Έτσι, αφήνει αφενός απείραχτη τη ρίζα, τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος, αφετέρου αρκείται σε μέτρα διαχείρισης ορισμένων πλευρών του προβλήματος, στο πλαίσιο της πολιτικής της και με όσο το δυνατόν λιγότερες δαπάνες και ευθύνες για το αστικό κράτος που υπηρετεί». Αυτό τόνισε μιλώντας στη Βουλή, επί του νομοσχεδίου για την υιοθεσία και την αναδοχή, ο βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Ποιος είναι ο στόχος; Η αποποίηση της κρατικής ευθύνης και στο ζήτημα της παιδικής προστασίας και η ανάθεσή της στους παντός είδους ιδιώτες, με ενίσχυση του ρόλου τους, συντηρώντας συγχρόνως το σύστημα των ιδιωτικών υιοθεσιών που επιτρέπει τη λειτουργία κυκλωμάτων και την εμπορία παιδιών.
Η ίδια τακτική, εξάλλου, στο πλαίσιο της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ελληνικών κυβερνήσεων, προκειμένου το κράτος να αποσυρθεί από την ευθύνη που πρέπει να έχει στη λειτουργία των ψυχιατρικών μονάδων, δεν ακολουθήθηκε; Έτσι, στο όνομα της αποασυλοποίησης, αφού πρώτα απαξιώθηκαν και εγκαταλείφθηκαν οι ψυχιατρικές δομές, το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Οι ασθενείς να οδηγούνται στον ιδιωτικό τομέα, όσοι μπορούν να πληρώσουν, ενώ η ανυπαρξία κρατικών δομών και υπηρεσιών ψυχικής υγείας αύξησε κατακόρυφα το φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας, open door, όπως το λέτε, να μπαινοβγαίνουν δηλαδή ασθενείς στα εναπομείναντα ψυχιατρικά νοσοκομεία που στενάζουν.
Αποδεικνύεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο ότι η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της ψυχικής υγείας, που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται, έχει ως πρώτα θύματα τους ίδιους τους πάσχοντες και τις οικογένειές τους που υποτίθεται πως ευεργετεί.
Εμείς λέμε ότι απαιτείται ανάπτυξη επαρκών κρατικών υποδομών με την αναγκαία στελέχωση στα σημεία εισόδου και διέλευσης των προσφυγικών ροών, ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα και να εξασφαλίζεται άμεσα η προστασία των παιδιών και όχι παιδιά σε καθεστώς κράτησης σε κοινούς καταυλισμούς με ενήλικες και επισφαλείς συνθήκες.
Απαιτείται στελέχωση και ανάπτυξη των κρατικών υπηρεσιών σε θέματα ασύλου και οικογενειακών επανενώσεων, ώστε να προωθούνται με ταχύτητα οι διαδικασίες, ενώ για τα παιδιά που δεν διαθέτουν οικογένεια να προβλέπεται η άμεση τοποθέτησή τους σε ανάδοχη οικογένεια ή υιοθεσία και το κράτος να αναλαμβάνει την ευθύνη για τη στήριξη των γονιών αυτών, οικονομική, κοινωνική, κ.λπ.».
