Θα έχουν λόγο και οι δυο γονείς στις σοβαρές αποφάσεις για τα παιδιά

Ανεξαρτήτως ποιος έχει την επιμέλεια τους

ΑΘΗΝΑ
Και οι δύο γονείς θα έχουν λόγο σε σοβαρές, μη επαναλαμβανόμενες, αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον του παιδιού τους, ακόμη και αν την επιμέλεια ασκεί ο ένας με δικαστική απόφαση.

Με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, συμπληρώνονται οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα και προσδιορίζονται οι ειδικές πράξεις επιμέλειας ανήλικων τέκνων, οι οποίες λαμβάνονται από κοινού και από τους δύο γονείς.
Με την τροποποίηση που εισάγεται στον Αστικό Κώδικα, διευρύνεται ο κύκλος των πράξεων για τις οποίες οι γονείς οφείλουν να αποφασίζουν από κοινού, ανεξάρτητα από το εάν ο γονέας ασκεί μόνος του (κατόπιν προφανώς δικαστικής απόφασης) την επιμέλεια. Η διάταξη αφορά πράξεις που δεν επαναλαμβάνονται και επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του παιδιού, όπως το είδος της εκπαίδευσης που θα λάβει, η προετοιμασία για πρωταθλητισμό κ.λπ. Για τις πράξεις αυτές απαιτείται απόφαση και των δύο γονέων.
Σύμφωνα με την τροπολογία η οποία κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που ψηφίζεται σημερα από την Ολομέλεια, «όταν η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου ασκείται από τον έναν μόνο γονέα, οι σοβαρές μη επαναλαμβανόμενες αποφάσεις για τις πράξεις επιμέλειας που επηρεάζουν αποφασιστικά το μέλλον του τέκνου λαμβάνονται και από τους δύο γονείς, εφόσον δεν συντρέχει η περίπτωση του άρθρου 1510 παρ. 3».
Με την αλλαγή που εισάγει η τροπολογία στον Αστικό Κώδικα ορίζεται επίσης ότι «μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου που επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο, απαιτεί προηγούμενη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση, μετά από αίτημα οποιουδήποτε από τους γονείς. Το δικαστήριο μπορεί να διατάξει κάθε πρόσφορο μέσο».
Αναφορικά με τη μεταβολή του τόπου διαμονής, η αιτιολογική έκθεση επισημαίνει ότι με τον τρόπο αυτό διευκρινίζεται ότι, μολονότι ο προσδιορισμός της κατοικίας του ανηλίκου ανήκει στον γονέα που ασκεί την επιμέλεια, η μεταβολή του τόπου διαμονής που επηρεάζει ουσιωδώς το δικαίωμα επικοινωνίας του άλλου γονέα, μπορεί να γίνει μετά από σύμφωνη γνώμη του γονέα που έχει το δικαίωμα επικοινωνίας ή μετά από δικαστική απόφαση. Επομένως, αντικείμενο της ρύθμισης δεν είναι οποιαδήποτε μετακίνηση του ανηλίκου (π.χ. από τη μια συνοικία ή δήμο σε άλλη συνοικία μέσα σε μεγάλη πόλη), αλλά η σημαντική μετακίνηση (π.χ. σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα), η οποία επηρεάζει ουσιωδώς την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του άλλου γονέα.
«Είναι βεβαίως κατανοητή η ανάγκη του γονέα που έχει την επιμέλεια να έχει ελευθερία κίνησης και επιλογής της διαμονής του, αλλά ο περιορισμός της ελευθερίας αυτής είναι ανεκτός ενόψει της ιδιότητάς του ως γονέα ανηλίκου, καθώς και ενόψει του δικαιώματος του άλλου γονέα να έχει ομαλή επικοινωνία με το παιδί του», αναφέρει η αιτιολογική έκθεση και προσθέτει: Συνεπώς, ο έχων την επιμέλεια του ανήλικου γονέας δεν χάνει το δικαίωμα να μετακινηθεί ακόμη και σε μακρινό μέρος, αρκεί να έχει εξασφαλίσει την (προηγούμενη της μετακίνησης) συμφωνία του άλλου γονέα ή αν αυτός δεν συμφωνεί ή δεν ανευρίσκεται κ.λπ. δικαστική απόφαση που επιτρέπει τη μετακίνησή του με το ανήλικο τέκνο. Στην τελευταία περίπτωση το δικαστήριο θα κρίνει με βάση πρωτίστως το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου. Με την απόφαση αυτή θα καθορίζεται προφανώς και νέος τρόπος επικοινωνίας του ανηλίκου με τον άλλον γονέα (π.χ. αραιότερα και μακρύτερα διαστήματα, καταβολή εξόδων επικοινωνίας, επικοινωνία με σύγχρονα ηλεκτρονικά οπτικοακουστικά μέσα).
Εφόσον πρόκειται για νέα συμφωνία των γονέων, αυτή θα έχει τον τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου. Αυτονόητο είναι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, ότι στην περίπτωση κατά την οποία αποκλεισθεί η επικοινωνία του γονέα με το ανήλικο τέκνο, με δικαστική απόφαση, δεν απαιτείται η συμφωνία του για τη μετακίνηση του ανηλίκου με τον άλλον γονέα. Με τη ρύθμιση που κατατέθηκε στη Βουλή, η Ελλάδα συμμορφώνεται προς Σύσταση του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Στην έκθεση συνεπειών της ρύθμισης αναφέρεται ότι οι προτεινόμενες διατάξεις θεσπίζονται με κριτήριο το αληθινό συμφέρον του τέκνου και αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια υπεύθυνη, ανεξάρτητη και ψυχικά υγιή προσωπικότητα με από κοινού πράξεις επιμέλειας και από τους δύο γονείς.