Το έγγραφο περιλαμβάνει συστάσεις που προέκυψαν μέσα από μια ευρεία διαδικασία διαβούλευσης υπό την ευθύνη των τριών οργανισμών. Τα ευρήματα δείχνουν ότι παρά το ισχυρό νομικό πλαίσιο για την προστασία των παιδιών που υπάρχει σε πολλές χώρες, οι πολύπλοκες, δαπανηρές και γραφειοκρατικές διαδικασίες οδηγούν συχνά στο να μην λαμβάνεται υπόψη το βέλτιστο συμφέρον για τα ασυνόδευτα και τα χωρισμένα από τις οικογένειές τους παιδιά, έχοντας ως αποτέλεσμα σοβαρές συνέπειες για την ευημερία και το μέλλον τους.
Στον Oδικό Χάρτη υπογραμμίζεται ότι είναι ανάγκη τα παιδιά να ταυτοποιούνται, να καταγράφονται μέσα από φιλικές προς τα παιδιά διαδικασίες και να αναπτύσσεται μαζί τους ένα κλίμα εμπιστοσύνης όσο το δυνατόν νωρίτερα. Η διασφάλιση ότι ένας καλά εκπαιδευμένος επίτροπος αναλαμβάνει άμεσα την ευθύνη για το παιδί, η συμμετοχή πολιτισμικών διαμεσολαβητών και η κινητοποίηση μελών της κοινότητας υποδοχής, είναι μέτρα ζωτικής σημασίας, «που βοηθούν στη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης και στην προστασία των παιδιών από διακινητές, από την εμπορία ανθρώπων και την οικογενειακή πίεση», σημειώνουν οι οργανώσεις.
Η ύπαρξη αποτελεσματικών και εναρμονισμένων διαδικασιών θα βοηθούσε τα παιδιά να τις κατανοήσουν καλύτερα και να έχουν πρόσβαση σε προστασία και λύσεις σύμφωνα με το βέλτιστο συμφέρον τους, επισημαίνεται στον Οδικό Χάρτη.
Οι εκπρόσωποι των οργανισμών υπενθυμίζουν ότι πολλά από τα παιδιά αυτά έχουν υποστεί τρομερή βία, σεξουαλική κακοποίηση, έχουν υπάρξει θύματα εμπορίας ανθρώπων και έχουν βιώσει συναισθηματική και ψυχολογική πίεση, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, αλλά και στην ίδια την Ευρώπη. Τους αξίζει καλύτερη προστασία και φροντίδα από την Ευρώπη και όχι να αντιμετωπίζουν γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και αβεβαιότητα σε κάθε βήμα της πορείας τους - ακόμα και όταν φτάνουν στον προορισμό τους, σημειώνεται.
Η κατάσταση των παιδιών προσφύγων και μεταναστών, εξηγούν οι οργανώσεις, έχει επιδεινωθεί από τότε που αυξήθηκε ο αριθμός των αφίξεων στην Ευρώπη το 2015, με τη διευρυμένη χρήση του μέτρου της διοικητικής κράτησης και της φροντίδας σε μεγάλες υποδομές, την περιορισμένη δυνατότητα για οικογενειακή επανένωση και την αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με τις απελάσεις.
