Της Μαρίνας
Αποστολοπούλου
Μπορεί ο καταιγισμός των εξελίξεων σε εθνικό επίπεδο να θέτει σε δεύτερο ή και τρίτο πλάνο την παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αλλά… Αλλά, δεν χωρά αμφιβολία, ότι αποτελεί μία σημαντική παράμετρο όσον αφορά στη ροή των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων, τόσο σε ό,τι αφορά τη ΝΔ και την κεντροδεξιά γενικότερα όσο και κατ΄ επέκταση τις εγχώριες εξελίξεις ως προς τη διαμόρφωση ενός νέου ως φαίνεται πολιτικού σκηνικού. Ενώ, αποκτά ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον λόγω της «παρέλασης» των μνηστήρων οι οποίοι φέρονταν και φέρονται διατεθειμένοι να διεκδικήσουν την προεδρία της ΝΔ και μάλιστα αυξάνονται και πληθύνονται. Με το ερώτημα «ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της ΝΔ;» να αιωρείται καθώς στην παρούσα φάση προβάδισμα δεν υπάρχει.
ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ
Στην πραγματικότητα, ο Αντ. Σαμαράς με το δημοψήφισμα της Κυριακής έπαιξε και σε προσωπικό επίπεδο το τελευταίο του χαρτί καθώς το αποτέλεσμα της κάλπης στο ποσοστό που μπορούσε να επηρεάσει πολιτικά τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα εφόσον δεν υπερτερούσε το «ΟΧΙ» μπορούσε κατ’ αντιστοιχία να επηρεάσει και τον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντ. Σαμαρά ο οποίος τάχθηκε σθεναρά υπέρ του «ΝΑΙ».
Δεδομένου δε του γεγονότος ότι μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές οπότε και το αποτέλεσμα για τη Νέα Δημοκρατία ήταν απογοητευτικό, οι φωνές περί παραίτησης του Σαμαρά είτε πιο διακριτικές είτε πιο έντονες και δημόσιες είχαν πληθύνει, το αποτέλεσμα των δημοψηφίσματος, προφανώς επέφερε το «τελειωτικό χτύπημα» στον Αντ. Σαμαρά και σε εκείνους πέριξ αυτού, οι οποίοι είχαν συνταχθεί με την άποψη ότι θα πρέπει να παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ. Άλλωστε, λόγω της κρισιμότητας του εθνικού ζητήματος τον τελευταίο καιρό είχε επιτευχθεί ένα εσωκομματικό «μορατόριουμ», με τους νεοδημοκράτες να έχουν αφήσει τη διευθέτηση του εσωκομματικού προβλήματος, για μετά τη διευθέτηση του εθνικού προβλήματος, όπως άλλωστε
επιτάσσει και η κοινή λογική. Ωστόσο ο Σαμαράς σε μία προσπάθεια να κατευνάσει το εσωκομματικά πνεύματα είχε ξεκινήσει τη διαδικασία των περιφερειακών συνδιασκέψεων του κόμματος-τις οποίες σχεδόν ολοκλήρωσε- έχοντας προγραμματίσει για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο την εθνική συνδιάσκεψη, ως πεδίο εσωκομματικής εκτόνωσης, χωρίς όμως να δίνει πραγματική διέξοδο στα προβλήματα του κόμματος. Άλλωστε πολλά ήταν τα στελέχη που ζητούσαν συνέδριο αντί συνδιάσκεψης με τον Σαμαρά να αρνείται σθεναρά και προφανώς να εκτιμά ότι οι εθνικές εξελίξεις θα του δίνανε το περιθώριο του χρόνου για να αναστρέψει την εικόνα.
Πλην όμως, η απόφαση Τσίπρα για δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα που αυτό παρήγαγε επιτάχυνε τις εσωκομματικές εξελίξεις, αναγκάζοντας τον Σαμαρά να παραιτηθεί, καθώς με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων Ντόρα, Δένδιας, ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Σάκης Ιωαννίδης, ο Μάξιμος Χαρακόπουλος έθεσαν αυτομάτως θέμα ηγεσίας και προφανώς θα ακολουθούσε κλιμάκωση. Ενώ είναι χαρακτηριστικό για τη Λάρισα ότι και η τοπική ΝΟΔΕ στην ανακοίνωσή της, η οποία προηγήθηκε της ανακοίνωσης Σαμαρά, εμμέσως αλλά με σαφήνεια πλέον έθετε θέμα ηγεσίας.
Μάλιστα, κάποιοι είπαν ότι ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ασκήθηκε πίεση στον Σαμαρά, προκειμένου να παραιτηθεί την Κυριακή το βράδυ ήταν και η χθεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, καθότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον Τσίπρα και να συζητήσει.
ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ
Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι ότι τα περισσότερα γαλάζια στελέχη δέχθηκαν με ανακούφιση την παραίτηση Σαμαρά, με κάποιους να λένε «επιτέλους!» ή «καιρός ήτανε!» καθώς είχε καταστεί κοινή αντίληψη στους περισσοτέρους ότι για να πάρει τα πάνω της εκ νέου η Νέα Δημοκρατία, η ανανέωσή της πρέπει να ξεκινήσει από την κορυφή, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η ροή των γεγονότων «δικαίωσε» τη ΝΔ σε πολλές από τις επιλογές που έκανε ως Κυβέρνηση. Ωστόσο στη συνείδηση των ψηφοφόρων η πρωθυπουργία Σαμαρά συνδέθηκε με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα τα οποία «πόνεσαν» και δυσαρέστησαν και τους νεοδημοκράτες ενώ έγιναν και λάθη και σημαντικές παραλήψεις.
Επίσης, κατά τη διάρκεια της εξπρές προεκλογικής περιόδου των πέντε ημερών για το δημοψήφισμα, φάνηκε ότι η παρουσία Σαμαρά δεν έδρασε θετικά στην υπόθεση εξυπηρέτησης της επικράτησης του «ΝΑΙ» καθώς ως ένα βαθμό κάποιοι εκ των πολιτών συνέδεαν το αποτέλεσμα με πιθανή ολική επαναφορά του στην εξουσία.
Στο κλίμα αυτό και ενώ ήδη από το Σάββατο -πριν δηλαδή γίνουν γνωστά τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος- η Ντόρα είχε ζητήσει να παραιτηθεί- εν τέλει την Κυριακή το βράδυ δήλωσε την παραίτησή του μετά από πεντέμισι χρόνια στην προεδρία της ΝΔ αφού όρισε Α΄ αντιπρόεδρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη (η ΝΔ είχε… ξεμείνει από αντιπροέδρους μετά την παραίτηση των Δήμα-Αβραμόπουλου, ο μεν πρώτος γιατί ήταν υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας ο άλλος διότι έγινε επίτροπος) και τον όρισε, όπως προβλέπει το καταστατικό, να εκτελεί χρέη προέδρου. Ενώ, η επιλογή Μεϊμαράκη, για αυτό το μεταβατικό στάδιο της ΝΔ προφανώς δεν εξέπληξε κανέναν, αφού στα ανάλογα σενάρια πάντα ο Βαγγ. Μεϊμαράκης ήταν αυτός που εμφανιζόταν ως η μοναδική, θα έλεγε κανένας επιλογή, προκειμένου να αναλάβει τον συγκεκριμένο ρόλο και να εγγυηθεί την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας.
ΟΙ «ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ»
Οι εν δυνάμει ενδιαφερόμενοι για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας ήταν ήδη αρκετοί όταν άνοιξε η συγκεκριμένη συζήτηση λίγο μετά τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου. Όμως στον παρόντα χρόνο έχουν αυξηθεί έτι περαιτέρω χωρίς αυτό να σημαίνει πως όταν τελικά οι διεργασίες μπουν στην τελική ευθεία, ώστε να γίνει εκλογή προέδρου από τη βάση του κόμματος-όπως είναι ο αρχικός προσανατολισμός και κατά τα πρότυπα της περασμένης φοράς- ότι θα έχουν μείνει τόσοι πολλοί.
Δύο είναι τα βασικά ζητούμενα για τη ΝΔ όπως τουλάχιστον τα αντιλαμβάνονται τα περισσότερα των στελεχών, σε σχέση και με το ευρύτερο πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί πλέον στη χώρα.
Ο επόμενος αρχηγός να έχει τη δυνατότητα να επανενώσει τον ευρύτερο χώρο της κεντροδεξιάς και να οδηγήσει σε «επαναπατρισμό» στελέχη και οπαδούς που γύρισαν την πλάτη στη ΝΔ και ταυτόχρονα να μπορεί να έλξει και νέες «δυνάμεις». Παράλληλα, κυρίως από τα νεότερα στελέχη (και όχι μόνον) αναζητείται το «αντίπαλο δέος» Τσίπρα, γι’ αυτό και τα νεότερα στελέχη τουλάχιστον, καταφεύγουν σε ονόματα και προτάσεις μελών που δεν δείχνουν να έχουν το πολιτικό βάρος και την εμπειρία, έχουν όμως την ηλικία για να παίξουν στο «γήπεδο Τσίπρα».
Κατά πόσο εν τέλει θα επικρατήσει η συγκεκριμένη προσέγγιση ή όχι είναι κάτι που δεν έχει αποσαφηνιστεί, καθώς το «πρόβλημα» από τα διάφορα φερόμενα ως ενδιαφερόμενα στελέχη είναι ότι κανείς προς το παρόν δεν διατηρεί το προβάδισμα, και δεν δείχνει να «εμπνέει» σε βαθμό ώστε εκ των πραγμάτων να «χρίζεται» ως αδιαμφισβήτητος διεκδικητής κάνοντας ταυτόχρονα και το ανάλογο και απαραίτητο «γκελ» στην κοινωνία.
Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Μέσα στο νέο σκηνικό που θα στηθεί στο επόμενο διάστημα στη Νέα Δημοκρατία δεν θα πρέπει κανείς να παραβλέπει και τον παράγοντα «Κώστα Καραμανλή» καθώς όλο αυτό το διάστημα ο πρώην πρωθυπουργός και επί σειρά ετών πρόεδρος της ΝΔ έχει παίξει, από το παρασκήνιο, σημαίνοντα λόγο. Αφού αποτελεί πόλο έλξης και συσπείρωσης πολλών στελεχών και γενικότερα σημείο αναφοράς για την κεντροδεξιά παράταξη η οποία επί των ημερών γνώρισε μεγάλες πιένες συσπείρωσης.
Αν λοιπόν δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για επιστροφή του ιδίου στην ηγεσία της ΝΔ μπορεί πάντως, να είναι βέβαιος ότι θα παίξει ρόλο στο παρασκήνιο η επιλογή του. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαία στελέχη συχνά-πυκνά φροντίζουν να συναντώνται μαζί του δίνοντας έτσι τον «ρυθμό» των εσωκομματικών εξελίξεων και δημιουργώντας κλίμα.
Να θυμηθούμε ότι στο μήνυμα προς τους πολίτες την προηγούμενη εβδομάδα-οπότε ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε δημόσια μετά πάροδο πέντε ετών- ξεκαθάρισε ότι η κίνησή του δεν είχε να κάνει με την πρόθεσή του να εμπλακεί σε κομματικά παιχνίδια αλλά… Αλλά αυτή ήταν μία δήλωση που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα υπό διαφορετικές πολιτικές συνθήκες σε μία Ελλάδα που οι πολιτικές εξελίξεις καλπάζουν.
Ούτε είναι τυχαίο ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης μεταβατικός πρόεδρος της ΝΔ πλέον συναντήθηκε μαζί του πριν αναλάβει, ότι η Ντόρα συχνά-πυκνά συναντιέται μαζί του και τον είχε ενημερώσει για τη συνάντησή της με τον Τσίπρα, ή ότι ο Ν. Δένδιας ένας εκ των διεκδικητών συναντήθηκε χθες μαζί του, οπότε και άνοιξε εκ νέου το θέμα ηγεσίας στη ΝΔ.
ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Τώρα, όσον αφορά στην «ονοματολογία» όπως αναφέραμε και στην αρχή οι ενδιαφερόμενοι αυξάνονται και πληθύνονται με γεωμετρική πρόοδο προς το παρόν.
Η Ντόρα Μπακογιάννη σαφώς βρίσκεται στη λίστα, άλλωστε τον τελευταίο καιρό με τις κινήσεις έχει καταστήσει σαφές ότι έχει δική της πολιτική ατζέντα.
Ο νυν επίτροπος της ΕΕ και πρώην αντιπρόεδρος της ΝΔ Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος έχει αφήσει να εννοηθεί ότι είναι «διαθέσιμος».
Οι πρώην υπουργοί: Νίκος Δένδιας, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε το ενδιαφέρον του όπως το ενδιαφέρον του έχει αφήσει να διαφανεί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης (εκεί βέβαια θα εξαρτηθεί τι θα συμφωνηθεί και στους κόλπους της οικογένειας Μητσοτάκης). Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης που εμφανίζεται ως πόλος συσπείρωση των «καραμανλικών». Ο Μάκης Βορίδης ο οποίος αν και στήριξε τον Α. Σαμαρά μέχρι τέλους πάντα άφηνε ανοιχτή την πόρτα για διεκδικήσει της ηγεσίας της ΝΔ την κατάλληλη ώρα. Ο Βασίλης Κικίλιας «πολιτικό παιδί» του Αντ. Σαμαρά τον οποίο μάλιστα ο τελευταίος φρόντισε να μην εμπλέξει στα εσωκομματικά (όργανα, γραμματείες κλπ) της ΝΔ μετά τις εκλογές ίσως γιατί ήθελε να τον αφήσει αλώβητο βλέποντας μία πιθανή διάδοχη κατάσταση.
Εντελώς νέα εισαγωγή στον χορό της διαδοχής είναι ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης αλλά και ο πρώην υπουργός επίσης Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ενώ αν πάμε στον χώρο των περιφερειαρχών θα συναντήσουμε και δυο πιο νεαρά στελέχη, τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Αποστόλη Τζιτζικώστα και τον περιφερειάρχη Στέρεας Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννη, τα ονόματα των οποίων συζητούνται κυρίως από νεότερα γαλάζια στελέχη στη λογική του να αποτελέσουν λόγω ηλικίας το «αντίπαλο δέος» στον Αλ. Τσίπρα.
Ενώ δεν είναι σίγουρο τι θα πράξει και ο μεταβατικός πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ιστορικό στέλεχος του κόμματος με ευρεία πρόσβαση και αποδοχή στην κομματική βάση, ο οποίος μπορεί από «μεταβατικός» να θελήσει να γίνει κάτι παραπάνω.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πόσο μάλλον αν τελικά η εκλογή νέου γίνει εκεί κατά τον Σεπτέμβριο, όπως αναφέρουν οι αρχικές σκέψεις ότι η «λίστα» αυτή θα διαφοροποιείται και θα αλλάζει, μέχρι να μείνουν οι πλέον «αποφασισμένοι» και με τις περισσότερες προϋποθέσεις να διεκδικήσουν την ηγεσία της ΝΔ η οποία προσπαθεί να ξαναβρεί τον βηματισμό της σε νέα μονοπάτια πλέον που θα συνάδουν με τις σύγχρονες κοινωνικές και πολιτικές απαιτήσεις.
Να σημειώσουμε πάντως ότι προκειμένου κάποιος να υποβάλει την υποψηφιότητά του για πρόεδρος του κόμματος θα πρέπει να έχει 50 υπογραφές των μελών της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος και οι υποψήφιοι μπορούν να είναι μέχρι 11.
Σήμερα υπό την προεδρία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη συνεδριάζει στις 5 μ.μ. στη Βουλή το άτυπο πολιτικό συμβούλιο του κόμματος σε διευρυμένη σύνθεση με τη συμμετοχή των συντονιστών ΟΔΕ ενώ αύριο αναμένεται να συνεδριάσει η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ώστε σταδιακά και μετά την ολοκλήρωση της εθνικής διαπραγμάτευσης να ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου. Η οποίος, σύμφωνα με ο καταστατικό του κόμματος από τη στιγμή που θα ξεκινήσει θα πρέπει ο νέος πρόεδρος να εκλεγεί σε διάστημα ενός μηνός.
