Τα παραπάνω τόνισε ο εισηγητής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος στην ομιλία του στο 5ο Διεθνές Χριστιανικό Φόρουμ με θέμα: «Σύγχρονες απειλές και μηχανισμοί προστασίας θρησκευτικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής» που πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα στο συνεδριακό κέντρο του καθεδρικού Ναού του Σωτήρος και στην έδρα του Πρακτορείου Ειδήσεων ΤASS.
Το στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστήριξε ότι «το όραμα της αναγέννησης του χριστιανισμού στο λίκνο του, μπορεί να συνενώσει πολλές δυνάμεις», ενώ σημείωσε ότι «προκαλεί αναμφίβολα σοβαρά ερωτηματικά πως ο λεγόμενος χριστιανικός κόσμος έχει υποτιμήσει και σχεδόν λησμονήσει τη χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή. Για αιώνες εκεί ήκμασε ο χριστιανικός κόσμος. Αλλά ακόμη και μετά τη μουσουλμανική πλημμυρίδα, και την οθωμανική κατάκτηση, η χριστιανική παρουσία παρέμεινε ολοζώντανη, κρατώντας την ταυτότητά της στον χρόνο σε πείσμα των ιστορικών γεγονότων. Επρόκειτο και σ’ αυτήν την περίπτωση για ένα Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί.
Όμως, ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, ένα σατανικό σχέδιο γενοκτονίας, για την εξάλειψη παντελώς του χριστιανικού στοιχείου, είχε μπει σε εφαρμογή στην οθωμανική αυτοκρατορία. Ο κυνικός στόχος ήταν η δημιουργία ενός ομοιογενούς θρησκευτικά χώρου. Δυστυχώς, σ’ αυτό το σχέδιο ουσιαστική συμβολή είχαν και εκπρόσωποι χριστιανικών χωρών, όπως ήταν τότε η Γερμανία του Κάιζερ. Το αποτέλεσμα ήταν οι Χριστιανοί να αποψιλωθούν ολοκληρωτικά από τα εδάφη της Εγγύς Ανατολής, όπως λεγόταν τότε. Σε αντίθεση με την Τουρκία, στη Μέση Ανατολή, ο χριστιανικός πληθυσμός, είχε έως και πρόσφατα καλύτερη τύχη. Αν και συχνά γίνονταν παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους, ωστόσο, η χριστιανική τους ταυτότητα, ως Ορθόδοξοι ή ανήκοντες σε άλλα χριστιανικά δόγματα, δεν βρισκόταν σε κίνδυνο.
Το κουτί της Πανδώρας…
Αυτή η κατάσταση άλλαξε δραματικά με τη ραγδαία αύξηση της ισχύος των ακραίων ισλαμιστικών κινημάτων. Οι χριστιανοί βρέθηκαν κυριολεκτικά υπό την απειλή της σπάθης μισαλλόδοξων και φανατικών ισλαμιστών, όπως είναι τα μέλη της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους. Χιλιάδες χριστιανοί σφαγιάστηκαν και άλλοι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους. Εκκλησίες και ιερά καταστράφηκαν. Δυστυχώς, και αυτή τη φορά, επικράτησαν σε πολλές περιπτώσεις, και ιδιαίτερα στη Συρία, μικρόνοες γεωπολιτικές και ίσως οικονομικές προτεραιότητες. Παράγοντες της χριστιανικής δύσης προτίμησαν να μην δουν το κουτί της Πανδώρας που άνοιγαν σε μια πυριτιδαποθήκη όπως είναι η Μέση Ανατολή, με τη λεγόμενη “αραβική άνοιξη” που κατέληξε σε βαρυχειμωνιά!
Είναι, επομένως, τα πάντα χαμένα. Είναι μοιραίο να εξαφανιστεί ο χριστιανισμός από τη Μέση Ανατολή, με τη φυγή και των τελευταίων Χριστιανών; Ευτυχώς, η ιστορία επιφυλάσσει πάντοτε εκπλήξεις. Η καθοριστική παρέμβαση της Ρωσίας στον συριακό πόλεμο, όπως και οι επιχειρήσεις της διεθνούς συμμαχίας με τη συμμετοχή κουρδικών και αραβικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία και στο Ιράκ, άλλαξαν τον ρου των γεγονότων.
Δεν γνωρίζουμε, βεβαίως, πότε θα λήξει ο αιματηρός πόλεμος, πότε θα νικηθεί τουλάχιστον στο πεδίο των μαχών ο εξτρεμιστικός ισλαμισμός. Ωστόσο, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι σε κάθε περίπτωση, το νέο περιβάλλον μπορεί να ευνοήσει τους Χριστιανούς της ευρύτερης περιφέρειας. Μπορεί, αυτή τη φορά, να αποτραπεί η τραγωδία της Τουρκίας πριν από 100 περίπου χρόνια. Είναι εφικτό να παραμείνουν οι χριστιανοί στις εστίες τους, και να επιστρέψουν και πολλοί από όσους έφυγαν».
