Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας σχεδόν 174.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν το τελευταίο εξάμηνο. Και αρκετοί εργαζόμενοι που έχουν απολυθεί, δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα διότι δεν είχαν «επίσημες» σχέσεις εργασίας ώστε να αποτυπωθεί κι η δική τους περίπτωση. Είναι γεγονός ότι κάθε τέλος της τουριστικής περιόδου σημειώνεται μια απώλεια θέσεων εργασίας αλλά αυτή τη φορά υπάρχει ένας δείκτης πολύ ξεροκέφαλος που δείχνει όχι το δέντρο αλλά το δάσος: έχουμε ρεκόρ εικοσαετίας.
Η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιουργεί προϋποθέσεις -σύμφωνα με τα λεγόμενά της- για επιχειρηματική ανάπτυξη. Όμως, από κει και κάτω, η πολιτική που εφαρμόζει και οι νόμοι που ψήφισε για τον κόσμο της εργασίας δημιουργεί το νέο πρεκαριάτο. Δηλαδή τα νέα φτωχοποιημένα μεσοστρώματα.
Στον κλάδο της εστίασης και της διασκέδασης, μέσα στο χειμώνα υπολογίζεται πως θα υπάρξουν περίπου 50.000 απολύσεις, ενώ λουκέτο θα βάλουν περίπου τουλάχιστον 3.000 επιχειρήσεις. Η δε εφαρμογή του νέου εργασιακού νόμου επικροτεί τις απολύσεις.
Ενδεικτικό παράδειγμα: Στη μεγαλομεσαία επιχείρηση κούριερ, κερδοφόρα τα τελευταία χρόνια και νούμερο δύο πλέον στην κατάταξη του κλάδου, η «Γενική Ταχυδρομική», κάθε Παρασκευή σχεδόν ανακοινώνονται απολύσεις. Διόλου παράνομες και καθ΄όλα νόμιμες. Αλλά η κερδοφορία της εταιρείας μεγαλώνει.
Αλλά και οι πρώτες απολύσεις στις τράπεζες είναι γεγονός -κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή της δικτατορίας.
Επίσης, στην περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλων δημιουργείται σκόπιμα ένα περιβάλλον εργασίας που εξωθεί τους εργαζομένους στην έξοδο (δυσμενείς μεταθέσεις σε άλλες πόλεις, μακριά από την εστία που δεν αφήνουν περιθώρια άλλης επιλογής όταν το ένα μέλος της οικογένειας εργάζεται σε μία πόλη και το άλλο μέλος πρέπει να βρεθεί αλλού).
Παράλληλα όσες συμβασιούχες εργαζόμενες γυναίκες στις τράπεζες (ενοικιαζόμενο προσωπικό εργασίας) επιθυμούν να τεκνοποιήσουν, δεν έχουν δικαίωμα αδείας μητρότητας. Άλλη «εθελούσια» έξοδος…
ΑΠΟΥΣΑ Η ΓΣΕΕ
Πέραν όμως των απολύσεων, που πλέον διά νόμου μπορούν να είναι μαζικές, σημειώθηκαν και οι πρώτες συλλήψεις απεργών.
Με τούτα, με εκείνα, δημιουργείται το νέο φτωχοποιημένο μεσόστρωμα της εργασίας. Το οποίο προς ώρας είναι ένα ασύντακτο πλήθος χωρίς η θεσμική ΓΣΣΕ να το λαμβάνει σοβαρά υπόψη της. Κι εδώ τίθεται ένα πολύ σοβαρό ερώτημα πάνω από το κεφάλι τους: Τους νέους απολυμένους από τις τράπεζες, τους εργολαβικούς με τα μισά μεροκάματα που δεν γνωρίζουν αν κάθε τρίμηνο θα ανανεωθεί η σύμβασής τους πως θα προστατεύονται;
Πώς θα υπογράφονται οι συλλογικές συμβάσεις συλλογικές, οι επιχειρησιακές, οι κλαδικές, όταν διά της νομίμου οδού ο εργοδότης, κρατικός, ημικρατικός, και κυρίως ιδιώτης, αρνείται συνήθως κάθε είδους συζήτηση, πόσο μάλλον τη διαπραγμάτευση;
Πώς θα εκπροσωπηθεί αυτός ο νέος κόσμος της εργασίας στην καθημερινότητά του;
Προς ώρας ουδείς γνωρίζει αλλά η ιστορία και η φύση έχουν αποδείξει ότι πάντα κάτι νέο γεννιέται εκεί που δεν υπάρχει κάτι, γιατί απεχθάνονται το κενό.
