Η κυρία Θεοδώρου στη 46 σελίδων πρόταση υποστηρίζει ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες πρέπει να καταθέσουν με τα στοιχεία της ταυτότητάς τους. Ακόμη, η κυρία Θεοδώρου αμφισβητεί τον τρόπο με το οποίο οι δύο αυτοί μάρτυρες τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας για την κύρια και βασική υπόθεση της Novartis.
Πρόσφατα είχε ανακύψει διαφωνία μεταξύ των κυριών Θεοδώρου και Αλεβιζοπούλου για τον τρόπο κατάθεσης των δύο προστατευομένων κουκουλοφόρων μαρτύρων. Υπενθυμίζεται ότι ο Νίκος Μανιαδάκης, ο οποίος ήταν ο τρίτος κουκουλοφόρος μάρτυρας, έχει χάσει την ιδιότητα του προστατευόμενου μάρτυρα.
Η κυρία Θεοδώρου κατέθεσε στο Δικαστικό Συμβούλιο την 46 σελίδων πρότασή της, με την οποία ζητά οι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες με τις κωδικές ονομασίες «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης» να εξεταστούν ενώπιον της ανακρίτριας με τα πραγματικά στοιχεία ταυτότητας, δηλαδή χωρίς κουκούλες «για την αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας στην υπόθεση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και των λοιπών». Όπως υποστηρίζει η κυρία Θεοδώρου, αυτό πρέπει να γίνει γιατί μεταξύ των δύο υποθέσεων (κύρια υπόθεση της Novartis και υπόθεση με κεντρικό πρόσωπο τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελοπουλο και των λοιπών) δεν υπάρχει καμία συνάφεια, ούτε σε νομικό ούτε σε ουσιαστικό επίπεδο. Μάλιστα, η εισαγγελέας αναφέρει ότι τα περί ουσιαστικής συνάφειας των δύο αυτών υποθέσεων αποτελούν «εφεύρημα και αυθαίρετη νομική κατασκευή». «Καθίσταται πρόδηλο, τονίζεται στην εισαγγελική πρόταση, ότι οι δύο αυτές δικογραφίες είναι άσχετες μεταξύ τους ως εκ τούτου η προστασία που απολαμβάνουν οι δύο μάρτυρες στη δικογραφία που σχηματίστηκε για την κύρια υπόθεση Novartis δεν μπορεί να ισχύσει και για την υπόθεση που ερευνάται από την ανακρίτρια του Ειδικού Δικαστηρίου με βάση τη δίωξη που άσκησε η Ολομέλεια της Βουλής» και συνεχίζει: «Δεν μπορεί η υπό προστασία μάρτυρες να είναι στο διηνεκές και για οποιαδήποτε άλλη υπόθεση υπό καθεστώς απαραβίαστης προστασίας, γιατί έτσι θα απαξιωθεί ο θεσμός των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος».
Ακόμη, η κυρία Θεοδώρου επισημαίνει ότι «σε ένα κράτος δικαίου, αν αναμφίβολα πρέπει να προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον και να αποτρέπεται η λεηλασία του δημόσιου χρήματος, εξίσου πρέπει να έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα ο κάθε πολίτης και πολύ περισσότερο τα δημόσια πρόσωπα να προστατεύσουν την τιμή και την υπόληψη και την αξιοπρέπειά τους από την «ανθρωποφαγία». Άλλωστε η προστασία των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος δεν μπορεί να φθάνει μέχρι του σημείου να δυσχεραίνεται η ανεύρεση της ουσιαστικής αλήθειας και να επέρχεται σημαντικός περιορισμός βασικών αρχών».
Επίσης, αναφέρει ότι οι δύο αυτοί προστατευόμενοι μάρτυρες δεν έπρεπε να είχαν καταθέσει ως προστατευόμενοι μάρτυρες ούτε καν στην κύρια υπόθεση της Novartis.