν θέλει επομένως μπαλώματα. Απαιτεί στρατηγικές επενδύσεις. Τελεία και παύλα.
ΑΝΤΙ-ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΩΠΑ
*Το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ αποτελεί «μήλον της έριδος» για συμμαχίες. Ειδικά με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές με απλή αναλογική. Πώς θα αντιμετωπίσετε τα προσκλητήρια από Δεξιά και Αριστερά;
-Ο Εμφύλιος άφησε στη χώρα μας απίστευτες αρνητικές συνέπειες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και οι θεωρίες των μετώπων. Μέχρι τη Χούντα ζήσαμε το «αντικομμουνιστικό» μέτωπο και στη Μεταπολίτευση το «αντιδεξιό». Η ιστορία των μετώπων δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο μιας σύγχρονης πολιτικής κουλτούρας. Ούτε ανταποκρίνεται στα νέα διλήμματα, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στην ιστορική διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς. Η υπόθεση της πανδημίας, ας πούμε, έφερε στην επιφάνεια και άλλες διαιρέσεις. Όπως αυτή του Ορθολογισμού με τον Ανορθολογισμό, που τείνει μάλιστα να γίνει οργανικό στοιχείο της καθημερινής ζωής σε όλο τον Δυτικό κόσμο. Σήμερα στην Ελλάδα βιώνουμε τις σχηματοποιήσεις στα προσκλητήρια για «αντιδεξιό μέτωπο» ή για «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο στο όνομα ενός καχεκτικού δικομματισμού. Στο επίκεντρο αυτής της πίεσης βρίσκεται κυρίως το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ. Και φορείς των «πιέσεων» είναι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν τα προσκλητήρια σε αυτήν την πολωτική και διχαστική κατάσταση δεν επιτυγχάνουν τον στόχο τους, γιατί ο κόσμος βαρέθηκε την αναπαραγωγή της εμφύλιας διαμάχης, τότε επιστρατεύονται χρήσιμα πρόσωπα που κινητοποιούν εύκολα τα ένστικτα και τον θυμό. Βασικοί πρωταγωνιστές για τα διλήμματα της πόλωσης γίνονται έτσι ο Παύλος Πολάκης και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Είναι εύκολο έτσι να κρυφτεί η πραγματική διάσταση: «Με τον Τσίπρα ή με τον Μητσοτάκη;». Οι ιθύνοντες σε αυτό το κομματικό παιχνίδι είναι καιρός να αντιληφθούν μερικά βασικά δεδομένα. Πρώτα απ’ όλα η Σοσιαλδημοκρατική αντίληψη αρνείται αφετηριακά τις διχαστικές επιλογές και αναζητά πεδία συμβιβασμών και συναινέσεων στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Και δεύτερον, το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ -όπως όλα τα Ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα- επιχειρεί να είναι ο εναλλακτικός πόλος στις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Μια γραμμή που και η προηγούμενη και η σημερινή ηγεσία προωθούν, ώστε το ΚΙΝΑΛ να αποκτήσει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά στην κοινωνία. Από αυτήν την άποψη δεν μπορεί να λειτουργεί ως «διορθωτική» δύναμη στη Δεξιά. Ούτε φυσικά να μην αναδεικνύει τα συστηματικά λάθη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με την ανοχή στον λαϊκισμό των κραυγών.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑΣ
*Ανοίγει η συζήτηση για τον τίτλο του χώρου με αφορμή τις διαδικασίες για το Συνέδριο. Ποια είναι η άποψή σας;
-Ανήκω στην πολιτική Κίνηση Ανανεωτική Αριστερά. Μαζί με τις Κινήσεις πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία και στελέχη προερχόμενα από το «Ποτάμι» έχουμε διαμορφώσει μέσα στο ΚΙΝΑΛ την «Πρωτοβουλία για τη Σοσιαλδημοκρατική Ανανέωση», τη λεγομένη Τρίτη Συνιστώσα (αν συνυπολογίσουμε το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΔΗΣΟ). Δεν ανήκουμε στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Επομένως ο τίτλος ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ μάς εκφράζει ως σχήμα συμπερίληψης και άλλων δυνάμεων, όπως προέκυψε από τις επιλογές της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά. Θα μπορούσα όμως να θεωρήσω ως μια συνθετική λύση και τον τίτλο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ με βάση και την εντολή που πήρε από την πλειοψηφία των 270.000 πολιτών ο Νίκος Ανδρουλάκης τον περασμένο Δεκέμβριο.
