Δούλεψε σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες και έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός στο ελληνικό κοινό από την πρωτοποριακή σειρά κόμικς με τίτλο «Μήτσος και Κατινάκι» που δημοσιευόταν στην «Ελευθεροτυπία» στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Το πρωταγωνιστικό του ντουέτο, ένα τυπικό μικροαστικό ζευγάρι που πάσχιζε να «επιβιώσει» στην Ελλάδα της Δεξιάς διατηρώντας την αξιοπρέπειά του και προσπαθώντας να εκφράσει προοδευτικές ιδέες αλλά με ατέλειωτες αντιφάσεις στην καθημερινότητά του, αντανακλούσε τις αντίστοιχες κοινωνικές αντιφάσεις της εποχής με άφθονο χιούμορ.
Ο σχολιασμός του Καμένου ήταν πάντα βαθύτατα πολιτικός είτε αφορούσε τις σχέσεις των δύο φύλων με τον υποτιθέμενο «μάτσο» Μήτσο και την άγουρη «φεμινίστρια» Κατίνα σε διαρκή διαμάχη είτε αφορούσε την οικονομική πραγματικότητα και τα συνεχή μέτρα των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες μέρες της καραμανλικής της εκδοχής.
Από τα πρόσωπα που συναναστρέφονταν με το ζευγάρι, πιο «δημοφιλής» ήταν η μισητή φασίστρια κυρία Μπαρούφου του επάνω ορόφου που, έστω κι αν δεν φαινόταν ποτέ το πρόσωπό της στα σκίτσα του Καμένου, ο Μήτσος ένιωθε στο πετσί του και στο κεφάλι του τα αντικείμενα που του πετούσε. Ανάμεσά τους κάκτοι στο σχήμα του αγκυλωτού σταυρού, πορτρέτα του Χίτλερ κ.ά.
Ο Διογένης Καμένος συνέλεξε όλο το υλικό από τις περιπέτειες του Μήτσου και της Κατίνας σε έξι τόμους («Μήτσος κε Κατινάκι», «Κατινάκι το… Κατινάκι», «Κατινάκι… τηλέφωνο», «Μάνα γιατί μ’ έκανες κοντό!», «Μήτσος vs Μπαρούφου», «Κατινάκι τι θα φάμε;») που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Ακμων (1978) και συνέχισε από τότε να δημιουργεί γελοιογραφίες στην «Ελευθεροτυπία» μέχρι τον Δεκέμβριο του 2010 και να λαμβάνει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πηγή: efsyn.gr
