Να ανέβει στην υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, στον Όλυμπο.
Η 22χρονη Ελευθερία, με καταγωγή από τη Δράμα, σπουδάζει Βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο Μάριος καταγράφει εξίσου τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Μια ιστορία που, όπως είπε ο πρωθυπουργός είναι, απλά, «φανταστική».
«Μας δίνετε έμπνευση και δύναμη», συνέχισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενώ κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης βιντεοκλήσης από το ορειβατικό καταφύγιο που βρέθηκαν για να επικοινωνήσουν με τον πρωθυπουργό, συζήτησαν για τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν κατά την ανάβαση και την κατάβασή τους, αλλά και για το πώς επιτεύχθηκε ο άψογος συνδυασμός όλων των παραγόντων που οδήγησε στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος.
Ο κ. Μητσοτάκης συζήτησε, ακόμη, με τον Μάριο για τις δικές του αθλητικές δραστηριότητες, του ευχήθηκε να έχει μια καλή συνέχεια, αποδίδοντας παράλληλα τα εύσημα για τον σπουδαιότερο και ωραιότερο αγώνα της ζωής του έως τώρα και ευχήθηκε στην Ελευθερία να έχει καλή συνέχεια στις σπουδές της.
«Ήταν μία καταπληκτική ιδέα και χαιρόμαστε πάρα πολύ που την υλοποιήσατε. Μας κάνετε πολύ υπερήφανους. Μου δώσατε δύναμη», σημείωσε καταληκτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τους ευχήθηκε να έχουν μια ασφαλή επιστροφή.
ΤΗ ΓΥΡΙΣΑ 360 ΜΟΙΡΕΣ
Ένα χαμόγελο ανακούφισης και ικανοποίησης ότι όλα πήγαν καλά και μια επιθυμία από τη συνοδοιπόρο του προς την κορυφή του Ολύμπου: να δει τη θέα της Ελλάδας από ψηλά. Κάπως έτσι κύλησαν τα πρώτα λεπτά στον Μύτικα για τον δρομέα υπεραποστάσεων Μάριο Γιαννάκο και τη Δραμινή φοιτήτρια Βιολογίας Ελευθερία Τόσιου, η οποία παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα, κατάφερε ν’ ανέβει στην κορυφή της Ελλάδας χάρη στον νεαρό συντοπίτη της.
«Όταν φτάσαμε στην κορυφή, αυτό που μου ζήτησε ήταν να δει τη θέα. Τη γύρισα 360 μοίρες για να δει την Ελλάδα από το πιο ψηλό σημείο της, περιμετρικά», λέει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λίγες ώρες μετά την επιτυχή ανάβαση στο ψηλότερο σημείο της Ελλάδας, ο Μάριος Γιαννάκου, ο οποίος κουβάλησε στην πλάτη του, σε ειδικά διαμορφωμένο σακίδιο τη νεαρή φοιτήτρια, προκειμένου να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Στην ερώτηση, δε, αν ήταν ο σημερινός, ο καλύτερος αγώνας της ζωής του, σπεύδει να υπογραμμίσει: «Δεν είναι απλώς ο καλύτερος, ο σπουδαιότερος αγώνας της ζωής μου. Είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει ως άνθρωπος γενικά. Δεν πρόκειται για έναν αγώνα. Ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου».
Ο Μάριος, η Ελευθερία και η οχταμελής ομάδα που τους συνόδευε ξεκίνησαν χθες το πρωί, στις 6, από το καταφύγιο όπου είχαν καταλύσει, στα 2.400 μ., προκειμένου ν’ ανέβουν στον Μύτικα, στα 2.918 μ. Το ρολόι έδειχνε 9:02 πμ, όταν οι δύο νέοι πατούσαν κορυφή και η φωτογραφία που επέλεξε ν’ αναρτήσει ο νεαρός αθλητής στο facebook λίγο αργότερα από εκείνη τη στιγμή είναι ενδεικτική της χαράς και της ανακούφισης που ένιωσαν τόσο ο ίδιος όσο και η νεαρή φοιτήτρια βιολογίας, η οποία το προηγούμενο βράδυ δεν έκρυβε την ανυπομονησία της ν’ ανέβει στην κορυφή!
«Ανεβήκαμε αρκετά γρήγορα το πρώτο κομμάτι και μετά περάσαμε στο δύσκολο κομμάτι, που είναι πολύ τεχνικό και είναι αρκετά εκτεθειμένο και 9 η ώρα περίπου φτάσαμε πάνω στην κορυφή της Ελλάδας. Ξεκινήσαμε από το καταφύγιο στο οποίο κατασκηνώναμε τις τελευταίες δύο ημέρες, από τα 2.400 μ. και φτάσαμε στα 2.918. Εγώ ήμουν περίπου δύο ημέρες πριν ώστε να τσεκάρω τη διαδρομή, η Ελευθερία ήρθε χθες», λέει ο Μάριος Γιαννάκου, περιγράφοντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τη διαδρομή.
Δεν ξεχνάει, παρά την κούραση και την ένταση της υπερπροσπάθειας, όλους όσοι βοήθησαν στο να πάρει «σάρκα και οστά» το όνειρο της Ελευθερίας και συγκεκριμένα την ομάδα που τους συνόδευε, αλλά και την Ένωση Αστυνομικών Ελλάδος, τη μονάδα βατραχανθρώπων, για την υλικοτεχνική υποδομή αλλά και την παρουσία του εκπαιδευτή Διονύση Πετρίδη, ο οποίος «βοήθησε τα μέγιστα να μην χάνω την ισορροπία μου», όπως τονίζει.
Ο Μάριος Γιαννάκου και η Ελευθερία Τόσιου έστειλαν από την κορυφή του Ολύμπου το δικό τους μήνυμα, ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το όνειρο», όπως γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook ο αθλητής με τις πολλές διακρίσεις στις υπεραποστάσεις, αλλά και πως «όταν θέλουμε να πετύχουμε πράγματα για τον συνάνθρωπό μας, θα πρέπει να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε από πολύ πιο απλά πράγματα, όπως το να μην παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας σε θέση για ανάπηρους».
